Þjóðólfur - 27.03.1867, Blaðsíða 4

kunna sér ekki læti fyrir fögnuði yfir þessum um-
skiptum, og hefir það í sumum smábæum brotið
út í Gyðínga ofsókn; þeir eru þar mjög óvinsæiir.
En eigi er alt búið fyrir Austrríki fyrir þvi, því
að hinir þýzku þegnar keisarans láta illa yfir að-
skilnaði Úngaralands, og þó, ef til vill enn verr
yfir aðskilnaði sjálfra þeirra frá bræðrum sínum,
það er norðr-þýzkalandssambandinu.
I norðr þýzkalandi horfir alt lil friðar og ein-
drægni; Prússland þykir fara vel með valdi sínu,
og hinn 23. Febr. var þjóðþíng norðr þýzkalands
sett, með hinni mestu viðhöfn. Gat konúngrþess
í þíngsetníngarræðu sinni, að þetta væri einhver
hinn markverðasti atburðr í sögu þýzkalands, og
minnti liann þíngmenn á, að nota vel þetta tæki-
færi, til að leggja grundvöllinn til þessarar árið-
andi byggíngar, hins þýzka sambands. Hann gat
þess og, að sá væri tilgángr þessa sambands, að
efia heill þjóðverja innbyrðis, og að vera máttkari
mót árásum, en als eigi sá að ásælast aðrar
þjóðir.
Krítaruppreistin er enn eigi sefuð, og enginn
veit, hvað úr henni ætlar að verða. Krítarmenn
heimta stöðugt að mega sameinast Grikklandi. I
bardögum þeirra fara Tyrkir jafnan halloka, en þó
geta eigi orðið mikil umskipti meðan eigi skerast
fieiri í leikinn. Menn búast við á hverri stundu
að heyra, að Grikkir hafi gripið til vopna á móti
Tyrkjum og með þeim þeir þegnar Tyrkja, sem
kristnir eru, og verða þá, ef til vill, fleiri tiðindi.
þe6s er helzt getið um Rússa, að þeir eru
nú búnir að gjöra alvöru úr að útrýma hinu pólska
þjóðerni í Póllandi, og þar með að snúa þeim
Pólverjum, sem eru páfatrúar til grísk-kaþólskrar-
trúar; líkist aðferð þeirra nokkuð kristniboði Ólaf-
anna í Noregi forðum. Ef bóndi einhver ætlar að
fáta skíra barn sitt eptir rómversk-kaþólskum sið,
þá er hann sektaðr 30 rúblum, en sá er viljugr
vill láta skíra barn sitt eptir grískum sið fær 15
rúbltir. Allir embættismenn og þeir sem eru í
þjónustu stjórnarinnar eru vægðarlaust reknir frá,
án nokkurs endrgjalds, ef þeir eigi vilja aðhyllast
hina grísku kirkju; eignir hinnar kaþólsku kirkju,
og prestarnir eru reknir í útlegð. Hershöfðingi
einn, er settr var til að sjá um, að einum söfn-
uði væri snitið til grískrar trúar, lýsir því á þenna
hátt: Fjölmennr söfnuðr kaþólskra manna var
samankomin í kirkjunni; var þá slegið um hana
hergarði. Síðan fór grísktrúaðr prestr inn með
kaleik í hendinni og fylgdi lionum hermaðr vopn-
aðr. Síðan bar prestrinn kaleikinn að hverjum
einum, og bað þá bergja á. En ef einhver vildí
ekki láta opinn munninn, þá opnaði hermaðrinn
hann með byssustíng sínum, og prestrinn helti
ofan í liann.
í Vestrheimi er harðr aðgángr mitli Johnsons
forseta og þíngsins; hann hefir lagt bann fyrir
hvert lagaboðið á fætr öðru, en þíngið hefir þá
haft það fram með svo miklum atkvæðafjölda, sem
nægir til að ónýta bann forseta. það hefir verið
borið upp í þínginu að hefja sök á hendr forseta
fyrir vanbrúkun valds síns, og hefir góðr rómr
verið gjörðr að því; En það eina þykir mótstöðu-
mönnum hans vera því til fyrirstöðu, að ef for-
setinn yrði þegar ákærðr, og hann yrði sekr, þá
mundi þjóðin þegar velja Grant hershöfðíngja. En
þeir vilja víkja forseta frá og setja einhvern úr
sínum fiokki, þar til regluleg kosníng framfari, og
þýkjast þeir þá vissari ,um að geta ráðið kjörinu.
En hvernig sem svo það fer, þá segja allir, að
Johnson se meiri þverhöfði en svo, að hann muni
undandraga til lengdar.
II. Frá frettaritara vorum í Khöfn dags. 28.
Febr. 1867.
Nú væri margt að skrifa, ef tóm væri til, um
tíðindi bæði fjær og nær; til þess að það verði
ekki aptr úr sem sízt skyldi þá er mér bezt að
byrja á því sem oss er nákomnast, og það er ís-
lands mál, sem hér hafa borið á góma, fyrir
skemstu á þíngi Dana; fyr í vetr barst það í tal,
af tilviljun, að ekki væri sem bezt hljóð í íslend-
íngum og þóttist dómsmálastjórnin gánga að því
vísu, að Islendíngar mundu fara ofan af frekju
sinni, þar eð æði margir hefði verið því sinnandi
á síðasta þíngi, að fá fjárhagsþjarkið leitt til lykta
með þeim kostum sem þá voru boðnir, svo göf-
ugir sem þeir voru. Svo að þér minnahluta menn-
irnir, sem eg vona ávallt »berið hlut verra«, svo
sem varð á síðasta þingi, hafið þó öðlast það yðr
til ágætis, að Danir treysta yðr til þess, að nú sé
þeim óhætt að koma með ný boð, sem eigi sé
öllu ríflegri en hin er þeir buðu í liitt eð fyrra.
Eptir nýár kom til umræðu, er rædd voru
fjárhagslög Dana, tillagið (svo nefnt) til íslands, og
þótti þa Sponneck Íslendíngar heimtufrekir og
taldi þá eigi réttháa; kvað slíkum það hentast, að
þeim væri sýnt í tvo heima; margir urðu til að
andæpa honum, og einna harðast Barfod, gamall
fræðimaðr og hefir [hneigzt að Grundtvig biskupi,
er margir munu hafa heyrt nefndan; og fylgdi
hann nú í því meistara sínum, að vera oss íslend-