Þjóðólfur - 27.02.1867, Síða 1
19. ár.
Ileykjavfk, 27. Febníar 1867.
16.-1».
GÍSLI
i
ÍIJÁLMARSSON
kaun við bin kynjastóru,
kom græðsla þín án hræðslu.
(oikt á greptruuardegi haus).
Lík þótt sé hulið laki,
lifir önd skýum yfir.
þar mun Gísli í geislum
gjörskoða hugarboðun
þá er liann ungr sem engi
ofar flaug hugskotsaugum1.
Hold gat ei hept með valdi
hinstu von Hjálmarssonar.
2Man eg það vinr þá vorum
viðstaddir öndu kvaddra
leifar, með huga Ijúfum
leizlú á vonar neista
þann, er alvaldr öldnum
allsjaldan lætr faldinn
hulinhjálmi, þótt hinir
hann sjá ei úngir fái.
Áðr var það alda
áttum leiki knálta
sjúkdóma við og sýkjur
sáum helbláan náinn.
Hugrakkr léztu ei hrökkvast,
hraðfengr títt hjá mengi*
Svo skyldu hendr hölda
handlækna vefja bandi
meiðsli, og megingræðsla
mundi þá fylgja stundum;
þeim, er höggdofa hýma,
hæfir ei mikil gæfa;
sterkum er liugs í styrki
stoð að alvalds boði.
Gjöld muntu finna goldin
glaðr um hærri staði,
þars á gimli guma
góðverk hafa sín merki*.
Ljúfr varslu hjá lýðum
líknar’ ótrauðr snauðum,
harðr í stríði hörðu,
herðimaðr i ferðum1 2 *.
Dr. Jón Hjaltalín.
— í þessum mán. lagði herra Helgi biskup
Thordcrsen niðr hina konunglegu alþíngismanns-
köllun sína fyrir stiptamtinu, en það kallaði jafn-
snart hinn konungkjörna varaþíngmann andlegu
stéttarinnar, prófast og dómkirkjuprest sira Ólaf
Fálsson R. D. til næsta Alþíngis í sumar.
1) Hin ej'nilega veróld lylr gut) og eilífíiina, en andt
Hiannsins lyptir skýlunni frá hvorutveggju, sag?)i heimspek-
ingrinn Jakobi.
2) Fyrir rúmum 30árum vornm vi?) Gísli bá?)ir aíi nema
'œknisfræíii í Kauptnannahófn, og vornm þá eitt sintr sem oplar
* likskurþarstofunni ásamt fleiri 6túdentum ogkrufþum dauíira
hianna líkami. J>á tók einhver dauþs manns heila sór í hónd
sagþi, svo sem til aí> strílla Gísla, því aþ allir vissum vit),
hann var þá þegar mikill trúmaþr: „þarna er nú sálin
<J‘sli“. Gísli lielt á meitilhamri, sem halþr vur til at) opna mct)
^öfubkúpnr. Gísli utundafti hamarinn og saglbi: „hann skal
' '14usinn á þór, ef þú getr sýnt mfr þat) og sannaí), ar) sálin
oi6i annai en verkanir heilans11, og gjörþum vii gaman aþ
þossu.
3> Gísli var einatt á spítalanum látinn vaka um nætr
)flr mönnum, þegar limir voru teknir af þeim, því a?) hanu
var manna hraibhondastr og nærfœrinn mjög til at binda um
sár atanna.
— Málssúknir í háraííi. Mál þaí) er sira Signrfcr Si-
vertsen á Utskálum let kæra til ssetta á hendr ábyrgftar-
manni þjáfeólfs fyrir þab at) hann hafl meiddr verib, „sví-
virtr4 og „hrakyrtr“ í greininni nm fjárklába og nibrskurt),
20. Desbr. f. á. kom til sættaumleitunar fyrst 23. f. mán.,
on var þá frestab eptir samkomulagi til 20. þ. mán., en gekk
þá eigi saman ab heldr, svo málinu var vfsab frá sættauefnd-
iuni til landslaga og ríttar.
,— þess var getib 25. bls. her ab framan, aí) þeir bændrnir
á Ellibavatni og llálmi Ðeuid. Sveinsson yflidámari og Grímr
búndi Ólafsson hcfbi met) ransáku og sakarhöfbun ab til-
hlutun hins opinbera ætlaíb sér ab liafa upp skababætr fyrir
þær nálægt 30 kindr, er fundust dnubar þar í högunum á
Ellibavatni daginn eptir aíi fe þeirra var babab kveldib og
1) Skáldib Dante segir: „insignia boni fulgent iu
coelo“, þ. e. merki hinna góbu skína fagrt í himnaríki.
2) Sigtryggr konúngr sagbi nm Kára: „þessi var herbi-
mabr mikill fvrir sör o. s. frv. NJála Cap. 156.
— 65 —