Þjóðólfur - 12.08.1870, Blaðsíða 4

— 160 —
lið Prússa er sem ekkert að telja hjá því, er
Frakkar hafa. Ensku blöðin segja nú, að þeir
hafi herskip að stærð og tölu, sem næst til jafns
við Englendinga: 62járnbarða, um 260 stór-gufu-
herskip með skrúfu, 62 hjól-gufuskip og 113 fre-
gátur og korvettur seglbúnar; en úlbúnaðr þessara
597 herskipa sé svo algjör að fallbyssum, skot-
vopnum öllum og öðrum útbúnaði og að allri
reiðslu, að herfloti Frakka muni þar jafnvel taka
fram herflota Englendinga- Enda hafði nú verið
í ráði að búa út allan þenna flota hið fyrsta,— og
þess vegna eru nú kölluð heim þangað herskipin
héðan og allar flskiduggur sakir mannaflans,— og
koma honum út hið bráðasta, til þess að hitta sem
flest kaupför Prússa og annara Norðr- þjóðverja
er þeim lúta, ná þeim á sitt vald rétttækum að
stríðslögum og færa til Frakklands; og svo má ske
jafnframt til þess, að loka öllum höfnum þar víðs
vegar um Norðrstrendr, þýzkalands eins inn um
Eystrasalt eins og vestan Hamborgarelfunnar, þó
reyndar sé ólíklegt, að Englendingar og Ilússar
láti þeim haldast það uppi. Um sama leyti og
Napoleon keisari lagði af stað með son sinn til
landhersins, fór Eugenia drottning hans norðr til
Cherburg þar sem aðalherflotinn er, til þess að
sjá um reiðsluna og hraða henni og hvetja og
treysta sjóliðið í nafni keisarans bónda síns og
als Frakklands; er það í sögum haft, að keisara-
drottningin hafi látið f ljósi furðu sína og gleði
yfir því, hversu öllu var hér vel á veg komið, enda
hafi sjóliðið, er þar var, ætlað sem næst að rifna af
fögnuði yfir komu drottningar og hennar Ijúfa á-
varpi og upphvatningum; og hafi svo sýnzt, sem hverj-
um verkmanni ykist tvær hendr til og tvenn öflra,
eðr ásmegin, svo mikið var unnið og afkastað, og
svo gekk vel undan það er hver einn skyldi að
hafast. Tveim dögum síðar, um 26.? f. mán.,
fóru 11 af hinum stæstu herskipum norðr Dower-
sundið, og á 3. degi þar frá eðr 28.-29. lögðu
þau öll inn Eyrarsund og var ætlað, að fyrst væri
ferðinni heitið inn á Kflarhöfn og hitta þar her-
flota Prússa er þar væri fyrir, eða þá vera þar um
stöðvar í flasinu á þeim herskipunum, er þangað
leitaði; því þetta leiðangr Frakka bar að með svo
snöggum atvikum og því snarræði, að engan gat
grunað svo bráða komu þeirra inn í Eystrasalt,
auk heldr að neinar njósnir gæti farið fyrir.
til ab hlaupa af stokkuuum, þá skorti soldán féb, og geugu
8V0 Prússar í kaapio.
SPÍTALAGJALDID.
— fjjábálfi barst, þegar 26. f. mán., greinarkorn frá
merknm manni í Alptaneshreppi, er sjálfr hafbi verib á Garþa-
fnndinum (manntalsþinginu?) 20 Jiini þ. árs, þar sem biír-
aíisyflrvaldib hafbi hreift heimtingu spítalagjaldsiris, eins
og getib var h&r í blabinu 6. f. mán. (bls. 141—42); og er
grein þessi eba á aí) vera, ab einu ieitinu leibretting á því
sem þar er frá skýrt af fnndi þessnm og því er þar gjörbist,
eri á, hinu leytiriu færbi hún og miklu ítarlegri upplýsingar
af því, er þar gjöríiist og fram fór um þetta mál. — Helzta
1 eiþre11ingin er sú, aí> jafnvel engi búendanna var sá
„er eigi vildi segja efea kvæbist eigi geta sagt til töln á afla
sínnm“. J><5 ab hitt væri rétt, ab Álptnesingar bubn fram
fyrst vanalega spítalahlutinn eptir eldri löggjöflnni. f>ví
legationsrábib Dr. Grímr Thomsen gekk fram þegar í upp-
liafl umræbunnar, og „„mælti nokkrnm hógværura og stiltum
orbnm um, ,,„ab hreppsbúar áliti réttast í þetta sinn,
„ab gjaida eptir hinni eldri löggjöf““, og baub, í nafni
hreppsbúa, afdráttariausa greibslu í peuingum af(?) hlut
þeim (þ. e, „kerlingarhlutnum" gamla), sem skipt hafbi verib““.
„þessu var þverneitaí)" (af sýslnmanni). Jafrisnart „baub
þá prófastrinn sira fiórarirm fram gjald af öllum þeim
afla, 6em hann eba hans formenn hefbi verib spnrbir
u m"; en þessu var einiiig neitab". „fiegar þiugheimr
heyrbi þessa neitiin“ (sýslumanns), „gekk haun burt“.—
Eu frarnar í greininni er þab, meí) tilfærímm rökum upp-
lýst, „ab fáum.dögum fyrir þingib kom einn af mebhjálpur-
um“ prófasts sira fiórarins, þaí) var “Magnús Brynjúlfsson á
Dysjnm, til haris og spurbi hann (prófast), hve mikib hann
hef'bi aflab á vetrarvertíbinni er næst leib“; prúfastr löt
þá þa’ö álit sitt í Ijósi viþ Magnús „ab formenn" myndi
eiga ab segja til afla-upphæbariunar, en ekki hann (sem eig-
andi róbrarskipanna); let prófastr síban kalla á formenn
sína og lagfei fyrir þá, í áheyrn Magn. Pálssonar: „ab segja
„afdráttarlaust til alls þess afla, sem þeir væri spurbir
nm“. fiar sem nú sira þórarinn fram baub sýslamanni í
heyranda hljóbi afdráttarlaust gjald, eptir nýu löggjöflnni, af
þeim afla sem hans formenn hiifbu verií) um spurbir af vald-
srjórninrii eba ab hennar tilhiutun, — en eigi hafbi verib
um aiiuab spurt, til at) uudirbúa gjaldheimtnna, heldr en um
aflann á næsti. vetrarvertíí), — og þar sem sýslnmabr neit-
aí>i einriig fyriröllum þingheimi, ab þiggja þetta .gjaid cba
taka vib því, þá var þab næsta ebliiegt, ali gjaldendr á þing-
inu tæki þetta svo, sem litir væri engi bob þegin til spí-
talagjalds, hvorki eptir eldri löggjöfinni ne heidr þeirri nýu,
og þess vegna“ gekk allr þingheimr burt“ eptir þab sýslumabr
hafbi hafnab þessum bobum, bæbi Dr. Gríms og sira fiórar-
ins, í heyranda hljóbi.
En nú, eptir það úrlausn stiptamtsins
um spítalagjald Reykvíkinga 19. f. mán.
er orðin heyrum kunn, þá liggr sannarlega næst
að gjöra sérí lund, að sýslumaðrinn f Gullbringu-
sýslu hafi, þarna á Garðafundinum 20. Júní þ. árs,
eigi þótzt vera alveg einráðr með að þiggja þau
boð til lúkningar á spítalagjaldinu, sem þar voru
fram boðin, eins og nú var sagt.
f>essi úrlausn stiptarntsins um spítalagjald
Reykvíkinga, er sem sagt dagsett 19. f. mán., barst