Þjóðólfur - 19.10.1874, Blaðsíða 1

27. ár.
Reykjavik, 19. október 1874,
2. blað.
F r j e t t i r.
Póstar. Vestanpósturinn kom 13. þ. m., en norðanpóstur-
inn Þ- IV., sögðu báðir mikið af itlviðri og ófærð; varð norð-
anpóst. einkum fyrir hrakningi á Ooltavörðnheiði; sagði hann
fjárskaða viða norðan úr sýslum sakir ofviðra og fanna, sem
kom yfir menn 1 miðjum fjárleitunum. Skip þeirra Ooeffners
á Skagaströnd var nýstrandað. Nýdáinn var merkur bóndi i
Oörgárdal, Jón á Staðartungu. övcrgi var búið að kjósa
þingmenn nema í Eyjafjarðarsýslu ; urðu það þessir: Einar
Ásmundsson á Nesi (39) og Snorri verzlunarm. Pálsson (28). Af
448 kjósendum mættn 5 2; sira Arnljótur og Páll bóndi á
Fornhaga hlutu 16 atkv. hver.
— Póstshipið Diana, kapt. hlolm kom loks um kveldið (15.
þ. m.) eptir 18 daga ferð; hafði það legið 10 daga inn á höfn-
um í Leirvík og síðan í Færeyjum. Með því komu: Btne-
dilct Gröndal með konu sinni og dóttur. Sýslumaður Aa-
gaard frá V estm.eyjum, Símon kaupm. Johnsen, kaupm. Jörgen
Johnsen (sonur Flensborgar eigandans, er nýdáinn er), og
öillebrandt.-
Tíðindi eru engin stórkostleg, og skulum vjer geta þess í
næsta blaði, er oss þykir þess helzt vert, þegar vjer höfum
lesið hin útlendu frjettablöð.
— Andvari, timarit ísiendinga í Höfn, hve nú Ioksins vera
kominn.
Edinburgh 29. sept. 1874.
Eptir hr. J. A. Hjaltalín.
Sumarið hefir verið tiðindalaust hjer í landi. Yeðrátta
hefir verið hagstæð, og uppskera hin bezta, bæði að vöxtum
og nýtingu; hið sama er að segja um uppskeruna í Frakk-
landi, Suður-Rússlandi, Austurríki og Ungverjalandi. Á ítalfu
muna menn varla jafngóða uppskeru og í ár. ( Bandaríkjun-
um í Vesturheimi, er hún og sögð að góðum mun meiri en
í fyrra sumar. Hafa því kornvörur allar fallið að miklum mun
í verði, hjer um bil um 8 mörk á tunnunni, og er búizt við
að meira verði.
Voðalegur og mannskæður atburður varð á járnbraut suð-
ur á Englandi 10. þ. mán. Svo stendur á, þar sem atburður-
inn varð, en það er hjá litlum bæ, er horp (Thorpe) heitir, að
eigi er nema ein braut, verður því ein lest að bíða, þar til sú,
er á brautinni er, er komin á stöðul. í þetta sinn vildi svo
óhappalega til, að stölulvörðurinn Ijet i ógáti lest leggja af
stað, áður en sú, er koma átti f það mund, var komin. Að
vörmu spori rankaði hann við sjer, og sendi með frjettaþræð-
inum boð til næsta stöðuls, þar sem leslin átti að fara fram
hjá, að stöðva hana; en það var um seinan, og lestirnar hlup-
ust að með fullrj ferð. hað var og til óhamingju, að bugur
var á veginum, þar sem lestirnar mættust, og sá því hvorigur
leslrekinn til hins, fyr en þeir mættust, og var því ekki kost-
ur að stöðva eða lina neitt á ferðinni. Má nærri geta, hve
mikið athlaupið hefir verið, þegar þess er gætt, að gufuvagn-
arnir einir, auk hinna vagnanna, er þeir drógu, vógu hjer um
bil 800 vættir, hvor þeirra, og báðir á flugferð; enda heyrðist
langan veg, er lestirnar komu saman, svo sem drynjandi reið-
arþruma. í annari lestinni voru 15 vagnar, en í hinum 14.
En er gufuvagnarnir komu saman, hljóp annar upp á hinn og dró
eptir sjer s[na |egt) ajjjr ^iDir fremstu mölbrotnuðu. Enn
a egri 'ar atburður þessi við það, að niðamyrkur var á, og
e 8 8t‘ ferðamönnum, er með lestunum voru, fund-
ust au ir, en 5 bafa síðan lálist af rneiðslum. Það þvkir
eptirtektavert, að á braut þessari hefur ekkert slys orðið í 30 ár,
og stö u vör nriun, er gVQ hraparlega fipaðist f þelta sinn,
ia i veri - ar við brautina, og aldrei skjátlast. En þótt
vo alegir atbur ii veiði stundum í járnbrautarferðum, þá reyn-
!!1 ^10 8V0> eitiíi ^e^r nema einn maður af hverjum 16 mil-
jonum, er með járubrautum ferðast, að þvf leyti er á engan
Ve6 óhættara að ferðast en með járnbraut.
Þinglok urðu á Frakklandi í sumar með litlum tfðindum.
Rjett fyrir þinglausnir bar vinstri fiokkur þingsins fram þá
uppá&tungu, að þá skyldi þingið ákveða lýðveldið að fullu, en
sú uppástunga var hrakin með 374 atkv. gegn 333. Rjett á
eptir var ákveðið að fresta skyldi umræðum um breytingar á
fyrirkomulagi landstjórnar og kosninga, þar sem þá ekki var
annað brýnt umræðu efni fyrir hendi, en þingseta orðin löng,
var þingi skotið á frest þangað til um nýárs leyti. Hefur allt
farið hóflega þar síðan. Er mönnum grunur á, að Bismarck
þyki Frakkar vinna með nógu miklu afli og stöðuglyndi að
herbúnaði sínum. Hefur verið gjört orð á því, að hann hafi
fundið að við Frakka, að þeir gæti eigi vel landamæra sinna,
þar sem veit til Spáns; og að hann leggi sig í framkróka, er
færi gefst, að erla Frakka, því að hann þykist ekki hafa jafnað
nógu vel á þeim síðurnar um árið. En Frakkar laka öllu
mjúklega, og varast að gefa óvinunum færi á sjer. Snemma
f þ. min. (septbr.) ferðaðist marskálkur Mac Mahon um vestur-
Frakkland, og var honum hvervetna vel tekið. Slikt hefur samt
litla þýðingu, því þótt Frakkar taki honum vel í dag, eru þeir,
ef til vill, eins fúsir á að hrópa: niður með hann! á morgun.
Sú hefur reyndin verið að undanförnu. — Lesendur yðar muna,
ef til vill, eptir raarskálki Bazaine, er sat í Metz, og gafst upp
raeð 160,000 manna fyrir Þjóðverjum við litinn orðstír. Fyrir
þetta var haon eptir lögura Frakka dæmdur til dauða, en dóm-
inum var breytt til 20 ára kastalafangelsis. Varhann settur á
eyjuna St. Marguerite, skammt frá Marseilles. Þótti honum
þar daufleg vist, og reyndi bæði kona hans og vinir að fá
fangelsis tímann styttan. En er það eigi fjekkst, tóku þeir til
annara ráða, að koroa honum þaðan, enda tókst þeim það
snemma f f. mán. Gufubátur var leigður til að vera á vakki
í kringum eyjHna. Eitt kveld, er veðr var dimmt og ókyrt,
tókst Bazaine að komast út hjá varðmönnum, enda er mælt,
að þeim hafi eigi verið með öllu ókunnugt um ferðir hans.
Ljet hann sígast niður fyrir klettana í festi, en kona hans var
þar fyrir með öðrum manni á báti. Svona er sagan sögð, en
þykir nokkuð ótrúleg. En það er víst að undan komst hann,
og ná Frakkar hans ekki. Lftið þykir Bazaine hafa aukið orðslir
sinn með flótta þessum, og enn síður með varnarskjali, er
hann sendi Vesíurheimsblaðinu »New York Herald«. Svo sem
við er að búast, kveður bann dóm sinn ranglátan, og fer ó-
fögrum orðum um Mac Mahon og aðra hershöfðingja Frakka;
en verst er þó, þar sem hann játar, að stjórnenda skiptin á
Frakklandi, hafi einkum hvatt hann til að gefa upp Metz. —
Frakkar misstu hinn 12- þ. mán. einn af sínum mestu merkis-
mönnum Franqois Pierre Guillaume Quizot. Hafði hann nálega
sjö um áttrætt. Svo sem kunnugt er, átli hann mikinn þátt f
sögu Frakklands frá 1830 til 1848; má svo að orði kveða, að
hann rjeði lögum og lofum á Frakklandi frá 1840—48, og
jafnframt að hann hefði allt ráð Orleans manna í hendi sjer.
En fremur þótti honum mislagðar hendur f rikisstjórn, og
endaði með vandræðum við stjórnarbyltinguna 1848. Síðan
hefur hann eigi gefið sig við almennings málum. En þólt
stjórnarstörf hans gleymist, mun nafn hans lengi uppi verða
fyrir sagnarit hans; enda voru ritstörf maira við hans hæfi en
stjórnarstörf.
Nú er þó komið svo langt fyrir Spáni, að stórveldi Norð-
urálfunnar, nema Rússland, hafa kannast við stjórn Serranos,
og tekið á móti sendiherrum frá honum. Er það mest að
þakka eða kenna tillögum Prússa. Þeir hafa og sent tvo járn-
barða til Spáns, til að halda verndarskildi yfir í’jóðverjum, er
þar búa, segja þeir sjálfir; en aðrir segja, til að stemma stigu
fyrir aðflutuingum til Karlunga. Að öðru leyti hefur lítið gjörzt
þar. Á hverjum degi heyrist, að nú ætli Serrano að láta fyrir
alvöru skríða til skara með honum og Karlungum; en ekkert
verður úr. Smáatlögur hafa orðið hjer og þar, og ýmsum
vegnað betur. Állmikið heyrist og um spillvirki Karlunga á
5