Þjóðólfur - 05.05.1873, Qupperneq 3

— 111
'n»i er veizlan hafíi sta?)i?> yflr allt aí) 6 stundum, stakk upp
* a?> drekka miuni Landshöfbingjans, köstuíiu tveir a%rir
tkólapiitar glúsam sínum þannig, ah annab þeirra hitti eun
tfiíija skólapilt á ennih og særíi hann til blóþs, — ekkí á
uokkurn hátt or£i6 þýtt óþrnvísi en sem söunun fyrir þvf ab
t e s s i r skólapiltar, erþetta gjörbu, hafl verib mjög
Bv0 drukknir. þóab þetta í sjálfu sisr sfe mjög skiljanlegt, er
tkólapiltum hafþí leyft verib ab sitja svo lengi ab drykkju án
Uægilegs eftirlits, og þóab 5 flrsjón þessi hefbi orbib fyrir-
flefln, ef þeirhefbi einlæglega vibrkent og yþr-
ert henuar, erþeir höfbu sofib sig afdrukna,
vottar þab atvik, ab þeir eigi hafa fundib sig knúba til ab
leita fyrirgefningar á þessu, um ab þeir kanuast ekkl rbttilega
'ib ab hafa hegbab sbr ósæniilega. '
þab atvik, ab liinir abrir skólapiltar er staddir voru vib
umgetib tækifæri, eftir þvf sein umsjónarmennirnir og forstöbu-
menu veizluunar liafa skýrt fiá, ekki hafa getab seb hverir af
lagsbræbrum þeirra frumdii umgetna óreglu, virbist sömuleibis
'Otta um ab skólapiltar hafl almennt verib drnkkuir vib umget-
ib tækifæri; eu þareb ekkert er gjört afhálfu skólapilta, hvorki
þeirra sem þá hafa verib ú t ú r drnkkuir ne þeirra 6em ef til
vill ekki liafa verib eins öhabir, til þe-s ab sýna ab þeir ybrist
þessa þunga afbrots gegn góbri reglu í skólarium sem
framíb er fyrir elfka ofdrykkjn skólapilta, virbist ekki betr eu
ab alla þá pilta er vib voru staddir, þegar umgetin óregla var
framin verbr ab áiita sem seka í slíkri breytni, sem er óssm-
*ndi heibvirbum skólapiltum og 6em færir meb sör þ n u g t a f-
b r 0 t gegn hlýbni þeirri og virbing er þeim er skylt ab sýna
keunurum eínum, meb því hún heflr átt sör stab f vibrvist
Kektors og eíns af kenuuriinum. Kn á mebati erigi vissa er
ijrir því, ab ekki nema einstakr skólpíltr hafl gjörzt
tekr f umgetinni ofdrykkju og ab lagsbræbrum þeirra mislfki
elík breytni þeirra, virbist ekki ástæba til ab folla úr gildi
úrskurb yflrumsjónar skólans 15. þ. mán.“
Flestum er lesa Landshöfðingja-úrskurð þenna
nuin virðast hann næsta eftirtektaverðr; mun og
farið nokkrum orðum um mál þetta í næsta bl.
t
INGUNN MAGNÚSDÓTTIR.
Grátið, þér íslands ungu
óspiitu dætr,
systur, er sefr nú væran
svefninum langa.
grátið — nei grátið þó eigi,
því Guð hefir kallað
barn sitt frá sjúkleik og sorgum •
til sælu og gleði.
Höfðingja herskap og ránum
hrósa menn iöngum,
hryðjuverk horönna alda
oss hijóma í eyrum;
en hetjan, sem hörmungum móti
með hugprýði gengr,
þegjandi þjáning má bera,
en þess getr engi.
Gekk svo i kyrð undir krossi
konan hin unga,
Ingunnar mangi af munni
möglanir heyrði;
loksins var stríðið af staðið;
steig þá frá brjósti
andláts andvarpið hinnsta —
enginn þess gætti.
Enginn? Jú engill var sendr
frá almáttkum Guði,
andvarpið andláts hann flutti
til upphimins sjóla,
helstuna guðsbarna Guði
því góðum er kærri
heldr en sigróp hiimis
of helværðum náum.
Engillinn andvarpið flutti
á ódáins vængjum
upp til himins með hraða
að hásæti Drottins.
Skjótt varð þá grátr að gleði
og gleðin að orðum,
andvarp í andríkan lofsöng
því óðara breyttist.
Syrgið ei, ísalands ungu,
óspilltu dætr;
harmið ei systur, er sefr
svefninum væra.
Verði’ yðar grátr að gleði
og gleðin að orðum —
— líkami’ er leystr úr fjötrum —
iofsyngið Drottni.
Björn Magnússon Ólsen.
Aðsent. TJm Amerikuferöir.
|>að er eftirtektavert, að þegar lönd eru að
byggjast, þá eru þau lofuð mjög bæði af þeim,
sem þar eru fyrir, og svo af þeim, sem síðar
koma, og búsetja sig þar. f>etta heflr ekki sízt
komið frara í tilliti til Ameriku, sem heflr verið
mark og mið fyrir nýungagirni manna og breyti-
fýst; fólk heflr streymt þangað i hópum, allir störðu
vestr, fyrst fóru menn þangað til að myrða og
ræna og lii að leggja löndin undir sig. f>egar
Ameríka var nú kominn upp þá kom fram ný
ginning, þar fundust gullnámar. Nú streymdu
allir af stað, allir vildu til gullandsins, allir vildu
verða auðugir og gullið dróg að sér strauma af
mönnum, misjafnlega sjáandi, sem allir runnu eins
og þorskar á glætuna. — |>egar nú gullnámarnir