Þjóðólfur - 30.10.1867, Blaðsíða 1

19. ár.
Eeykjavík, 30. Óktóber. 1867.
«.—48,
VETRARDAGRINN FYRSTI 26. Október 1867.
Nú bUes of hauðr bitrum norðan gjósti
Og báran glymr köld við unnarsteina;
Náttúran gjörvöll andlátsstunu eina
Frá heliarsærðu heyrast lætr brjósti.
Snæþrúngin ský í dimmu himins djúpi
Með dauðalegum svip á hauðr mæna,
Ilorfið er allt úr hlíðum skraulið græna
Og dalir klæðast köldum fanna hjúpi.
Ilræðstu þó ekki hjarta’ í veikum barm’,
Að horfa lífs á götu vonarsnauða,
En treystu drottins tryggu föðurhönd;
Ilans gæðskusól í gleði skín og harm’
Og geislar hennar verma’ í lífi’ og dauða,
Hún þýðir hels og harma klakabönd.
K r. J.
— Póstskipií) lag?5i keíian 23. þ. mán. um dagmál, mef)
því sigldu nú: Alþíngisforsetinu kra Jón Sigurþsson og
frú kans, kaupmemiirnir Anderson og W. Kiscker, frókeri
Benedicte Arnesen Kali sem her liefir dvaliþ í sumar og ferþ-
ast til frændfólks síns (fóbursjstur frú Valgerþar Briem á
Gruud í Ej'afirþi og víbar) víbsvegar um land, og mállaus
6túlka ófermd, Valgerþr, dóttir Bjarna kaínsögumanns Odds-
sonar i Garfjkiísum ker vit) Kejkjavík, til af) uema málleys-
íngjafræþi viþ stiptaniria sem til þess er ætluí) í Kköfn; enn
fremr frakknosku skipbrotsmennirnir af Le Fleche frá Skaga-
strönd, þoir Gousselin skipstjóri og 17 skipverjar lians. Póst-
6kipif) færþi nú héfian hlatifermi »f saufjakjöti, haustull og
annari íslenzkri vöru, og 50 hrossa frá S. Jacobsens verzíun.
— Drukknun. 30. dag Júnímánafiar þ. á. drukknafíi
járnsmiíir Eiríkr Eiríkssou frá Stöfblakoti ker í Reykja-
vík, nál. 40 ára af) aldri, mef) þeim atvikum af) kann hrökk
út af þiljubát sem var hér á fiskiveitum, dugnatarmafr og
bezti smifir, vel metinn af öilum er hann þekktu, og þess
'egna harmdaufr, -kann dó frá konu og 3 börnuin í æsku.
— Eptir ósk ýmsra búanda í þeim sveitum,
tfir sem enn er sjúkt og grunað fe, ogbaðanir og
^ðrar lækníngaráðstafanir eru nú þegar afráðnar
°8 skipaðar af háyfirvaldinu, leyfum vér oss hér
með að skora á herra stiptamtmanninn að hann
vi>i >áta sér þóknast að gjöra sveitum þeim og öll-
um almenníngi kunnugt sem fyrst, á þann hátt er
ðúzt þætti henta, hvar eða á hverjum eigi að lenda
kostnaðrinn sem leiðir af veru dýralæknisins Niel-
sens hér í vetr, og lækníngatilraunum hans, hvort
á fjáreigendunum í þeim sveitum þar sem lækn-
íngarnar verða þreyttar í vetr, samkvæmt 3. gr. í
tilsk. 5. Jan. 1866, sjálfsagt undir hans umsjá og
vegleiðslu eða á jafnaðarsjóði amtsins og þannig
á öllnm ibúum Suðramtsins er flestir tíunda
heilbrygðan sauðfénað en sumir aptr engan heldr
t. d. hrosspeníng, nautpeníng og skipastól en enga
sauðkind, eða í þriðja lagi, hvort stjórnin ætlar
sjálf að standast þenna kostnað úr ríkissjóði?
LÍTIÐ FERDASÖGUÁGRIP OG FRÁ SÝNÍNGUNNl
í BJÖRGVIN sumarið 1865.
(Skrásett af Haflifía Eyólfssyni á Svefueyum).
(Framh.). Aptr á hinn bóginn standa síldar-
veiðarnar hjá oss vissulega á baki allra annara
þjóða, sem þó að líkindum mætti víða hafa mik-
inn arð af hér á landi, þar sem síldin streymir
mest inn að landinu og inn á firðina; að vísu
kemr sumarsíldin að minni ætlun inn á Breiða-
fjörð, en minna en sumstaðar annarstaðar. J>ó
efast eg ekki um, ef menn hefðu góða kunnáttu
að veiða og nota þessa síld, að það svaraði vel
kostnaði, og yrði að líkindum hagnaðr, auk þess
sem menn lærðu og vendust við að veiða síld.
26. Ágúst var reynd kappsiglíng á bátum, og voru
þeir að tölu alls li. J>ennan dag var allmikið
hvassviðri; voru bátar þessir með ýmsu lagi, og
ýmislegri seglahögun og seglalagi. Meðan sigl-
ingin framfór, var hjólgufubátr látinn vera þarvið,
til aðgæzlu og eptirsjónar á siglingunni, og vor-
um vér íslendingar á honum.
Kappsiglíngin var byrjuð á þann hátt, að það
var nær vikusvæði, sem allir bátarnir áttu að sigla
hver með sinni siglíngu og seglalögun; áttu
þeir fyrst að sigla á undan vindi, og siðan slaga
sig í samastað upp aptur þvert á móti vindinum.
Af bátunum voru 2 og 3 með sömu seglahögun,
og lögunin á bátunum með ýmsu móti; reyndist
þá að hafnsögubátarnir við Norveg sigldu bezt af öll-
um; því að þeir voru fljótastir að slaga sig á móti
vindinum, og fór einn af þeim tvisvar kríngum
gnfubátinn, svo nærri scm framast mátti, en gufu-
— 189 —