Þjóðólfur - 27.02.1867, Side 4

Hafnir, með þeirri ósk »til hreppstjórans þar (þá
var þar hreppstjóri Ketill Ketilsson í Kotvogi) »að
hann komi því áleiðis tii eigandans eina bæar-
leið», »því það" (kveðst Árni hreppstjóri í bréfinu
til prestsins, »sér finnist) »komi léttast á alla, að
því væri komið bæ frá bæ«.
Síra þorvaldr Böðvarsson gjörði eins og Árni
hreppstjóri hans lagði hér fyrir, lagði sjálfr til
einn mann en útvegaði annan hjá ekkjunni á
Húsatóptum, og eptir það búið var að á þar
fénu fulla 2 klukkutíma, lögðu þessir 2 menn
og liinn 3. úr þorkötlustaðahverfinu sem fyr var
getið, með það áleiðis suðr í Hafnir, eins og
hreppstjórinn í Grindavík hafði Iagt fyrir. þeir
komu með féð að Kotvogi í Höfnum, heimili
hreppstjórans þar í hreppi Ketils Ketilssonar »hér
umbilum miðaptan». Einar frá Húsatóptum varð
fyrir svörunum, er Ketill hreppstjóri kom út til
viðtals við þá rekstrarmennina, og kvaðst »vera
hér kominn með sveitarómaga og eiga að af-
henda« Hafnahreppstjóranum »frá hreppstjóranum
í Grindavík«, en hann álíti það skyldu hans (Ket-
ils hreppstjóra) að taka við honum og flytja hann
til Gísla«. Ketill hreppstjóri spyr þá: »hver sá
ómagi sé?«, og svaraði Einar, »að það væri fé Gísla
á Býaskerjum, sem hann hafi rekið í óleyfl uppí
Kn'sivík og sé með kláða, og Krísivíhrmenn hafi
pví rekið það aptr til hreppstjórans í Grindavík
og hann skipað að flytja það til Ketils« (hrepp-
rtjórans í Höfnum, næsta hreppi). Ketill skipaði
þá, »fara strax burtu með féð, og fyrirbauð því
land og lóð«, en Einar sagðist »láta það verða
þar eptir hvort sem það væri bannað eðr ekki,
þarsem hreppstjóri hans« (Árni á f>orkötlustöðum)
»hafi skipað að skilja það eptir«, en þá svaraði
Ketill, að féð skyldí vera í þeirra ábyrgð og allt
sem þar af kynni að leiða«. »það er ekki ( minni
ábyrgð«, sagði Einar, »heidr í hreppstjórans sem
sendi mig með féð«\
Að af loknu þessu samtali, vísaði Ketill hrepp-
stjóri þeim fjárrekstrarmönnunum á fjárhús þar
við bæ hans, þar sem féð skyldi byrgja inni, og
var það þegar rekið inn, Einar sagði Katli, er
liann spurði þess, að óhætt mundi og sakfaust, að
byrgja féð inni nætrlángt, þar sem þeir hefði áð
því tvívegis á leiðinni frá Stað og útí Hafnir. Að
öðru leyti bar Ketill hreppstjóri sjálfr það fram
innandóms 23. Júní 1865, »að hann áleit sér ekki
1) pessi vilraign þolrra rekstrarmanrianna og Ketils hrepp-
stjóra kemr liér ortrött fram eptir framburbi hans fj-ilfs fjrir
aukah&raísréttinum í Keflavík 23, Júní 1865.
»einúngis heimilt að taka féð og láta það ínní
»hús, heldr beinlínis shyldu, þegar féð var sagt
nkláðugt, til að sporna við því að kláðinn útbrcidd-
»ist í Höfnunum«. — En kvennmaðr einn er átti
heima á Busthúsum næsta bæ við Býasker og ætl-
aði heim til sín þá um kveldið, var stödd þarna
í Kotvogi, er féð kom og var látið inn, og beiddi
Ketill bana að koma boðum til Gísla á Býaskerj-
um strax og hún kæmi heim, og segja honum:
að fe hans hefði verið rekið uppá sig frá Grinda-
vík, og verið látið inní hús, sökum þess að væri
í því kláði<*. —
Daginn eptir, 26. Júní kl. 1. e. m. (undir
miðmunda) kom BjarniTómásson vinnumaðr Gísla
á Býaskerjum að Iíotvogi til að sækja féð; »eptir
hérumbil klukkutíma«, þ. e. kl. 2 afhenti þorleifr,
vinnumaðr Iíetils, Bjarna þessum féð útúr húsinu,
þarsem það hafði verið innibyrgt frá því kveldinu
fyrir kl. 7—8, Og var þá búið að vera innibyrgt
parna í húsinu fulla 17 — 18 klukkutimix sam-
fleytt. þegar féð kom þarna útúr húsinu, var það
»mikið forugt, því að heita var engi kind með sín-
um.rétta 1 it«, — eptir skriflegri skýrslu frá Bjarna
er segir jafnframt, að hann hafi borið þetta þá þeg-
ar undir þorleif vinnumann Ketils og hafi þorleifr
eigi getað borið á móti því að féð væri svona
verkað og er hún þar að auki fram lögð fyrr hér-
aðsréttinn, þarsem Ketill breppstjóri sjálfr var til
staðar, og rengdi kann hana ekki að neinu.
Bjarni Tómásson lagði síðan »strax af stað
með féð og fór með það i hægðum sínum og hélt
innmeð Ósabotnunum innundir svo kallaða Hun-
ángsliellu«; þar kveðst hann hafa »orðið að gef-
ast upp við rekstrinn uál.kl. 4«, en var þó nokkra
stund yfir því þarna til að sjá hvernig það bæri
sig til«, en þegar hann sá framá, »að það ætlaði
að yfirgefa sig», »yfirgaf liann það nál. kl.6* um
kveldið, en nokkrum kindum kom hann skamt
utar, unz hann varð »að yfirgefa þær lika vegna
óveðrs«.
þarna um það svæði er Bjarni Tómásson yfir-
gaf féð, fundust dauðar eða dóu 13 ær og 3Iömb
en 15 lömbin móðurlaus komust á flækíng, og
segir Gísli að 12 þeirra hafialdrei komið til skila.
þaraðauki kvað Gísli sig vanta svartkrlkótta á
tvílembda, er hafi verið rekin með hinu öðru fé
sínu ofanúr Krísivík og allt að Húsatóptum, en
hafi ekki verið hleypt út úr húsinu í Kotvogi með
hinu fénu.
þessari tölu kindanna, er Gísli kveðst hafa
mist, varaldrei mótmælt af neinum hinna stefndu