Þjóðólfur - 22.11.1873, Blaðsíða 7

— 11 —
rner'kisviðburði að fornu og nvu bæði utnnlands og
'nnan, og nefnir það eðr heimfærir undir þásuw-
Qr-vilntna eðr vetrar-víkuna sem þá er nýliðin,
n'eð viltMdrtgrs-tölunni við hvorn þann sérstakan
'iðburð er hafi átt að bera upp á þann og þann
daginn1.
En þóað þessi vorungi lagsbróðir, hafi þembt
sig og þembi sig enn æ um æ á Eggerts stefinu
“Yilja Guðs, oss og vorri pjóð vinnum o. s. frv.»
þá sýnist sem hann gjöri sér miklu meira far um
að romsa upp fæðingardaga og dánardaga Dana-
konunganna á ýmsnm tímum, og þessleiðis út-
lecdra merkis(!) viðburða sem hann kallar, heldr
enn að minnast hér innlendra viðburða þessarar
aldar og hinna seinni tímanna, þeirra er horfa
Riætti vorri þióð ýmist til vegs og viðreisnar, eðr
til réttindaspillis og niðrlægingar. — Víkveri getr
aldrei dagsetningar neinna þeirra lagaboða sem
Út hafa gengið og sem stefnt hafa að mikilfeng-
Dm og almennum umbótum hér eðr stórkostleg-
um hreylingum, t.d. verzlnnarlöggjöfin 1786—87,
fyrirskipanirnar um sölu beggja biskupa-stólanna
með öllu þeirra gózi, flutningr biskupssetrsins í
Skálholti og beggja skólanna til Reykjavíkr, svo
að báðum biskupsdæmunum og báðum skólunum
var stevft saman ; hvenær hið forna Alþingi vort
var lagt niðr, og hverja daga í Júlímánuði 1799
að síðast var þing haldið og dómar háðir þar við
Öxará, um stofnun «Landsyfirréttarins» og hvenær
og hvar að hann átti sæti ið fyrsta sinn ár 1800
hér í Reykjavík. f>ar getr eigi hvert ár og dag
hið nýa Alþingi kom fyrst saman hér í Reykjavík,
Ré heldr um þjóðfundinn 1851, hvern dag hann
hom saman (5. Júlí) og hvern dag hann var aftr
fofinn (9. Ágúst) og honum hlevft upp af umboðs-
Rtanni konungs á fundinum, og með hverjnm at-
'ikum öðrum að þetta varð, og yfirlýsingar og stór-
Riannleg sarntök landsmanoa erþar af leiddu; því
síðr getr þar hins fyrsta almenna fundar að þing-
'Öllum við Öxará 1818. f>ótt hann fámennr væri,
'ar þaðan rituð og send hin fyrsta bænarskrá til
honungs, 5. Áírúst, um jafnrétti íslendinga til stjórn-
íre'sis þess er konungrinn Friðrik 7. hafði yfirlýst
um vorið (Op.hr. 4. Apr. 1848) að hann vildi
^ha^öllum þpgnurn sínum. Konnngsbréfið 23.
D Maír vertir at> álítx þetta vikodags t"‘lu, — t'jrst a<5
^rlrsúgnin sepir: „Merkisdapnr í . . vikn 6umar6“ o e
v > en Diánahar dapsins livcrpi getif'; reyndar lengí^t vik-
^ talsvert hjí Víkvorja niet) þessti lagi, því stiindnm kemr
, hrir hjá honum, ah J/essar hans merkisdaga-vikur verka
"30 daga — vikur á stundum; fkárri erir þab nierkisdaga-
' ktirner l
Septbr. 1848 (þess getr «V(kverji» heldr ekki) er
andsvar þessa hin« síðasta einvaldskonungs í Dan-
mörku og þjóðfrelsis gjafarans Friðriks hins 7.
upp á þingvallafundarbænarskrána 5. Ágúst 1848;
kongsbréf þetta, ásamt með Alþingi, er «oss og
vorri þjóð» órjúfandi og undirstöðubjarg til þess
að þar á grundvallisft go byggist þjóðfrelsi vort
íslendinga með fullu jafnrétti við aðra samþegna
vora! — En einkis af þessu minnist «Vikveri»
með einu orði; þar eru það taldir meiri merkis-
dagar og markverðara fyrir «oss og vora þjóð», að
Eiríkr Danakonnngr sem kallaðr var plógpeningr
var drepinn, a' Ilinrik erkibiskup í Niðárósi and-
aðist; Nikulás Rússakeisari fæddist; — hví fá menn
ekkert að heyra í «Vikverja» af fæðingu eða dauða
neins Tyrkja-Soldánsins í Miklagarði? — Ekki svo
mikið að blaðið minnist með einu orði þess ó-
gleymanlega merkis-viðburðar hjá oss, að Lands-
höfðingiadœmið hér á landi var sett á koppinn
með ráðherrans Iíriegers konungsúrskurði og er-
indisbréfi 29. Juní 1872x.
f
þetta nægir nú til að sýna, að «Víkvert» hef-
ir f þessu <‘merltisdaga«-U\Y\ sínu látið sér gleym-
ast eða leitt bjá sér viljandi, að minnast ýmsra
merkisviðburða er «oss og vorri þjóð» mega vera
mjög minnisstipðir, og ýmsra þeirra merkisdaga,
er slíkir merkis viðburðir hafaborið upp á. Maðr
leyfir sér að ætla, að 5. Nóvember 1848 megi nú
úr þessu einnig telja fremr merkisdag hér hjá
oss, þar sem þetta blað vort «þJÓÐÓLFR» náði
nú fullum 25 ára aldri 5. dag þessa mánaðar —
því þenna dag, 5. Nóvbr. 1848, kom út hið fyrsta
tölublað Pjóðólfs hér í Reykjavik2. Og sé þetta
sá viðburðr er vel megi minnast, og vfst mun
eigi falla algjört í gleymsku þótt frá líði, þá er
einnig þess um vert að rifja hér upp með fám
orðnm þetta hið fyrsta uppliaf «t>jóðnlfs>< vors, og
1) Kn sljáleiki Vikverja, ah láta þessa merkis-vihburhar ó-
getíh pengr sauit eliki glettiUaust af, þátt þah hafi sjálfsagt
ortib í eftirtektarleysi og ásetningslaust Vikveri telr snmsú
mebal merkisdaga [á 28. bls.].
„29 Jiíní 1864“ „tókn Priissar Alsey af Dntium eflir
mik’a orustn“. þ>ar ineti sviptist þá Itka sama dag bæar-
fógetinn í S'inderborg þar á Alsey herra Hilmar Finsen þessn
embætti sínu. Skyldi Krieger gamli hafa sett á fig áheilla-
dag þenria, eígi sihr en Víkveri, og valih einmitt þenna
saina dag til a' gjiira liiun sama herra Iiilmar ah lands-
höfblngja yflr Islandi.
2) Vist Iktu Danir og einknm Hafnarbtíar þaþ ásannast
herna nm árih, þegar blab þeirra Fædrelandot — s.Iálf-
sagt hib merkasta og stahbezta inótspyrnn-blaþ er Danir hafa
liaft, — nábi 25 ára aldrinnm, aí) þeir tíildu þab og miittn
merkis atbm-b, og létri þeir þetta ásannast opinberlega og
uieb mikln giifnglyndi.