Þjóðólfur - 14.06.1866, Page 3

— 123 —
er rní hófta?) mál gegn ákærfea fyrir ofríki gegn yflrvaldihn,
er þaí) gegndi enibættisköllun sinni, og er ákæríli 6 Júlí í
snmar er leií), met) aukari'ttardómi Vestmannaeya dæmdr til
aþ hýbast 10 vandarhöggum og til ai) greiþa allan af siik-
inni liiglega leiþandi kostnaí), en þessum dómi heflr hann
skotií) til yflrdómsins. þaþ má iid áiítast nægilega upplýst
undir málinu, aþ hinn ákærþi se spakr fyrir utan 81, vel látinn
og ráíivandr, en aí) hann sé ab ilþrii leyti mjög veikr á geíis-
mununum og hafl einu sinni orþi<) vitskertr, svo oríiiþ liaft
aþ binda hann og varþveita um lengri tíma, og síþan þetta
ske?)i, liti svo út, sem hann ekki hafl fullt vald á sjálfum sér
þegar harin vcrþi inji'g drukkinn, eins og hann hafl verií) í
hiþ umradda skipti. þegar nú á þ,i einu hliþ hins ákæríla
ráþvendni og spaklyndi, þegar hann er fyrir utan öl, og á
hina geþsmnnabrestr hans, og hversu hann verþr síþan liann
fékk hann, sem stjórnlans, þegar hann ver?)r mjög drukkinn,
er tekin til hæfllegra greina, og enn fremr er litií) á aidrag-
auda til uppþots ákærþa í hib umrædda skipti, virþist ekki
betr, en aí> allt lúti aþ þvi, aþ hann ekki haft verií) sér meb-
vitandi og ráþandi gjöría sinna á þann hátt, av) þær geti
reiknazt honum til hegníngar, er harin greip steininn og kast-
aþi aþ sýslumanni, hvaþ og svo viríiist vera samkvæmt skoíi-
un vitnanna, einkum fyrvoranda hreppstjóra Signrþar Ivars-
sonar, eins og líka því, aþ ákærþi heflr stöímgt boriþ, aí)
hann ekki myndi eptir því, aþ harin hefþi kastaí) steini aí)
sýslumanninum. þessari skoþun á málinu hrindir þai) ekki,
þó ákæríii væri ferþafær, eptir þeim œsíngi, sem í hann var
kominn. Ákæríia ber þannig aþ dæma sýknan saka í máli
þessu og málskostnaþinn aí> greiþa úr opinbernm sjóþi þar
á meþal sóknara og svarainanni viþ yflrdóminn ö rd. hverjum
fyrir sig. Mebferb málsina í héral&i heflr verib vítalaus og
málsfærslan hér vií> yflrdóminn löginæt“.
„því dæmisl rétt aí> vera:“
„Hinn ákærísi Sveinn Hjaltason á fyrir kærum sóknar-
ans í þessu máli sýkn aí> vera. Allan af málinn löglega leií)-
andi kostnah ber aþ borga úr opinberum sjóþi, og þar á
moþal til sóknara vií) yflrdómiun malaftutníngsmanns Jóns
Gnþmundssonar og svaramanns hins ákærþa þar málaflutníngs-
mauns Páls Melsteþs (i rd. hvorum fyrir sig í málaflutníngs-
laiin“.
þessnm yflrréttardómi áfrýaþi stiptamtmaþr fyrir liæsta-
rétt.
— Dómsástæður yfirdómsins í málum þeim
er herra Jón Petursson yfirdómari höfðaði gegn
ritstjóra «Pjóðólfs« og meðfram gegn héraðsdóm-
aranum bæar- og landfógeta A. Thorsteinson.
(Sjá dómsniburlagií) í báímm málunum í þ. árs þjóþólflbls.
21 —22.
I bhiðagreinar-málinu
»Út af meiðyrðum er blaðið j>jóðólfr 17. ár
nr. 3—4 10. Nóvember 1864 í grein nokkurri er
hefir þá fyrirsögn: »Meira um alþíngismanns-
kosninguna í Reykjavik«, hafði viðhaft um úrskurð
þann, áhrærandi kjörgengi kaupmanns Sveinhjarn-
ar Jakobsens, er meiri liluli kjörstjórnarinnar í
Heykjavík, í hverjurn yfirdómari Jón Pétursson var,
feldi á næstliðnm kjörfundi þar þann 29. Sept.
1864, höfðaði þessi við bæarþíngið í Reykjavík
mál á hendr málaflutníngsmanni Jóni Guðmunds-
syni, sem er ritstjóri og ábyrgðarmaðr blaðsins
þjóðólfs, og krafðist fyrir bæarþingréttinum, að
meiðyrði þessi, er hljóða þannig:«
»1. (Á blaðsíðu 10. 1. dálki). »Nei, ekki kvað
svo mikið að öruggleik og hreinskilni meiri
hlutans, heldr flensar hann í kríngum augljóst
kjörgengisleysi Jakobsens, eins og kisa í kríng-
um heitann graut, ef hana lángar í, en er
brædd um að hún brenni sig« og aptr«
»2. (Á blaðsíðu II. 1. dálki). »Oghvað sem nm
þær (o: athugasemdir höfundarins) er að segja
að röksemdaleiðslunni til og ástæðum, ef þær
eru veilar eða skakkar, þá bitnar það á oss,
en eigi meira hlutanum — þá þurfum vér
samt ekki að fegra þær með augljósri lýgi,
né að pipra þær með helberum ósannindum
eins og meiri hlutinn gjörim.
»yrðu dæmd dauð og ómerk, hvað haiin snertir,
og ritstjóri þjóðólfs látinn sæta fyrir þ'au hæfileg-
um sektnm, samkvæmt eðli þeirra og tilskipun af
9. Maí 1855, og að sér yrði ’ dæmdr af honum
málskostnaðr, svo hann sé skaðlaus«.
»Með dómi Reykjavíkr-bæarþíngsréttar af 9.
Febr. þ. á. eru þau undir tölulið 2. viðhöfðu orð:
»augljós lýgi og helber ósannindi« dæmd dauð og
marklaus, svo þau ei skerði æru og gott mann-
orð sækjandans, yfirdómara Jóns Péturssonar, hvar
að auki málallutníngsmanni, Jóni Guðmundssyni,
sern útgefanda og ábyrgðarmanni tímaritsins þjóð-
ólfs, er gjört að greiða í sekt til Reykjavíkr-fá-
tækrasjóðs 10 rd. ríkismyntar, auk 5 rd. í máls-
kostnað lil sækjandans«.
nþessum bæarþíngsréttardómi hefir yfirdóm-
ari Jón Pétursson með stefnu af 2. Maí þ. á, á-
fríað híngað til réttarins, til ógildíngar, breytíng-
ar og til þess betri réttar að verða aðnjótandi, og
hefir aðaláfríandinn, sem seinna helir öðlazt gjaf-
sókn fyrir yfirdóminum í málinu, í sóknarskjali af
20. Maí þessa árs krafizt, að ofannefnd klausa
undir tölulið 1. í blaðinu þjóðólfi verði dæmd dauð
og marklaus, svo hún eigi komi mannorði sínu til
nokkurs hnekkis, og að hinn stefndi ritstjóri J»jóð-
ólfs, málallutníngsmaðr Jón Guðmundsson verði,
auk nægilegs málskostnaðar fyrir undirréttinum
hér fyrir látinn sæta hæfilegum sektum, eins og
að undirdómarinn, land- og bæjarfógeti Árni Thor-
steinsson, sem stefnt er til að ábyrgjast nefndan
dóm sinn, einnig verði fyrir tilgreinda klausu í
undirréttardóminum, er áfríandanum þykir æru-
meiðandi fyrir sig, og því hefir heimtað, að einnig