Þjóðólfur - 06.02.1878, Qupperneq 2

26
drottnar nú að öðruleyti þögn og þoka hjá vorum norðlenzku
bræðrum. í «Skuld» kennir margra grasa: maskína uppfundin
í Ameríku, sem hýðir 20 börn í einu(!?); lýsing á Nýja ís-
landi (all-fróðleg); mönnum ráðið frá að flytja þangað að svo
komnu; ákúrur til bókmenntafélagsins, afar-svæsnar, en því
miður of mjög sannar að aðalefninu; er stjórn þess þarekki ein
um sök, heldur öll tilhögun þess, og þó einkum það, að fé-
lagsaflið er allt í K.hðfh, meðan deildin hér er afllaus og úr-
ræðalaus. Enn fremur er þar fjörug hugvekja og vekjandi
um akort á almennri menntun hér á landi; það er sú
stefna Skuldar, sem vér erum með lífi og sálu samfara, þá er
þar og framhald af hinni löngu ritgjörð séra Magnúsar Jóns-
sonar á Skorrastað: Herhvöt gegn þjóðfjanda; og
munum vér minnast á hana í næsta blaði. Loks eru ritdóm-
ar og rusl. í einum ritdóminum segir höfundurinn; að þýð-
ingin í «Svanhvít« á þjóðsöng Finna: «Vort land, vort land»,
sé þýðarans ljelegasta þýðing. En eptir þýðarans eigin sann-
færingu þykist hann fátt hafa betur þýtt. Yfir höfuð að tala,
ber enn töluvert á gömlum breyskleika þessa ritstjóra, en
miklu beb-a skáld og meiri háttar mann álítum vér hann
(þegar hann gætir sín) nú, en á stjórnbiltingaröldinni miklu,
áður en Göngu-Hrólfur fann Nýja ísland, og það er vor ein-
læg ósk, að Austfirðingar, sem aðrir landsmenn, vildu sýna
honum og Skuld hans sem mestan drengskap og umburðar-
lyndi, því þrátt fyrir allt hið misjafna hjá honum, er hann
afburðamaður að skarpleik og einurð. Mætti oss blaðamönn-
um að eins lærast að innræta almenningi þá einurð, sem
byggð erásannleiksást og ekki er blandin sora, sérdrægni og
fávizku. Að öðru leyti er svo mikið gott og göfugt í þjóð
vorri, að hér er eins hægt að halda í alþýðublöðum hreinum
og aðallegum anda eins og erlendis í menntuðustu stórblöðum.
ý 14. f. m. sálaðist (úr svefni) að Viðvík í Skagafirði
presturinn Olatur J)orvaI<lsoi» (Böðvarssonar pró-
fasts). Hann var borinn 21. sept. 1806', vígðist 1834 að-
stoðarprestur sira Daníels Jónssonar í Miðdalsþingum í Dala-
sýslu. Kvongaðist sama dag (21. sept.) eptirlifandi húsfrú
sinni, Sigríði Magnúsdóttur (ættaðri úr Rangárvalla-
sýslu). Árið 1843 varð hann prestur til Saurbæjarþinga í
sömu sýslu, og bjó í Tjaldnesi, en árið 1847 hafði hann
brauðaskipti við sira Jón Halldórsson að Hjaltastöðum í
Skagafirði, og bjó þar þangað til sameinuð voru Hjaltastaða-
og Viðvíkur prestaköll. Bjó hann síðan í Viðvík. |>au hjón
áttu saman 12 böm, og lifa nú að eins 3 þeirra: Sigurður
læknir í Skaptafellssýslu, Vigdís kona MagnúsarÁrnasonar
snikkara í Reykjavík, og Daníel söðlasmiður í Viðvík. Sira
Ólafur sálugi var táp- og fjörmaður hinn mesti, sem fleiri
ættmenn hans; vinsæll og vellátinn, smiður góður, mesti
starfsmaður, og hinn ræktarsamasti embættismaður.
ý 23. desember andaðist eptir langa legu Xorfi
Einar.SNOH á Kleifum, alþingismaður Strandasýslu. Hann
mun hafa verið nálægt sjötugsaldri. Torfi var alkunnur, sem
einn af landsins skarpari vitsmunamönnum í hans stétt, og
eins og vit hans var fast og mál hans fornhreint og gerðar-
arlegt, eins var vilji hans og ráðlag fast og fornmannlegt.
J>ótti hann án efa merkastur bóndi í öllu sínu héraði.
— Vestanpóstur kom ekki fyr en þ. 4. þ. m. Hafði
hann farið frá ísafirði 14. f. m., enda komið þangað ekki fyr
en þ. 9. f. m. Af veðráttufari að vestan er alveg sama að
segja og úr öðrum fjórðungum landsins, hina mestu hrak- og
illviðratíð allt fram í byrjun janúarmán. Fiskiafli var kom-
inn góður í Bolungarvík, og ágætur við Steingrímsfjörð, en
gæftir mjög slæmar. Slysfara engra er getið, heilsufar og
skepnuhöld hin beztu. — Haustskip Breiðfirðingafélagsins, er
talið var af fyrir löngu, kom loks fram eptir 13 vikna hrakn-
ing og hafvillur. Rakst það inn á ísafjarðardjúp og náði
þar höfn moð naumindum; var það nýskeð, er póstur fór að
vestan, og var fullyrt, að skip og farmur yrði strandgóss;
mundi hin mikla útivist ella hafa orðið félaginu hinn mesti
kostnaður, enda er bagi sá, er almenningnr og félagið býður
sökum vöruskorts, nógu þungur samt.
— SJÓNARLEIKIR. í Stykkishólmi er aptur í vetur
leikið með miklu fjöri og dugnaði, að því sem sagt er og
skrifað, fyrir ötula forgöngu herra Ólafs Thorlaciuss og ýmsra
dugandi manna, sem þar að styðja (tveir hagleiksmenn þar
hafa t. a. m. málað tjöld handa leikunum, er þykja all-góð)
Leikirnir voru: «Útilegumennirnir», (6 kvöld) og 2 leikir
eptir Moliére. — Á Akureyri var einnig hafinn undirbúh'
ingur til sjónarleika.
— LÆRDÓMSSTÚLKUK kvennaskólans í Keykja-
vik veturinn 1877—1878.
1. Guðrún Vigfúsdóttir, bónda frá Ási í Holtum í Rangárv.s*
2. María Torfadóttir, prentara úr Reykjavík.
3. Ólavía Jóhannsdóttir, prests úr Iieykjavík.
4. Guðbjörg Torfadóttir, (systir No. 2).
5. Sigríður Guðmundsdóttir, (ý) prófasts Johnsens fyr 1
Arnarbæli.
6. Guðrún Einarsdóttir, snikkara á Hvítanesi í ísafjarðars.
7. Solveig Snæbjarnardóttir, bónda á Hrísum í Snæfellsn.s-
8. Ingibjörg Jónsdóttir, guilsmiðs á Ökrum í Mýrasýslu.
9. Sigríður Tómasdóttir Zoega, (ý) bónda fyr á Akranesi.
10. Ásbjörg forláksdóttir, alþingism., Hvammkoti í Gullbr.s-
— ÓVEITT BRAUÐ. Vallanes, laust fyrir uppgjöf júbil'
prestsins séra Einars Hjörleifssonar, metið 1393 kr. 14 a. aug'
lýst 30. f. m. Uppgjafapresturinn hefur í eptirlaun þriðjung
af föstum tekjum brauðsins og ábúðarrétt á þriðjung staðaf'
ins, — þannig, að afgjald staðarþriðjungsins teljist upp í tekju'
þriðjung hans, — og þar að auki afnot Vallaneslijáleigu af'
gjaldslaust. Sandfell í Öræfum, metið 223 kr. 85 a.; aug'
lýst 30. f. mán. |>essu brauði eru af landshöfðingja lagðar
400 kr. úr landssjóði þetta ár, með því skilyrði að það verði
veitt fyrir 31. ágúst þ. á. og að sá, sem það fær, verði farinn
að þjóna því samsumars. Hólar, Viðvík og Hofstaðir
í Skagafirði, metið 961 kr.; auglýst 31. f. mán. Ekkja er <
brauðinu.
Til s 1 á 11 u m a n n s i n s á H.......
I>ú slærð dável úr og í;
enginn getur neitað því;
en þeir, sem gjarnan þannig slá,
þakkir sjaldan miklar fá.
15.
Greinir af Akranesi,
I.
Út af f>vf, sem stendur i þjóöólfi f>. á. 6. bl. viðvíkjanili ráðstölul1
á gjöfum í Akraneshrepp, finnum vér undirskrifaðir oss skylt, að g&fíe
ast við því, sem oss mun vera að kenna, og viljum vér f>ví skora áb'1111
heiðraða útgefanda nefnds blaðs, að taka f pað pessa frásögu:
2. sunnudagí jólaföstu hafði hreppsnefndin boðað fund í heyrandablj0 ’
eptirmessu aðGörðum, og var pá í flestalagi fólk við kirkju; moðal
ara mála, sem par voru rædd, yfirlýsti hreppstjórinn f>ví, að hann bc
meðtekið 660 kr. frá landshöfðingja, sem hann í sameiningu við preöl11'
ætti að útbýta meðal hinna bástöddu sakir fiskfieysisins í AkraneshrePj^
og undir eins fór hann nokhrum orðnm um, hvort ráð mnndi veratd
drýgja sér þessar gjafir, eða um leið og þeim væri útbýtt, að styrkia 1110
til að ná í aðra atvinnu, svo sem að fara til fjarlægari héraða, Par
fiskiafla von væri, eða f>á vinna að einhverri parflegri stofnun eða *J
tæki fyrir félag vort, þó það bæri eigi undir eins þann ávöxt, er e ^
yrði, og i því tilliti benti hann á hið seinfærabarnaskólahús; hann .
það bæði leiðinlegt og vesælmannlegt, aö verða að færa fullvh111* ..
og heilbrygðum mönrium gullið á sængina, án þess, svo að sogja, að ^
þyrftu að rétta höndina eptir því, og sér þætti eigi ólíklegt, ftð
kynni að valda slæmu heilsuleysi m. m. Eptir það buðum við y0r
sem vildi fara eitthvað til annara veiðistaða í aflavon, að koma ^
innan viku, til að fá ferðastyrk af þessum gjöfum; sumir tóku ve
þetta á fundinum, en enginn kom til að fá í ncstið.