Þjóðólfur - 12.01.1870, Blaðsíða 2

þá kjörinn til 6 næstu ára Einar yfirprentari PórS-
arson með 15 atkvæðum af 21 atkvæðum, ergreidd
voru, en 54 kjósendanna, eptir kjörskránni 75
alls og alls, komu eigi á kjðrfund þenna. — þá
var og kosinn til endrshoðara bæarreikninganna,
í stað konsuls A. Randrups, kaupmaðr II. Th. A.
Thomsen einnig til 6 ára, með 12 atkv.
— Jarðarför Árna biskups Ileigasonar var a%
Guríium í Álptanesi mánudaginn 27. f. nián., og vildi til
bezta ve%r, þátt úr fli kastalii á áliímnm degi nm þaþ Jeyti
greptraninni sjálfri var sem næst lokiþ. Veferblíba þessi, á-
samt bezta rcibfæri og gangfæri, stnddi og aþ því, at) þetta
varþ ein bin fjölmeunasta jarþarfiir, sem menu hafa lii'r af aí)
segja. Fjöldi mauna sdtti hana hér inuan afc úr Reykjvík
og af Seltjarnarnesi, og enda víþar a%; nokkrir fóru heþan
ríllandi fyrir innan : Stiptamtmaír, bisknp, háyflrdómarinn;
liöraíisprófastrinn, landlæknir, landfógeti, forstöþnmaíir presta-
skólaus, þingmaþr Ueykvíkinga, og ýmsir aþrir stabarborgarar,
aptr fóru aþrir fótgangandi, og sjóveg yflr Skerjaljörb, og
voru þeir miklu fleiri; meílal þeirra var rektor skólans; tveir
af kennurunum, organleikarinn, meþfram til ab stýra söngn-
um, flestallir prestaskóla- og læknaskólastúdentaruir og fjöldi
skólapilta. Mannfjöldinn var svo mikill, — því minna mun
hafa vantaþ á, a7 liver fulltíþamaþr úr Bessastaþa- og Garíia-
sókuum væri þar kominn, — aí> menn sögíiu aí) eigi mundi
Garþakirkja rúma helininginn, ef nokkurn veginn nægilegt rúm
og næíii skyldi hafa veriþ. Sorgarathöfnin byrja7i meí) því,
al) gengib var til húss iiins framlilma, þar 6em sóknarprestr-
inn, sira þórarinn prófastr Böþvarsson, eptir aí) sungií)
hafþi verií) 4. versi?) af nr. 92 í messusöngsbókinui, („Gu?)s
börn hör jafnan búa sig“), flutti húskvebjuna og haf?)i fyrir
texta: Sálm. 116, 7.-8.; en eptir húskvefjuna 2. versiþ í
sama sálmi („Lof sé guíli vor lausn er gjörb“); þá var líkiþ
jafusnart út hafií) til kirkju, og 6ett nibr í kórnutn, er var
allr tjaidabr innan dökkum blænm, og næsta haglega fyrir
komib af Sigurbi málara Gubmundssyni, og upp Ijómabr ótal
ijósum og 2 storkuljósakerfl sitt hvoru megin höfbagafls kist-
unnar, en hún var sjálf sett blómkerfum og riddarakrossinn,
samt dannebrogsmauuakrossinn, er hiun framliþiii hafbi borib,
á kistulokinu framanverþu. þegar er til kirkju var komií),
var fyrst sungib margraddab, sálmrinn: „Mín lífstífc er á fleygi-
ferfc“. J>á gekk fyrst fram afc kistnnni prestaskólakennarinn,
sira Helgi Há Ifdánarson, og flutti líkræfcu og haffci fyrir
texta Jóhannes 21, 23: „þessi lærisveinn deyr ekki“. þar
eptir sté fram hörafcsprófastrinn sira Ólafr Fálssou: lagfci
út af Lúk. 2., 39 — 40, og tók jafuframt fram í framanverfcri
ræfcu siniii helztn atrifci úr æfl hins framlifcna ; afc lokinni
þeirri ræfcu var líkifc út haflfc úr kirkjuiini og borifc af em-
bættismönnum og stúdeutum til grafariunar fyrir framan
kirkjudyrnar afc sunnanverfcu, alt uudir margröddufcum söng
sálmsins: „Allt eins og blómstrífc eina“. — dannebrogskross-
arnir báfcir af kistunni teknir og afhentir stiptamtmauni;
henni sífcan rent nifcr { gröflna og kastafci hérafcsprófastrinn
á reknnum; í lok greptrunar voru sungin hin vanalegu 2
versin: „Sofl hann nú hör í frifci", gengifc sífcan til kirkju
aptr, og þar suugiuii, margraddafc, latínski útfararsálmriun
„Jam moesta" — og var jarfcarförin þar mefc endufc.
skipsafgreifcslumafcr, — er árifc 1865 haffci kosinn veiifc til 4
ára, — þá endrkosinn tii 6 ára mefc meira hluta atkvæfca.
— Fjárhláðinn. — Eptir því sem Jón hrepp*
stjóri Árnason á þorlákshöfn, er var her sjálfr á
ferð litlu fyrir hátíðina, skýrði sjálfr frá, viltlihann
þá eigi álíta né segja fé sitt alveg grunlaust af
kláða; eigi heldr kvaðst hann vilja að svo komnu
beiðast opinberrar skoðunar á fé sínu, og eigi
lézt hann mundu það gjöra fyrri en hann væri
genginn úr skugga um og gæti staðhæft, að fé hans
væri óyggjandi alheilt orðið. En það bera allir, að
svo hafl verið legið yfir því fé hans í haust síðan
um réttir, að síðan hafi eigi ein kind þaðan náð
samgöngum við annara manna fé hvorki fjær né
nær. Eigi að síðr þótti kláða verða vart víst í
einni kind á bænum Hlíðarenda (utasta bæ í Öl-
fusi) fyrir eða um miðja jólaföstu, og um sama
leyti eðr litlu síðar hafði kláðavottr þólt koma fram
i einu lambi Sæmundar bónda Sæmundssonar f
Reykjakoti; en lömbin höfðu gengið saman við
hið fullorðna féð hans, þangað til þau voru tekin;
enda var þegar undið við og sótt næg baðlyfhing-
að suðr, og eins lét Jón í þorlákshöfn sækja og
flytja austr fyrir jólin næg baðlyf í allt fé þar um
gjörvallt Út-Ölfus eðr Iljallasókn. þá er og í al-
mæli, að Guðmundr hreppstjóri Guðmundsson í
Landakoli á Vatnsleysuströnd liafi nú fyrir hátíð-
ina fundið kláðavott eðr þótt grunsamt um það í
2—3 kindum sínum og skorið þær í bragði.
það er vart efamál, að stiptamtið sé búið að
fá undirvísan og skyrslur frá héraðsyfirvöldum þeim,
sem eiga hlut að máli, um þetta næsta ískyggi-
lega kláða-ástand, er það nú, ef kláðinn er farinn
að gjöra vart við sig svona beggjamegin suðr-
heiðanna: bæði hér sunnanfjalls, og svo meðfram
endilöngum fjallgarðinum að austanverðu, sunnan
og utan frá Selvogsheiði og upp undir hagalönd
Grafningsmanna.
— ÁRSTiLLAG og gjafir til Prestaekkna-
sjóðsins. árið 1869
Á ári því, sem nú er að enda, hefi eg til
prestaekknasjóðsins meðtekið gjafir og árstillög fr4
hér nefndum heiðrsmönnum:
Frá lækni Jónasi Jónassen f Rvík, gjöf . 5rd.
— sira þorkeli Eyólfss. á Rorg, árstillag 1869 2-"
— — þórði þórarinssyui á Berufirði, árs-
tillag 1868 ....................... 1 "
— — Guttormi Gutlormssyni á Stöð, árs-
tillag 1868 .......................1
— — Ilákoni Espólín á Kolfreyustað, árs-