Þjóðólfur - 12.08.1874, Qupperneq 1

*6. ár.
ReyTcjavik, miðvihudag 12. Ágúst 1874.
40—41.
TIL KONUNGS
á þjóðhátíð íslendinga á pingvelli 1874.
Lag: Kong Kristian lægger ned sit Sværd.
St(g beilum fæti á helgan völl,
Vor hjartaprúði Snælands sjóli!
Sem komst frá þínum konungs stóli
Að sjá vor kæru fósturfjöll:
Með frelsis-skrá í föðurhendi
Þig, fyrstan konung, Gnð oss sendi:
:| Kom heill, kom heill að hjarta Fróns! |:
2.
Landsfaðirl stig vort Lögberg á,
Og lít svo yflr Drottins verkin:
Hvar sástu fegri frelsis merkin, —
Eldsteyptu virkin, vötnin blál —
Hér gjörðust vorar hetju sögur,
Hér hitnar sérhver íslands mögur:
:| Altari þetta gjörði Guð. |:
3.
Hér óma þúsundára-vé
Söm orð og fyrir tfu öldum,
Er geirþjóð stóð með gullnum skjöldum,
Og varði lögum líf og fé:
I sömu tungu, sama landi,
Hinn sami liflr frelsis andi,
’.| Og fagnar, dýrsti fylkir, Þért |:
4.
Nú eru þrotin þúsund ár,
Sem þetta fólkið hefir lifað —
í bók vors Guðs er skráð og skrifað
Ailt þjóðarstríð vort, þraut og fár:
En gæfuvonin glöð nú brenni
Frá giptufríðu konungs enni:
:l Nú hefst upp fögur heillatíð! |:
5.
Vort land skal, jöfur! þakka í*ér;
Um þúsund ár skal nafn Þilt hljóma,
Og Lögberg verk þitt enduróma,
Á meðan hér flnnst hraun og hver:
Alvaldan Föður börn t*ín biðja
Að blessa Þig, fitt hús og niðja
■i Til líknar þjóðum þúsund ár! |:
ÞjÓÐHÁTÍÐ í REYKJAVÍK 2. ÁGÚST.
I’ennan minnisstæða dag var svalt fslenzkt
sumarveðr, sólbjart mikinn hluta dags, og fór
batnandi með kveldi. Frá kl. 8 f. m. til kl. 2
e. m. framfóru þrjár messur f dómkirkjunni, því
ekki skorti tilheyrendr. í hámessunni prédikaði
vor æruverði biskup, Dr. Petur, út af textanum
(90. sálmi Davíðs), en séra Hallgrfmr Sveinsson
prédikaði sjálfr við binar messurnar. Sálmar sira
Helga Hálldánarsonar, hinir nýu, voru viðhafðir,
en auk þess var sunginn nýr lofsöngr með lagi
eptir tónaskáldið Sveinbjörn Sveinbjörmon. Söngr-
inn þótti fara einkar lipurt og vel. Kirkjan var
prýdd að innanverðu með búningi og blómskrauti
svo fagurlega, að jafnvel konungr vor lýsti yfir
velþóknun sinni, til mikils sóma bæ þessum og
einkum frúm og meyjum bæarins, sem skrevttu
kirkjuna. Við hámessuna var Hans Hátign Kon-
ungrinn og Hans Konunglega tign, prins Valdi-
mar; sátu þeir í slól landshöfðingja. En út frá
þeim sátu Admiráll Lagerkrantz og yfirforingjar
allra herskipanna, er hér voru. í innstu bekkjun-
um voru sæti fengin hinum helztu þjóðhátíðar-
gestum vorum, en sjóforingja-efni og löitenantar
stóðu f röðum fyrir framan sætin eptir kirkjunni.
Kl. 5_ hafði múgr manns safnast saman á Austr-
velli, og var síðan gengið upp á hinn fyrirbúna
hátfðarslað bæarins, Öskjuhlíð. Var þar rudd
slétta mikil, tjöld tvö sett og sölubirgi tvö, og
ræðuslóll, en stengr f kring með dönskum flögg-
um á. Norðan gola var, og fylgdi rykfok mikið,
og þótti mörgum sem heppilegra hefði verið að
halda þennan mikla mannfagnað á túnum niðri,
eðr á g r æ n n i flöt; en nú varð svo búið að
standa, og skemtu menn sér eptir föngum. Stigu
menn til skiptis í ræðustólinn og mæltu fyrir minn-
um, en söngflokkr bæjarins söng kvæði þau, er
ort höfðu verið handa deginum. Iívæðin vorn:
Minni Konungs, íslands, Ingólfs, Danmerkr, Nor-
egs, Svíþjóðar, Ameríku og Gestanna. Konungr
hafði boð í skólanum þann dag, en kom þó ásamt
prinsinum, fótgangandi til veizlustaðarins kl. 8—9
um kvöldið, og var honum fagnað með fjörugum
fagnaðar-ópum. En er hljóð fekkst, mælti Kon-
ungr nokkrum minnilegnm alúðar-orðum til fólks-
— 175 —