Þjóðólfur - 02.11.1865, Blaðsíða 3

— 3
auki stórkostleg gjöf frá herra C. II. Siemsen kaup-
manni hér í bænum, sem gaf félaginu eignina
"Skandinavian eða hinn svo nefnda nýa og
eldri gildaskála, áhverjum þó hvílir veðband, sem
félagið verðr að taka að sér að svara og sem er
900 rd., er greiðast eiga í næstu 5 ár, svo og ár-
legt gjald til Mad. Thomsen, sem fyrverandi eig-
anda, 25 rd. meðan hún liflr. Félagið á að taka
við eigninni þann 1. Janúar 1866.
Á ársfundi fclagsins 6. Okt. 1865, var kosin
hin sama forstöðunefnd og áðr, sem og gjaldkeri
og var þar tekin ályktun um það:
«Að gjöra hið ýtrasta til þess að sjúkrahúsið,
sem fyrst geti komizt á gáng, samtað endrbæta
hin stóru og rúmgóðu hús, sem félagið hefir
eignazt, en til þess er áætlað að tæplega muni
gánga minna en 1200rd. r. m. jþar eð félags-
sjóðrinn ekki enn er megnugr um að leggja út
fyrir þessa aðgjörð, og jafnframt að halda uppi
sjúkrahúsi, var einnig afráðið að leita enn á ný
örlyndis allra góðra Íslendínga til þess, að styrkja
fyrirtæki þetta með fjárgjöfum, svo og að leita
til árlegs styrks að minnsta kosti um hæfilegt
árabil, eðr þá láns án þess renta væri afgoldin,
af læknamálasjóðunum eða öðrum opinberum
sjóðumii.
Jafnframt og eg fyrir félagsins hönd þakka
opinberlega fyrir þær ríkmannlegu gjafir, erfélaginu
hafa bætzt frá svo mörgum heiðrsmönnum, læt
eg þá von í ljósi, að allir vili nú leggjast á eitt,
og styrkja fyrirtæki þetta, sem bezt þeir geta, og
sem fyrst, svo að stofnunin geti fengið framgáng.
Reykjavík 31. október 1865.
Á. Thorsteinssen.
p. t. formaðr félagsins.
— Áætlun og uppástúngur kapteinlöitenants
0. llammers í Iíaupmannahöfn, þær er hér koma
á eplir, komu út prentaðar á dönsku í Ivhöfn
sköminu áðr en póstskip fór þaðan síðast, og er
oss skrifað, að margir hafi þar i Höfn gjört góð-
an róm að fyrirætlan þessari bæði Danir og nokkrir
uf hinum helztu löndum vorum. I’ó að vér finnum
oss ekki fœrt að kveða upp eindregið álit um þetta
mál, því til stuðnings, allrasízt á meðan vér liöf-
um eigi átt kost á að bera oss saman um það
við þá menn sem bezta bafa þekkíngu, reynslu
og útsjón í þeím efnum sem hér varðar mestu,
þá þykir eigi hikanda við að gefa slíkum mönn-
um og öllum almenníngi kost á að kynna sér
fyrirætlun þessa, er óneitanlega getr haft mjög
margt og verulegt í sér fólgið til viðgángs og
framfara aðalbjargræðisvegi ótal margra Iandsbúa.
Einnig látum vér uppástúngur þessar birtast til
þess að málefnið megi koma til nákvæmari íhug-
unar allra þeirra landsmanna sem hafa gott vit á
og gæti átt þar einhvern hlut að, og til þess að
það geti síðan orðið að sem rækilegustu umræðu-
efni bæði á mannfundum og í blöðunum.
UPPÁSTÚNGUR
hvar með lagt er niðr og œtlað á hversu stofnað
verði til fisldveiða á hafslcipum við íslands strendr.
Hin óhappasælu afdrif hinnar síðustu styrjaldar
hafa sett störfum dönsku þjóðarinnar þrengra svið
á landi en áðr, og það svo mjög, að marga skortir
enn nægilega atvinnu fyrir sig og sína. Tit þess
nú, að svo miklu leyti í voru valdi stendr, að ráða
bót á tjóni því, er vér höfum beðið, er öll þörf
á að vér Ðanir reynim að auka og efla starfsemi
vora á því svæði, sem vér ætíð höfum getað til
náð, það er á hafinu. J>að er til starfsemi bæði
auðsæt og margbreytt, sem sumpart er í þvífólg-
in, að ílytja vörur milli landa á seglskipum eða
gufuskipum, og sumpart í því, að draga að sér þann
auð, er í hafsdjúpinu felst, eða með öðrum orð-
um: siglíngar og fislciveiðar. Siglíngar eru hjá
oss allvel á veg komnar, og nú á hinum síðustu
tímum hafa menn reynt til að veita þeim enn
meiri viðgáng, með því t. a. m. að stofna »hið
danslca siglíngafelag«. Fiskiveiðar vorar eru hins
vegar miklu skemra á leið komnar. Hafið um-
hverfis strendr vorar og Islands elr ótölulegan
grúa ýmissra fiskitegunda, sem útlendar þjóðir
hafa stóran arð af, en landsmenn sjálfir miklu
minni en skyldi.
Sagan kennir oss, að fiskiveiðarnar hafi átt
einna helztan þátt í upphefð og auðlegð nokkurra
þjóðlanda. Hér norðr í álfu vorri hafa Englend-
íngar, Fralckar, Ilollendingar, Svíar og Norð-
menn haft ólíkt betri tök á því, að stunda fiski-
veiðar og auka þær og efla á margan hátt, heldr-
cn vér höfum haft, og alla þá stund, sem vér
Danir neytum ekki hinna sömu meðaia, leggjum
ekki hina sömu leið til atvinnu og auðlegðar, þá
tjáir oss eigi um að kvarta, að að oss sé þrengt
og verkasvið vort minna en vera skyldi.
Til merkis um það, hversu fiskiveiðar vorar
hafa vanræktar verið, vil eg leyfa mér að skýr-
skota til þess, er herra A. Smidth segir um það
efni, en hann er allra manna kunnugastr fiski-
veiðum í kríngum Danmörku. Ilonum þykir mál