Þjóðólfur - 12.08.1874, Qupperneq 5

— 179 -
a#ir viS morgungeisla innar almennu heimsmenntunar, og
biða þeirrar tíðar, að peir megi njóta athafna frelsis sfns
til að leggja gjörva hönd á framfarir þessa lands, andleg-
ar sem líkamlegar. Yðar Hátign hefir einmitt á þessu
4ri, veitt oss aðalskilyrði fyrir því, að þetta ætlunarverk
Vort geti blessast. þér hafið gefið fulltrúaþingi þjóðar vorrar
iðggjafarvald, ogað miklu leyti fjárforræði. Innýastjórn-
arakrá vor hefir í sér geymdan vfsi til eflingar framfara
fyrir land og lýð, og þó að vér óskum bóta og breytingar
á nokkrum greinum hennar, þá er sú konunglega mildi
Yðar Hátignar, sem lýsir sér í komu Yðar til landsins oss
Ijósastr vottr þess að Yðar Hátign muni eptirleiðis bera
oss, Yðar íslenzku þegna, fyrir brjósti Yðar, og láta oss
verða aðnjótnndi þeirra gæða, er tfmi og reynsla sýnir að
oss er til hags og heilla.
Að endingu biðjum vér í einu hljóði almáttugan guð,
áð farsæla Yðar Hátign og Yðar konunglega hús.
— BURTFÖR KONUNGS VORS FRÁ ÍSLANDI
U, dag Ágústmán. — í gær (10. þ. mán.) kl. 4
kvaddi Hans Hátign, vor elskaði konungr, Reykja-
vík og fór út á skip sitt. Beið fjölmennið við
bryggjnna, sein prýdd var með sigrboganum og
sömu viðhöfn og þegar vor lignargestr kom. Em-
bætiismenn, frúr og meyjar og fjöldi lýðsins fylgdu
oins langt og komist varð. Dundu þá lengi fagn-
aðarópin, en landshöfðingi Finsen kvaddi konung
® landgöngupallinum með fáeinum velvöldum og
*>jartanlegum orðum, þakkaði honum komu hans
Og alla konunglegu Ijúfmensku í nafni þjóðarinnar:
\ 'Yðar Háliga kom, sáog vann hjörtu og hug allra
íslendinga'i — sagði hann, og bað Guð að leiða
hann heilan heim. Konungr mælti þá fáum orð-
u*n, þakkaði hjartfólgna ást og hollustu, og kvaðst
geyma ísland í hjarta sínu. Loksins mælti hann
Þatta: *Guð varðveiti land petta og iýðl Far
Uef!" Konungr sjálfr og flestir þegnar hans,
er viðstaddir voru, höfðu viknað við skilnað
t^nnan. Veðr var bjart og hýrt, og er kon-
Ungr steig ( bátiun, dundi stór og hátíðleg skot-
^fíð af fiotanum á höfninni, en rár og siglur voru
slvipaðar mönnum á hverju skipi, er fögnuðu kon-
Uugi með «húrra»-ópum. Kvöldið áðr hafði dans-
*e*kr mikill verið haldinn af Reykjavíkrbúnm hjá
k°nungi í skólahúsinn, og fór prýðilega fram, þó
^úsrúm væri lítið; byrjaði hans Hátign dansinn
hieð frú landshöfðingjainnunni, en ekki dansaði
^ann lengi. En þann 10. þ. m. hélt konungr
aPtr dansleik fram á skipi sínu; þar var rúmsvæði
og skemtan hin bezta. Drakk hans Hátign
” r nainni kvenna, með fáum en fögrum orðum,
6akk með bikar sinn fyrir sérhverja þeirra
venna, er f boðinu voru. Og er hann gekk frá
ausleiknum, kvaddi hann þær allar með handa-
bandi. Kl. 1—2 fór boðsfólkið í land, enda var
þá flotinn búinn til brottlögu; glóðu þá öll skipin
af Ijósum (bengölskum logum) og loptið af flug-
eldurn (rakéttum). Kl. 3 lagði konungsskipið út
og með því allr flotinn, og voru skipin að hverfa
fyrir Skagann, er fólk var risið úr rekkju. Veðr
er hið bjartasta ( dag (11. þ. m.) og byr góðr
frá landinu, og gengr það að allra óskum, að
land vort felr ekki tignarsvip sinn svo tignum
gesti. Viljum vér að endingu (treka þau orð
landshöfðingja: Konungr vor kom, sá og vann
hjörtu vor íslendinga með þessari veglegu og á-
stúðlegu komu sinni. Árna allir íslendingar hon-
um, syni hans og föruneyti, hjartanlegra fararheilla.
— Meðan konungr vor dvaldi hér, sæmdi hann
þessa menn heiðrsmerkjum:
Siórkross dannebrogsorðunnar hlaut
sljórnarherrann yfir íslandi, Kíein.
Kommandör-kross sömu orðu af 1. sligi, hlutu
landshöfðingi Hilmar Finsen og Etatsráð Odd-
geir Stephensen, og
sama kross af 2. stigi Pétr biskup Pétrsson.
fiiddara-krossinn fengu þessir
Amtmaðr Kristiansson, yfirdómari Jón Pétrs-
son, landfógeti Árni Thorsteinson, læknir Jósef
Skaptason, Haldór yfirkennari Friðriksson, um-
boðsmaðr Árni Thorlacius, G. Thorgrimsen
kaupmaðr á Eyrarbakka og lyfsali A. Randrup.
Þessir prestar: Sira Jóhann Briem, sira Sigurðr
Sivertsen, sira Þórarinn Böðvarsson, sira Hall-
grímr Sveinsson, sira í*ór. Kristiansson, sira
Daníel Haldórsson, sira Einar Hjörleifsson og
sira Sigurðr Gunnarsson.
Dannibrogsmenn urðn þessir:
Etatsráð Th. Jónasson G. af dbr., amtmaðr B.
Thorberg R., Dr. Hjaltalín R., próf. Á. Jóns-
son á Odda R. Og enn fremr: St. alþ.m. Ei-
ríksson á Árnanesi, Sig. hreppst. Magnússon á
Skúmstöðum, f>ork. Jónsson hreppst. í Gríms-
nesi, Magnús Jónsson á Bráðræði, Teitr dýra-
læknir Finnbogason, Geir Zöega í Rvík, Danfel
Jónsson á Fróðastöðum, Hafliði Eyólfson á Svefn-
eyum, Gísli Bjarnason á Ármúla, Danfel Jóns-
son á Þóroddstöðum, Benidikt Blöndal á Hvammi,
Stefán alþm. Jónsson, Sig. Sveinsson hreppst. (
Eyafirði, Einar alþm. Ásmundsson á Nesi, Ingj-
aldr Jónsson á Mýri og Björn Gíslason á Hauks-
stöðum. Gnllmedalíur fengu: Pétr organisti
Guðjónsen, Jónas Helgason, Jóhannes Olsen og
Jón hafnsögumaðr Oddsson í Rvík.