Þjóðólfur - 01.12.1875, Blaðsíða 1

32 arlrir árg.
Reykjavík, 1. des. 1875.
Kostar 3 kr. (erlendis 4 kr.)
2. blað.
28.
ar.
: Póstslíipið kom aptur 27. þ. m. eptir 11 daga ferð
framleiðinni hreppti það andviðri mikil. Með því komu kaup-
^Quirnir II. p. Clausen og Sv. Guðmundsson frá Búðum;-
*'a Ameríku Sigtryggur Sigfússon; Gunnar Gunnarssen úr
jarövik; Anna dóttir landshöfðingja; Fröken Fanny Schulesen
°8 Jórun þórarinsdóttir úr Reykjavík.
Með DIÖNU er nú herra löitenant Wandel sem á að
Verða yflrmaður póstskipsins næsta ár. Það er ungur maður
vasklegur.
Herra kapteinn II o 1 m fer því þessa ferð síð-
sem póstskipsforingi á Díönu. Á hann bæði þökk og
e,öur skilið fyrir staka lipurð, Ijúfmennsku og umhyggjusemi
v'ð æðri og lægri, sem með honum hafa verið á skipi hans.
etn skipsforingi hefur hann máske stöku sinnum þótt uokkuð
Varasamur í ferðum, en yfir höfuð hafa allar hans ferðir bless-
. svo vel, að enginn hefur, að vjer vitum til, hlotið slys eða
^nnda undir hans forustu, heldur hefur Diana til þessa ver-
, hið mesta lukkuskip. Allir sem þekkja kapteininn, kveðja
,lI>ti þvi með velvild og söknuði.
Til Islendlnga.
Eptir pví, sem alping hafði falið mjer á hendur, leitaði
y Samtals við honung 27. septembcr nœstliðinn, til pess að
lytia honum pegnlega hveðju pingsins og jafnframt sjerílagi
'J!r>ktdeeti fyrir hinn nýjasta vott um góðvild hans oss íslend-
ln9um til handa í pví, að verða fyrstur til að veita peim lið,
höfðu orðið fyrir shaða af eldgosinu eystra í vor eð var.
ann hvað pað vceri sjer gleði að heyra, að íslendingar hefði
8!’9 1 niinni, og sjer vœri jafnan hœrt að vehja upp endur-
^>nningar frá tslandsferð sinni. Hann minntist sjerilagi al-
n9is, og pað hefði verið sjer ánœgja að heyra, að störf pings-
’J8 hefði gengið heppilega fram í sumar, svo að pað gœti ver-
til fyrirmyndar í peim efnum. Eg svaraði, að alping
^ vissulega viljað leggja frampað hið bezta, sem pað hefði
til. einhanlega í peirri von, að stjórn Hans Hátignar
^ndi \
ki
pá heldur gjörast frumhvöðull að pvi, að fullhomna
^ ^íórnarbót, sem Island hefði fengið af Hans Hátign. Auk
ij*! Vceri sjerílagi eitt mál, sem íslendingum pœtti mjög mih-
lt ! Varið, og pað voeri, að homizt gœtu á gufushipsferðir
>n,JUni landið. Um pað mál hefði pingið leyft sjer að leita
Uns Hátignar liðveizlu sjerstahlega, í fullu trausti til, að
fcHn nvundi vera pinginu samdóma um hina miklu pýðingu
h SSa og styðja pað honunglega pegar pað hœmi fyrir
>lfi‘ Konungur samsinnti pví, að petta vaeri pýðingarmik-
Veii^ fyr‘r ísland, og sagði, sjer shyldi vera pað ánœgja að
Idáð J>nrJ Eðsinni, sem framast vœri unnt. — Um fjár-
hnj U>ln Pótti honum pað óheppilega til takast, að ehlti vceri
j(r^ ar fram lcekningarnar til hlýtar, og fengnir fLeiri dýra-
jlyf. ar> ef með pyrfti. — Að endingu beiddi hann mig, að
n<ij.a ^an<JJum mínum hveðju sína og konunglega hylli, hve
Sem eg fengi fœri á pvi.
Kaupmannahöfri, 14. nóv. 1875.
J ó n Sigurðsson,
alþingismaður ísfirðinga,
—.____ forseti á alþingi 1875.
°g kláðalyf homu nú með póstskipinu.
Sun (Útlendar). Edinburgh, 4. nóv.
^útiuft niar‘^ endaði hjer með hryðjum miklum um miðjan fyrra
"orðuíft Kvað “ • .................
ekki
®kaða
Jafnmiklar
þó meira að því auður á Englandi en hjer
Urðu þar skemmdir nokkrar af vatnavöxtum, en þó
og á Frakklandi, þar gjörðu vatnavextir aptur
1 vor_ ! 'nn * baust, en þó eigi jafnmikinn og vatnavextirnir
lantlsyniv,:pr'lr r*®n*ngl,num 8*ePPti, komu mikil austanveður og
skipa far;n-lr- er bjeldust nálega í hálfan mánuð. Hefur fjöldi
^^ofianfls 1 ' ^essum gnrði við austurslrendur Englands og
°8 n°rður um Orkneyjar og Hjaltlund. Er að lik-
indum enu eigi spurt til alls þess skaða, sem af honum hefur
orðið. En svo virðist sem garður þessi hafi ekki náð mikið
út fyrir Norðursjóinn, því að lítið hefur heyrst um skipskaða
eða skemmdir annarstaðar frá.
Hjer hefur allt verið stórtíðindalaust í sumar. Bretar lifa
í friði heima hjá sjer og ýfast ekki við aðra. |>ó lá við því í
sumar, að snurða hlypi á vinskapinn með þetm og Kínverjum.
Enskur maður, Margary að nafni var drepinn á ferðum sínum
i Kína. Heimtuðu Bretar, að banamönnum hans væri refsað
að maklegleikum, en Kínverjar fóru undan í flæmingi, þar til
sendiherra Breta kvaðst mundi fara burt og Bretar mundu
sjálfir leita rjettar síus sem þeir gætu bezt. Sendi og Breta-
stjórn um sama leyti nokkur herskip til Kína. Yið allt þetta
gugnuðu Iíinverjar svo, að þeir lofuðu sð refsa banamönnum
Margarys, og að senda menn til Bretlands til að biðjast afsök-
unar á tómlæti sínu. Við þelta situr nú, en eptir er að vita,
hverjar efndirnar verða.
Á Frakklandi búast menn i ákafa undir samkomu þings-
ins, með því stjórnin hefur lýst yfir, að hún muni fyrst leggja
fyrir það frumvarp til kosningarlaganna, sem svo mikið hefur
verið talað um. Menn búast við, að nýjar kosningar muni
þegar fara fram, þegar þau ern fullrædd. þykir sigur ílokk-
anna ( kosningunum mjög kominn undir því, hvernig þau verða
lögnð. Fyrir því eru þau gjörð að svo miklu kappsmáli.
Forseti stjórnarinnar, Buffet, hefur lýst yfir, að stjórnin muni
ekki annað viija en sveitakosningar, að eg kalli þær svo; en
þv( fyrirkomulagi eru lýðveldismenn alveg mótfallnir, og ætla,
að það sje beinlínis gjört sjer til skaða, og i hag einveldis-
mönnum. Napoleonsmenn kveða og upp með, að þeir muni
eigi styðja stjórnina, ef þeir sjái sjer viðreisnar von. Svo sem
vandi er til, mæla flokkarnir af ofsa miklum, og margir eru
þeir af lýðveldismönnum, sem þykir Gambetta of tómlátur, og
halda fram með ákefð skoðunum hinna fyrri byltingamanna.
Á hverja hliðina sem litið er, virðist svo, sem enginn flokk-
anna haíl lært stillingu af þeim atburðum, sem orðið hafa á
Frakklandi hin síðustu 90 ár. Hver flokkurinn sem að völd-
utn kemst, ryður öllu því um koll, sem hinn hefur gjört,
hvort sem það hefur verið nytsamt eður eigi, og svo mun enn
verða.
Á Bæjaralandi fóru nýar kosningar fram í sumar. Þar
skiptast þingmenn og landsmenn í tvo flokka. Sá fiokkurinn,
sem vill halda vináttu og sambandi við Prússa hefur setið að
völdum nokkra stund. En nú urðu þeir undir í kosningunuin,
og urðu Sunnfjellingar, sem svo eru kallaðir þremur fleiri á
þinginu. Þessi flokkur má í raun rjettri kallast klerkaflokkur.
Erti þeir mjög andstæðir kirkjulögum Prússa, og eins vildu
þeir gjarna slíta Bæjaraland úr sambandinu við Prússa. Undir
eius og þingið kom saman, sömdu þeir ávarp til konungs og
lýstu vantrausti á ráðuneyti hans. En konungur svaraði þeim
svo, að hann vildi eigi heyra ávarp þeirra, og að hann hefði
fullt traust til ráðuneytis síns. Var svo þinginu frestað, og
nýar kosningar munu framfara. Hefur því sigur Sunnfjellinga
orðið lítill enn.
Á Spáni rekur hvorki nje gengur heldur en fyrri, þó sýn-
ist afli Karlunga allt af heldur minnkandi.
í sumarurðu óeirðir nokkraríútnorðurhluiaTyrkjaveldis. Eru
þarlandsmenn flestir kristnir. Vorumennhræddirum,aðfylkiþau,
sem í grennd eru, og ekki liggja undir Tyrkjaveldi, mundu veita upp-
reistarmönnum. En fyrir milligöngu Austurríkis og Rússlands
varð eigi af því. Þessi ríki sendu menn i þau hjeruð, þar
sem uppreistin var, og skyldu þeir ráða landsmönnum til að
leggja niður vopn, en aptur beiðast þess af Tyrkjum, að þeir
sinnti kvörtunum uppreistarmanna. Segir lítið af árangri sendi-
fararinnar, nema það, að hin fylkin tóku ekki til vopna. Upp-
reistiu er ekki bæld enn, og Tyrkjum er hvorugt auðvelt, að
bæta úr kvörtunum uppreistarmauna eða að bæla þá. Þeim
5