Þjóðólfur - 30.01.1869, Side 7

fceim horím, ef þeir ekki letu undan (ndstædte Trnsler mod
dem, hvis de ikke gav efter), og aí) haun cnda hafl komi?)
þannig fram, aíi einn af þeim, sem sótt hafl einn af nihr-
eknrþar- og fjárskiptafundunum, hafl sagt viíl aíialáfrýandann,
a?) hann furfeaþi sig á, ai) gagnáfrýanda ekki væri bannai)
nndir embættismissi, aí) halda þessnm æsingnm (Agitatiorier)
svona áfram. Aþaláfrýandi heflr nú tekií) þaþ fram í kæru-
skjalinn, aíi þessi lýsing hans af framgangi gagnáfrýandans í
kláþamálinu yflr höfuþ væri eptir annara sögusögn (efter som
Rygtet gaaer) og „En har fortait mig), og þa?) má þannig
álíta, aþ hann einnngis hafl sagt þaþ, sem aílrir höfí)u sagt
honum, en af grundvallarreglnnni í D. L, 6—21 leiþir bein-
iínis, aí) sá, sem okki segir anriaþ on hann getr sannaþ yflr
böfiib aþ tala, ekki getr bakaþ skr lagalega ábyrgþ, og þar
af leibir aptr, aí) sá, sem einungis segir frá einhverjum orþ-
rúmi sem slíkum, án þess ai) kveþa npp álit sitt um þaí),
hvort er)a a?) hve miklu leyti þessi orþrómr sé sannr, verhr
ábyrgþarlaus, þegar hann ab eins getr fært sönnur fyrir því, aþ
þessi orbrómr liggi á ei)a sé til, án þess aí> liann geti skyld-
azt til, aþ færa rök fyrir því, ab þessi orhrómr sé á sannind-
um byggílr. Ab þetta sö rett álitií), sannast bæí)i af ákvörb-
uuum í L. 1—26—4 og af 24. grein í tilsk. 27. Sept. 1799
(sbr. § 12), sem sýnir, aí) sá, sem leggr út eitthvert rit, eigi
verbr dreginn til ábyrgbar út af því. Málalyktir ern því hér
komnar undir því, hvort aþaláfrýandinn geti álitizt aþ hafa
sannaí) tilveru þess orbróms og sögnsagnar, sem hann heflr
skýrt frá.
Dndir vitnaleibslu þeirri, sem farií) heflr fram í málinu,
hafa nú aí) vísu einstök vitni borií), aí) eins konar orbrómr
í þá átt, sem abaláfrýandinn heflr tekib fram í kærnskjali sínn,
hafl legií) á, en hin naubsynlega sönnnn virbist ekki hér meb
ab vera komin fram, því mebal hinna mörguvitna, sem leidd
hafa verií), hafa einungis þrjú geflb skýrslur, sem til greiua
geti komib; öll hin vitnin hafa annabhvort ekki sagzt muna
eí)a ekki vita neitt um þaí), er þau voru spurb um.
Hií) fyrsta þessara vitna, Magnús Jónsson, skýrir þá frá,
aí> hann aldrei hafl beyrt, aí) gagnáfrýandi hafl ógnab mönn-
um til nibrskurbar, en heyrt hafl hann þaí>, ab hann hafl veriþ
drukkinn, eba ab minsta kosti kendr, þó ekki svo, aí) mikií)
hafl á því borib, en um sannindi á þessu veit hann ekki,
og hann neitar ab hafa vib haft þau orb vib abaláfrýandarin,
sem { kæruskjalinu sfendr, nefnilega þessi, ab hami (Magnús)
furbi sig á því, ab assessor B. Sveinssyni ekki væri ab vib
lögbom embættismissi bannab ab halda áfram æsingum sín-
um á þvílíkan hátt, en hann kvebst þar á móti hafa iýst
undrun sinni yflr því, ab embættismenn, máske þar á mebal
assessor B. Sveinsson, geti ekki komib sér saman um mátann
til ab út rýma klábanum.
Annab vitnib, málaflutningsmabr Jón Gabmundsson, gegn
hvers vitnisburbi mótbára gagnáfrýandans bygb á NL. 1 — 13
— 16 ekki verbr til greina tekin, heflr borib, ab þab hafl
verib sagt, ab assessor B, Svoinsson hafl gjört sig ab odd-
vita fyrir fjárskiptunum haustib 1864, og hann hafl heyrt um
2 fundarhöld hans ab Lágafelli og Káranesi, og líka, ab kvatt
liafl verib til fundar á Ellibavatni og á Alptanesi. Hanu
hefbi líka heyrt, ab hann (assessor B. Sveinssou) hefbi órvab
til fjárskiptanna, en ekki ab hann hefbi ógnab mönnnm til
þeirra; svo heflr hann og borib, ab ferbamenn hafl sagt 8ér,
ab assessor B. Sveinsson hafl ab þeirra áliti ekki verib svo
Mgábr, eba komib fram meb þeim verbugleika, sem menn
bjuggust vib af manni í hans stöbn, og hann vili hvorki né
geti dæmt nm, hvort hneykslanlegar orbahnippingar liafl átt
sér stab milli gagnáfrýandans og þeirra, er hann átti vib í
klábamálinu, onda muní vitnib fæst þau orb, sein þá hafl
átt ab falla vib þau tækifæri, en skilizt hefbi honum á
ýmsum, ab þeim hefbi ekki gebjazt ab ýmsum orbum, sem
hann þá stundum liafl brúkab, og í því tilliti heflr hann
skýrt frá orbavibskiptum þeirra gagnáfrýandans og Gubna
Gubnasonar á Keldum optir frásögn þessa sjálfs, hver um-
mæli þó ekki standa hoima vib framburb Gubna í réttin-
nm, og honum er heldr ekki stefnt til ab hlýba á framburb
vitnisins.
Jiribja vitnib, jústlzráb Jón Iljaltalín, heflr borib hér nm
bil þab sama og næstiindatigangandi vitni, og heyrt enn fremr
talab nm einhverjar hótanir; en þar sem þetta vitni heflr
geflb vitnisburb sinri skriflega meb skýrskotun til N. L. 1 —
13—4, og þessi lagastabr ekki flnnst ab heimila honum ab
vitna á þennan hátt (sbr. tilsk. 3. Júní 1796 innganginn),
verbr ekki gegn mótmælum gagnáfrýandans tekib tillit til
framburbar þessa vitnis, nema sem utanréttar-yflrlýsingar.
(Nibrlag í næsta blabi).
— ADÐK MIKILL. Arib 1867 kom liingab til lands
ungr mabr einn, ab nafni Buto, af hinum tignnstu ættum á
Englandi. Nú ú.snmar varb hann fullvebja, og varb sá at-
burbr tilefni til mikilla hátíbahalda á eignnm hans, eiriknm í
bænum Cardiff, sem fabir hans efndi til, og er nú talinn
hin fjórba mesta sjóborg á Englandi. Buteer marqvis
ab nafnbót, og eru hinar föstu árstekjur hans 300,000 pund
sterliog, eba 2,700,000 rd, og eru þá tekjur hans nú 7,400
rd. á degi hverjum, og aukast þó tekjur hans stöbugt.
fiAKKARÁVARP.
Frá þvi næstlibib vor ab eg misti mirin elskulega ekta-
mann Jón Vigfússon í erflbum kriiigumstæbiim, heflr gub upp-
vakib hér margan mann æbri og lægri til ab rétta mér hjáip-
arhönd, mebal hverra helzt hafa verib þau höfbingshjón herra
Jón Árnason umsjónarmabr vib latínuskólann, og hans góba
kona, sem inanna fyrst gáfu mér 2 rd. í peningum og upp á
1 rd. í mat, þar á ofan hafa þau geflb drengnnm mínum ab
borba allt til þessa dags; einnig sendi Jón Sturluson í Khöfn
mér 2 rd. meb síbasta póstskipi, Jón Jónsson á Ilólmabúb
1 rd., Kristján Jónasson pakkhúsmabr í Reykjavík 1 skeppu af
bánkabyggi; skotmannafélagib 5 rd. 8 sk , góbkvendib G. M.
Lambertsen heflr opt rétt mér hjálparhönd, og jómfrú K
Lambertsen líka, og rnargir fátækir hafa geflb mér málsverb,
sérdeilis G. Pétnrsdóttir í Nikulásarkoti og hennar góbn börn
af sínum fátæku efnum. Enn fremr uppgefnar skuldir: af
herra kanselírábi Á. Thorsteinsen 11 rd, Jóni Magriússyui
vestanpósti 8 rd; Kristjáu Signrbsson í Vallnakoti 16 rd.;
Stefán Björnsson í Rvík 7 rd; fyrir allar þessar mannkær-
leiks-velgjörbir mér veittar votta eg mitt virbingarfyllsta þakk-
læt þossum gefendum meb hjartnæmustu bæn til gubs, ab
hann vili uppljúka sinni mildn hjálparhönd og launa þeim
fyrir mig meb ríkulegri blossun mob nýu ári, á meban ný ár
gefast þeim. Reykjavík, 26. d. Jamíarm. 1869.
Ástríðr Sakaríasdóttir