Þjóðólfur - 14.03.1873, Síða 2
— i FRIÐRIK PÉTRSSON SIVERTSEN og
þeir, sem með honum drukknuðu 15. Jan. 1873.
•Ljómar nú dagr,
lognsæll og fagr;
sá væri ragr,
er sæti nú hér!
Marflötr breiðr,
mjúkr sem hreiðr,
skriðs bíðr skeiðar
að skautinu sér»!
«Týgjum með hraða
traustan marvaða!
Minnumst nú, hvaða
mund þar hélt völ!1 —
Köld er sú mundin. —
— Komin var stundin!
Eftir býr hrundin
af harminum föl».
1) „Yól“ — stjórnvól, aö halda stjórnvólnum — stýra-
Tlér er mluzt Vilhjálms heitlns Hákonarsonar frá Kirkjnvogi
(-j- 20. Sept. 1871), fóstrfóbor Friiiriks og flestra skipverja;
en aiiir vorn þeir heimamenn ekkju Vilhjálms heitins, þór-
unnar Brynjólfsdóttnr, er síinstn vísnoriin minnast á, og
fyrri vfsnhelmingr næst á eptlr. Höf.
2) „í Jjisö nafnil" er oritak formanna víiast í ótvernm,
þegar þeir mei hásetnm leggja hendr aí> skipi til aÍ setja
þai fram og þegar þeir kaila þá til bænargjóriar. Hóf.
3) Á skipinn vorn 8 manns, ai formanni rnab töldnm, 22
ára gömlnm (f. 30. Hóv. 1850). Höf.
• Marflötr breiðr,
mjúkr, sem hreiðr*,
sæng nam að reiða
samlyndri drótt. —
«Köld er nú mundin. —
— Komin var stundin! —
Eftir býr hrundin*
harma við gnótt.
Fóstbræðrum góðum
fur sína móður
ljúft var að bjóða
líf sitt og fjör. —
Sex1 hafa hafnazt
Herrans í nafni,
af lífs-sænum safnazt
Zíons í vör.
«Ljómar nú dagr»
lífsins, heilagr,
unaðar fagr
í englanna heim. —
Senn kætist lundin:
Sú kemr stundin
sorgmædd að hrundin
samfagnar þeim.
KVENNASIÍÓLINN.
Menn minnast þess, eftil vill, að vorið 1871
birtist, bæði í f»jóðólfi og f Norðanfar, *Ávarp tU
íslendinga» frá 25 húsfreyjum í Reykjavík. í ávarpi
þessu var það tekið fram, að nauðsyn bæri til, að
hér á landi kæmist á fót einhver sú stofnun, er
veitt gæti ungum stúlkum alla þá mentun til
muns og hauda, er þeim gæti síðan orðið til gagns
og sóma í hverri stétt sem þær væri. í ávarpinu
voru einnig tekin fram nokkur aðalatriði i fyrir-
komlagi hinnar áminstu stofnunar. Að síðustu var
það iátið í Ijósi, að eigi væri unt, að koma þessu (
kring, nemaþvíað eins, að landsmenn fyndi þörf
á þesskonar stofnun hér í landi, og löngun til að
koma henni á fót, og styrkti síðan fyrirtækið í
orði og verki.
En, nú mætti spyrja : er nokkur árangr orð-
inn af ávarpi þessu ? að vísu er hann eigi mikill,
en þó er hann nokkur; og reikningr sá, sem
hér fylgir á eptir, sýnir það meðal annars. J>ess
ber og jafnframt að gæta, þegar um árangrinn er
að tala, að almenningr heflr eigi beinlinis verið
beðinn að styrkja með fégjöfum þetta fyrirtæki, og
«Fóstbræðr góðir!
Fyrir þá móður
ljúft væri’ að bjóða
líf sitt og fjör. ■—
Ýtum fram stafni!
— í Jesú nafni!3 —
Nú kennir drafnar
hinn drjúgskreiði knör».
* * *
s Svo mcelti Friðrik, formaðurinn ungi,
i og fernar tvennar árar3 pegar dúðu
nú unnir blá’r frá óðgeysanda lungi,
pví ceskufjör og hreysti bárur knúðu.
«/ Jesú nafni»! Fríðrik fyrir kallar
til fararbœnar hinnstu. — Enginn dvelr:
«í Jesú nafnin! tala tungur allar\
hið trúa lið sig miskunn Drottins felr.
Og formaðurinn veginn skemsta velr. —
Á vognum grynning upp pá bugðu skýtr
og skipsókn alla sólgnum Ægi selr.
En siglujór, sem hrce, með landi flýtr.
1) Uinum 2 varb náb xnoí) lífl.