Þjóðólfur - 28.07.1870, Blaðsíða 4

— 152 —
mér minnisstæðr þetta ár, því eg var þann dag í
Cambridge fyrsta sinni. f>eir ensku menn, sem
líflátnir voru, voru menn af beztu ættum þessa
lands. Einn af þeim, Mr. Vyner, var mágr Lorð
Grey, sem kvongaðist Miss Vyner. |>eir, sem hafa
lesið sögu Friðriks mikla eptir Thomas Cartyll,
sagnaskrifara, munu hafa séð á einni nóttu, að
getið er Mr. Vyner, sem stóð upp á sína fætr í
parlamentinu árið 1741, þegar sú »pragmatiska
Sanction» var á prjónunum. Sá Vyner var lang-
afi eða langafa-faðir þessa manns, sem nú var
veginn af þessum stigamönnum. Annar var Mr.
Herbst, nákominn ættingi Lorð Carnarom, ágæts
manns hér í »IIouse of Lords». J>riði var Mr.
Lloyd, og hinn fjórði ítalskr. Bandingjarnir voru
10 daga í höndum stigamanna, sem vildu hafa
peninga, en ekki þeirra líf, og alt var til reiðu,
gjaldið tilreitt af hinum enska sendiherra í A-
thenu, en alt vanheppnaðist, fyrir handvömm og
ódygð hinna grísku. Mótstöðuflokkrinn í því gríska
þingi er enda sagt að hafl staðið í sambandi við
stigamennina, og spanað þá upp að gjöra harðari
kröfur um grið og þess konar, lil þess að auka
vandræði og geta með þessu veifi steypt ráðgjöf-
unum, sem þá voru, eða haft annað upp úr því.
J>eir grísku hafa nl. stjórnarbót upp á nýasta eng-
elskan móð, sem þeir eru ekki menn til að bera,
en í stað þess vantar þá duglegan sóp til að gjöra
landhreinsun, því um a!t landið ganga stigamenn
Ijósum logum. Innan um alla þessa eymd og
spillingu er sagt að sá ungi konungr, sonr okkar
íslenzka konungs, hafi verið sá eini, sem bar sig
vel og sýndi gott hjarta; en hans völd eru því
miðr mjög lítil. Líf bandingjanna var undir því
komið, að soldátum væri ekki hleypt á þá, því þá
hótuðu stigamenn að myrða fangana. Sá enski
ráðherra fékk loforð af stjórninni, að erta þá ekki
og varast það, því líf manna væri í veði, en fyrir
handvömm eðr ódygð var þetta loforð brotið. Bréf
frá bandingjunum voru prentuð hér í blöðunum
hvern dag sem þeir voru í höptum, og hin síðustu
verða varla lesin óviknandi. Síðasta daginn skrif-
ar t. d. Mr. Vyner, og biðr að bera kveðju móð-
ur sinni, því hann segist ekki hafa tóm til að
krabba nema fáar línur; segir að þeir grísku haQ
nú hleypt hermönnum á þá, og þykist stigamenn-
irnir því sviknir, og á hverri stundu sé sér því
dauða að von, að til einskis sé að gjöra fleiri boð,
en sé ferð, þá að senda Biblíu, og biðr guð, að
þeir geti dáið karlmannlega, svo sem enskum
mönnum sómi. þannig hugsa og tala þeir menn,
sem hafa sína Biblíu óendrskoðaða, sem eg vona
sú bók verði alla æG hér í þessu landi.
SPÍTALAGJALDIÐ.
Síðan síðasta blað þjóðólfs kom út 6. þ. m.,
hefir lítið gjörzt í máli þessu, svo að kunnugt sé,
nema það eina, að sýslumaðr Borgfirðinga átti
fund með formönnum á Akranesi og skipseigend-
um 7. þ. mán., og hefir hann sjálfur skýrt svo frá,
að allir, sem á fundinum voru, að einum undan-
teknum, hafi samþykt, að hreppstjórarnir með
kunnugum mönnum sköpuðu sér gjald fyrir haust-
vertíð og vetrarvertíð, eptir því sem þeir gætu
gizkað á, að afiinn hefði verið.
Á manntalsþinginu hér í Reykjavík, er haldið
var fyrst 21. þ. m., skoraði bæarfógeti enn að
nýu á gjaldþegna í umdæminu, að skýra frá afla
sínum á vorvertíð og haustvertíð f. á., en þeir
munu nú engir hafa þótzt fróðari orðnir um það
efni en 14. Maf í vor, og engi treysti sér til þess.
Er það sagt, að bæarfógeti hafi þá skýrt þing-
heiminum frá, að hann hafi ritað stiptamtinu um
málið þegar eptir fundinn 14. Maí í vor;svarværi
að vísu ókomið enn, en mundi verða á þá leið,
að bæarstjórninni yrði boðið, að slcapa mönnum
afla á þeim vertíðum ársins, er þeir segði eigi til
hans. það væri víst heldr en ekki ófyrirsynju, að
efast um getspeki bæarfógetans um úrskurð stipt-
amtmannsins í þessu máli, en hitt væri víst engi
synd að ætla, bæði að bæarfógetinn hefði má
ske gjört eins rétt að geyma sér að spá í von-
irnar, hvað verða mundi, og fyrst að stiptsyfir-
völdin hafa eigi getað lagt fyrir, hvað gjöra skyldi
fyrir manntalsþingið, þótt það væri eigi haldið fyr
en þetta, mánuði síðar en vant er hér, þá er eigi
ólíklegt, að þau finni til þess, hversu skriðna vili
undan fótum þeim fullnægar ástæður fyrir öðr-
um eins úrskurði og þeim, sem bæarfógetinn
gat um að verða mundi; gæti þá líka verið, að
hann þætti ekki árennilegri eptir þingið heldr en
áðr. Að öðru leyti er eigi vert að tala frekar um
slíkan tilvonandi úrskurð, sem þó mundi alla-
jafna hæpinn verða, hversu sem á er litið, —
hvort hann þá gæti átt næga stoð í sjálfum lög-
unum, og hvort hjá því gæti farið, að hann verði
nákomnari þeirri alkunnu grundvallarreglu Jesúíta:
«tilgangrinn helgar meðalið».