Þjóðólfur - 26.01.1870, Blaðsíða 2

Rd. Sk.
fluttir 654 14
Rentur til 11. Júní 1868 ..... 18 54
— ------— 1869 ..................... 27 27
Árgjöldúr Skagafjarðarsýslu fyrir 1867 . 2 78
— — Húnavatnssýslu fyrir 1868 . 12 9
— — júngeyjarsýslu fyrir 1867 . . 10 12
— — sömu sýslu fyrir 1868 . . 16 40
Frá þessum samtals 741 42
dregst prentunarkostn. reikningsíns 1867 1 36
Yerðr þá eptir við árslok 1869 :
4°/0'arðberandi veðsk.bréfum 700r »s
Útistandandi rentur .... 8* 28-
Geymdir hjá reikningshaldara . 33- 74- 740 e
C. Sjóðr fátœkra elikna í Iiegranessþingi.
Við árslok 1867 var upphæð sjóðs- 44^, gk.
ins (sjá 10.—11. nr. af 20. ári þjóðólfs) 728 24
Síðan hafa honum bætzt:
Rentur til 11. Júní 1868 ............ 21 78
---------------- 1869 . . . . . 29-81
Frá þessum samtals 779 87
dregst frá prentunarkostn. reiknings. 1867 1 60
Verðr þá eptir við árslok 1869:
í 4% arðberandi veðsk.bréfum 768r »s
Útistandandi rentur .... 6- 28-
Geymdir hjá reikningshaldara . 3- 95- 773 27
Auk þessa á sjóðrinn jörðina Ytra-Valiholt i
Skagafirði, en eptirgjaldi hennar hefir héraðspró-
fastrinn upp á væntanlegt samþykki biskupsins varið
til styrktar tveimr fátækum ekkjum þar.
I). Sjóðr uppgjafapresta á íslandi.
Eins og sjá má á 10. —11. nr. af rj sk.
20. ári þjóðólfs var sjóðrinn við árslok
1867 að upphæð.........................125 9
Síðan heflr honum bætzt:
Rentur til 11- Júní 1868 ..... 4 38
—-----— 1869 .... 4 38
Frá þessum samtals 133 85
dregst prentunarkostn. reikningsins 1867 » 78
Verða þá eptir í sjóði við árslok 1869:
í arðberandi gjafabréfi sira J. Yngvalds-
sonar ... ..... 50r »s
6 ára útistandandi rentur af því 12- »-
í veðskuldabréfum einstakra manna 70- »**
Geymdir hjá reikningshaldara 1-7- 433 7
Skrifstofu biskupsins yfir íslandi í Reykjavík, 31. Des. 1869.
P. Petursson.
SPÍTALAHLUTIRNIR og tilsk. 10. Ágúst 1868 á
Alpingi 1869.
(Niðrlag). það virðist nú, sem þingið hefði vet
mátt sannfærast um, bæði af bænarskránum og á-
litsskjali nefndarinnar, að brýna nauðsyn bæri tit
að minsta kosti að fresta framkvæmd tilsk. 10. Á-
gúst 1868, ef það hefði þótt viðkunnanlegra, en
að nema hana úr gildi1; en þá var vandinn, hvað
ælti að setja í staðinn. Vér getum eigi betr séð,
en að það iægi beint við, að beiðast þess, að spít-
alahlutirnir yrði framvegis greiddir fyrst um sinn
eptir tilsk, 27. Maí 1746, eins og bænarskrárnar
fóru skýlaust og eindregið fram á, unz frumvarp
yrði lagt fyrir Alþingi að nýn, og konungr hefði
staðfest það frumvarp. það var iivorttveggja, að
nefndarmönnum mátti ætla bæði varfærni og hygg-
indi, og nægilega kunnáttu i þingstörfum, enda
var þessi hugsun meirihluta nefndarinnar, en á
hinn bóginn virðist oss, sem uppástungur hennar
eigi alls kostar í réttu formi, að því leyti, sem 2.
niðurlagsatriðið fer því fram, að frumvarp stjórn-
arinnar 1867 yrði óbreytt gjört að lögum nú þeg-
ar, þar sem það frumvarp hvorki lá fyrir þinginu
eða nefndin gjörði það að sinni uppástungu og
lagði það fyrir þingið. það er auðséð, að slíkt
væri með öllu óformlegt, og, meira að segja, ólög-
legt, að gjöra það frumvarp óbreytt að lögum,
sem Alþingið hafði gjört svo stórkostlegar breyt-
ingar við, eins og þetta frumvarp, að svo má að
1) Ein bænarskráin er þab at' þeim 14, sem heflr
ekki svona orbab abaluibrlagsatritli sitt; þaþ er iinnor
bænarskráin úr Barbastrandarsýsiu, sú „úr Verdiilum vi&
Arnarfjórb", dags. 9 Júní 1869 (Alþtíb. 1869, II. bls. 98
— 99); hennar fremsta og aí)alnibrlagsatrií)i fer aí) eins fratn
á: „ab hin eldri lóggjóf frá 27. Maí 1746 verfei látio
standa óbroytt aí> því er snertir spítalahlutina á íslandie
o. s. frv. Meb svofeldu abainibrlagsatribi sínu fer þá einnig
þessi bænarskrá fram á, at) tilsk. 10. Ágúst 1868 verbi vikíb
úr vegi (fyrir eldri löggjóflnni) eþa meb öbrum orbain,
húu verbi svipt lagagildi sínu; þetta er eins úmótmælanlegt
fyrir því, þó ab bænarskráiu hali annat) nibrlagsatribi **1
vara, — „ef ai) þessi bæn ekki getr fengií) álieyrn .
— er fer í þá átt ab halda tilskipuuinni meí) þeim talsverbu
broytingum, sem stungib er upp á í seinna nifcrlagsatribiuu.
eiuungis meí) því fororhi ab hib fyrra abalnibrlagsatribib .e'**11
gæti fengií) áheyrn". þess vegna var þab ails ekki rétt nL
satt, sem þingmabr Barbstreridinga (sira Eiríkr Kúld) seg<(
ser til afbötunar og fylgi sínu meb spítalagjalds-löggjúl'nl11
nýu (Alþtíb. 1869, I. 481), aþ, „önnur bænarskráin (u*
Barbastrandarsýslu, þessi sem nú var minzt)1- haidi ser
hiua sömn grundvallarreglu sem löggjöfln 10. Agúst 1868, Þ®
sem eiumitt sú sama bænarskráin bibr nm þaí) fyrst 0
fremst, aí) eldri löggjöfln 27. Maí 1746 vorbi látin hal
astóbreytt og í fullu gildi, enda var þetta og brakií) þegar
þingiuu af öllrum þlnginönnum.