Þjóðólfur - 25.05.1867, Blaðsíða 6

D. L. 6 —13 —14, {u'lt þessi lagasta?)r einúngis tali nm hegn-
(ngn fyrir bló&skúmm í eiginlegum skilníngi, sem her ekki
getr verib nm ab ræíia, þareíi troti?) lieyrir optir eíili sínu
undir D. L. 6 — 13 — 13 cfr. tilskip. 23. Maí 1800 § 1 2. lií),
sbr. tilskip. 24. Septbr. 1824 § 2, og tilskip. 24. Janúar 1838
§ 12 cfr. 4. b., enda heflr herabsdúmarinn ekki heldr dæmt
máliíi eptir þeim af houum tilvitnaba lagastaí), og þannig
orti?) úsamkvæmr skoímn sinni, eptir hverjum lagastab málií)
bæri réttilega at) dæma“.
„Aí) vísu er nú brot þat, sem her Iiggr fyrir, saknæmt
eptir þeim giidandi lögum, en hinsvegar liggja, eptir því som
í réttargjórtunum er komiþ fram, aþ því þær kríngumstæílur,
sem a?) röttarins áliti ern þess etiis, at) þan ákærbn eigi
virþast réttilega geta ortii?) dæmd í hegníngu; þafe er nefni-
lega nppiýst í réttarprúfunnm, at) prestriun, 6em gaf Kristján
og Sigrlangu saman í hjúnaband, bafl verií) fyrirfram spurbr
um, bvort nokkrir meinbugir væru á því áformaba hjúnabandi,
fyrir þá 6ok ab Sigrlaug átr hafti átt barn met) brúlbur
Kristjáns, og at hann hafl svaraf) og sagt, at) þaf) væri ekki,
úr því brúfiirinn væri dáinn, og prestrinn heflr sjálfr borif)
fram, af) eins og hann megi fullyrfa, af) þeim ákærfiu ekki
hafl komií) til hugar, af giptíng þeirra væri úlögleg, þannig
haft hann sjálfr stafif) í þeirri meiníngu, af) ekkert væri á
múti henni, og þaí) er þannig anfsætt, af þau ákærfu hafa
látif gefa sig sarnan í hjúuaband í fullu trausti til þess, sem
súknarprestr þeirra haffi sagt, af engir meinbugir væri á
giptíngunni, því þaf var öldúngis í efli sínn, af þau ákærfu,
sem bæfi ern af almúgastött, yrfu uggalaus, úr því súknar-
prestr þoirra, sem vissi hvernig á öiiu stúf, haffi lýst því
yflr, af því áformafa lijúnabandi væri ekkert til fyrirstófu og
af hann því lögum samkvæmt gæti gefif þau saman í hjúna-
band, því hlutafeigandi súknarprestr hlyti scm embættismafr
af vita gjörla skyn á því, hvaf af lögum útheimtist til þess
af stofna löglegt hjúnaband, og þaf var ekki heímtandi af
þeim ákærfn, af þau skyldi álíta þaf úieyfilogt, er prestr
þeirra áleit leyfllegt".
,Eptir þessnm málavöxtnm og mef því hinn hér um-
ræddi meinbugr ekki beinlínis liggr í hiuni sifferfislegu
mefvitund, fær réttrinn ekki betr séf, en af hin ákærfu eigi
af dæmast sýkn af ákærum hins opinbera í þessu máli, þú
þannig, af þau greifi þann af lögsúkuinui gegn þeim leidda
kostnaf, og þarámefal til súknara og s'aramanns þeirra vif
yflrréttinn 5 rd. til hvors um sig í málsfærslulaun“.
„Mefferf málsins í hérafi heflr af öfru leyti en því,
sem þegar heflr verif tekif fram, verif vítalaus, og súku og
vörn bér vif réttinn lögmæt".
„jiví dæmist rétt af vera:“
„Hin ákærfu, Kristján Davífsson og Sigrlaug Júrisdúttir
eiga af súknarans ákærum í þessu máli sýku af vera. þú
ber þeim í sameiníngu af greifa þann af málinu löglega
leidda kostnaf, og þar á mefal til súknara og 6varamanns
þeirra hér vif réttinn, málsfærslumannanna P. Melstefs og
Júns Gnfmundssonar 5 rd, (flmm ríkisdali) ti! hvors um sig
í mál«færslulaun“.
„Dúminum af fullnægja undir afför af lögum“.
LÍTIÐ FERÐASÖGUÁGRIP OG FRÁ SÝNÍNGUNKl
í RJÖRGVIN sumarið 18G5.
(Skrásett af Ilaflifa Eyúlfssyni á Svefneyum).
(Framh). Eg gat þess, að við komum til Hull
kl. 5 um morguninn, en brá oss þá heldren ekki
í brún, því oss vantaði þá allan farángr vorn og,
hann fanst hvergi í gufuvagninum. f>arna stóð-
um við með fáeina dali í vasanum, fatalausir og
allslausir. f>etta var reyndar ekki oss að kenna,
því að Anderson hafði sagt oss, að vér þyrftim
ekki að annast um farángr vorn, úr því hann væri
mestr til Hull, þá mundi hann fylgja oss. Vér
fórum þá tii manns þess, sem hafði umráð og
viðtöku á áfangastaðnum, og bárum upp fyrir hon-
um vankvæði vor, og beiddum hann ásjár. Hann
sagði, að vér mættim koma til sín kl. 7, þá mundi
hann geta gefið oss einhverja vitneskju. Vér kom-
um aptr til manns þessa að ákveðinni stundu;
sagði hann oss þá, að vér mættim vitja farángrs
vors á áfángastaðinn kl. 10; skyldi hann þá vera
þar kominn, og stóð það heima; Jarángrinn kom
með öðrum gufuvagni, allr með beztu skilum.
I’arángrinn hafði farið af vangá annara 50 mílr
afvega, en undir eins og vart varð við missinn voru
þegar send orð með fréttafleyginum; því að raf-
segul-þræðirnir eru alstaðar og liggja í allar áttir;
t. d. í Hull taldi eg 32 rafsegul-þræði, sem lágu
frá einum húsmænir í ýrrsar áttir. Hull er skipu-
legr og laglegr bær; þar kvað vera nálægt70þús-
undum íbúa. f>ar er líkt og í Kaupmannahöfn,
að kaupskipin liggja lángt inn í borginni. f>ar
var auðsjáanlega mikil kaupverzlun. f>ar voru
verzlunarbúðir glæsilegastar af þeim, er eg sá í
Englandi. f>ar voru og allmörg hús úr járni, bæði
íveruhús og geimsluhús, þar eru smíðuð allmörg
gufuskip úr járni, og voru sum þeirra yíir 40
faðma á millum stefna. Rétt við borgina var her-
skipalægi mikið. f>ar taldi eg 50 herskip, stór og
smá. Daginn, sem eg var í Hull, hafði eg mér
til skemmtunar, að mæla og virða fyrir mér á-
fángastaðinn (Stationen), og var hún náiægt 300
álnum á lengd og 75 ál. breidd; út frá báðum hlið-
um á þessu undra-stóra húsi gánga smærri her-
bergi, sem hafðir eru í vagnar, og ýmislegr far-
ángr. Yfir þessu fjarska-stóra húsi er glerhvelf-
íng með járnslám undir. Ilús þetta er upipljóm-
að á næturnarmeð »gassi». Yerksmiðjur eru þar
bæði miklar og fallegar. J>ess má geta, að þeir,
sem vilja ferðazt fljótt yfir England komast ekki
bjá að eyða miklum peníngum, því að þar er dýr
bæði matr og flutníngr með gufuvögnunum.
Ilinn 21. Ágúst, einni stundu eptir miðaptan,
fórum við frá IIuli og stigum á hollenzt gufuskip,
sem hjet St. Jóhannes; átti það að fara beinlínis
til Björgvínar í Norvegi. Á þessu gufuskipi var,