Þjóðólfur - 30.01.1869, Qupperneq 5

kostnaft sem af bókaláni og kanpnm hijóti ab lei^ba; og fari
fölagsmenn minkandi og tillog preibist ekki betr en verib
keflr, þá er sjáanlegt aí) á næsta snmri taka bræbrnir bækrn-
ar aptr, og er þab ofurlítill sómi fyrir sóknarmenn. Um
sama leyti og þetta felag var stofnab, voru „tví»“ onnur lestr-
arfélog stofnub hér í sýslci, og væri fróblegt, ef forstóbumenn
þeirra vildi skýra frá framgangi þeirra, þó þan séu i fátæk-
ari hreppum. fjessa skýrslu bií) eg hinn heibraba útgefara
„f)jóbólfs“ ab taka í blaí) sitt.
Ritab í Desember 1868.
Guðrn. Grirnsson.
AÐSENT.
í grein nokkurri í 46. nr. af blaðinu fjjóðóIO,
sem hljóðar um bjargarskort eðr hallæri á kom-
anda vetri, hafið þér, herra ritstjóri, getiðþess, að
stiptamtmaðr vor hafi þegar í sumar skrifað til
allra sýslumanna hér í amti og skorað á þá, að
þeir kynti sér sem nákvæmast og áreiðanlegast
hið sanna afkomuástand sýslubúanna, og beðið þá,
að skýra amtinu frá hinu nauðsynlega í því efni,
svo úr vandræðum þeim gæti bætzt með kornláni
því, er stiptamtið ætli að útvega, en um mánaða-
mót næstliðins September og Októbermánaðar hafi
stiptamtmaðr eigi verið búinn að fá skýrslu um
þetta frá neinum sýslumanni, og aptr á öðrum
stað segið þér, að þessi stiptamtsbréf hafi verið
misskilin, og se það auðsætt af því, hvað sýslu-
menn hafi sint þeim lítt, eða réttara sagt alls ekki.
þar eð mér nú þykir þungr kostr ástæðulaust og
með ósönnu að liggja undir slíknm slóðaskap og
undandrætti, er þér þannig hafið borið mér á brýn
sem öðrum sýslumönnum suðramtsins, skal eg
hvað mér viðvíkr geta þess, að eg þegar í Júní-
mánuði skýrði stiptamtinu frá hinni yfirvofandi
hungrsneyð hér á Vestmannaeyum og beiddi það
ásjár í því efni, og fékk eg þáaptrundir lok Júli-
mánaðar frá stiptamtinu röggsamlega og greini-
lega úrlausn þessa máls, sem engum misskilningi
gat verið undirorpin, samkvæmt hverju bréfi eg
jafnharðan samdi við verzlunarþjón kaupmanns
N. N. Bryde hér á eyunum, að láta Vestmanna-
eyum í té kornvöru fyrir 460 rd., hvar af 260 rd.
skyldu greiðast þegar í haust, en hinir eptirstand-
andi 200 rd. á tveimr árurn, og gaf stiptamtinu
þar um í Ágústmánuði hina nauðsynlegu skýrslu.
Leiðréttingu þessa vilduð þér, herra ritstjóri, sem
fyrst taka í blað yðar.
Vestmarniaeynm, 11. Desbr. 1868.
B. E. Magnússon.
■k
* *
Vibvíkjandi grein þessari skulum vír aþ eins geta þess,
aþ ritstjðri ,fjjóí)úlfs“, herra Jdn Guþmondsson, mun hafa
hafa skýrt frá málinu’ í 46. nr. 20. árs eptir oríium stipt-
amtmannsins sjálfs, en hitt getr verib, aí> stiptamtmahr hafi
at> eins átt vib hreppana í hinum sýslunum, er hann sagþi,
hversu margir hreppar hefíiu beþizt láus. Kitstj.
Aðsent.
paþ mnn flestum Reykvíkingum knnnugt, hvernig gengib
hellr til meb kosningu bæjarfulltrúa í hin síbustii tvö skipt-
in, og meb hverjum hætti aí> kjósendr hafa gengib á fnnd
til aþ kjósa bæjarfulltrúa úr borgaraflokknum. Vér getum
eigi ofazt nm, ab hver kjósi eptir beztu viturid þann, sem
hann ætlar færastan og hæfastan til fnlltrúa, enda vitum ver
eigi annab rhttara. En hvers vegna er þab þá, aþ einstakir
menn úr flokki þessum hafa ætlab þab beina skyldu sína,
aí> ganga sem grjútpáll á milinm manna, til aíi leiba þá á
sína skobnn í þessu efni, svo sem þeir, er einir hefbu vit
fyrir óllum kjósendum; þab er oss hinum ráíigáta, sem eigi
húfnm getab abhyllzt skobanir þeirra og nppástnngur. Vhr
vitum, a?> ver höfum hinn fyllzta rétt til ab kjósa hvern þanD,
sem vör erum sannfærbir nm, ab er öbrum færari um ab taka
þátt í stjórn bæjarmálefna, og einkum þegar vör höfum
reynslnna fyrir oss; en þrátt fyrir þaí) verbum vilr nndir í
atkvæbagreibslunni, og þaí) ár cptir ár, jafuvel þótt vér sfcnm
sannfærbir um, aí> skobun vor í þessu efni sö róttari en
hinna, er ofan á veríla í atkvæbagreibslunni. Eri hvernig sem
á því 6tendr, þá viljum ver minna þá á þab, sem 'gjörzt hafa
forgöngumenn í þessu máli, og sem vi;r vitum fullvel hverjir
eru, ab þab er allt annaí), aí> geta sett rúbu í glugga og lu'tt-
aí> hana, lieldr aí> geta sagt meí) sanni, hver .færastr er aí>
taka þátt í stjúrn bæjarmálefna Reykjavíkr.
_____________ 9.
Hin síbnstu árin er vöknub tiidiining sú hjá landsmönn-
um, ab skylt sfc og sanngjarnt, ab ferbamenn borgi næturgist-
ingu og annan greiba, er þeir þiggja á ferbalöguui sínnm.
petta shst á hinum mörgn auglýsingum, sem dagblöb vor hafa
um þetta efni, og þaí> enda frá sumum þeirra, er eigi búa í
þjúbbrant, og því virbast eigi naufcbeyghir til þess sökum
gestanaubar. Enginn getr neitab þvf, aí> ferþamaþrinn þarfn-
ast optast ýmislegrar abhlynningar og beina, og a?> sá, er úti
lætr, á heimtingu á endrgjaldi, enda fæstir svo efnum búnir,
aí) þeir geti látiþ þaíi úti kauplaust sör aí) bagalausu, eba
svo, aí) þaí) verbi honum eigi til hnekkis, eí)a hann jafnvel
komizt i þab ástand, ab hanti geti eigi látib ferbamönnum í té
greiba þann, sein þeir þurfa. Ver, sem þossa grein ritum,
þykjumst mörguin fremr vera knúbir til, ab láta almenning
vita, at) ver höfum, einkum hin síbari árin, átt ab sæta svo
miklum þyngslum af ferbafólki, er sækja hingab til vibskipta
vib kanpmenn, ab vér eigi undir rísum; því ab fæstir oru
þoir, er borga boina þann, sein þeim er veittr, hvort sem
hann er rnikill eba lítill, þútt fátæklingarnir, sem húr eru
miklu fleiri, en hinir efnubu, taki svo aí) segja bitann og
sopann frá súr og sínum, til ab veita ferbamönnum; og verbr
afleibingiu sú meb tímanum, at) veitendr verba sveitinui til
þyngsla. Sökum þessa gjorum vör þat) heyrum kunnugt, ab
vilr túmthúsmenn og bændr í Reykjavíkr-umdæmi og Sel-
tjarnarneshrepp hýsum enga ferbamenn heban af eþa veitum
aiinati beina, nema fyrir borgun, eptir sem um semr, og soui
meta verbr í hvert skipti eptir greibanuúi, sem voittr er. Geta
skulum vúr þoss, aí> ver undau skiljum alla sjúhrakta menn og