Þjóðólfur - 15.10.1879, Page 2

Þjóðólfur - 15.10.1879, Page 2
106 Útlendar frjcttir. Khöfn 25. sept. 1879. Oss þylrir iilýöa að hefja fretttir vorar á Englandi og viöureign þess við Zúlúa, pess mun áður getið, að Englum vannst lítið á í fyrstu, en er fram í sótti, fóru þeir að þröngva Zúlúum æ meira og meira, og þar kom loks, að þeir fengu kringt um konung þeirra Oetawayo í þorpi einu, og eptir iuirða Ixfíð náð þorp- inu, og tekið höndum kappann; það er til þess tekið, hve karlmannlegur og konunglegur Cetawayo haíi verið í látbragði sínu við það tæktfæri, „Snert mig eigi, hvítur liðsmaður“, sagði hann við einn óvin sinn. Nú er þá ófriðnum lokið, þó að enn sé eigi allt sem trygg- ast þar um slóðir, sem nærri má geta; hvað um landið verður, vita menn eigi enn; líklegt þykir, að Englend- ingar skipti því í smáfylki og setji innlcnda menn þar til stjórnar, undir sínni verndarhendi náttúrlega. En nú er ekki þar með húið. Um þetta leyti frettist all- æsileg vígasaga úr allt annari átt, nefnil. að austan, úr Afganistan. Síðan er ófriðnum lauk þar síðast, heíir ekki verið þar allsendis tryggt, og nú fór allt í Lál og hrand. Sendiherra Engla í Kabúl, Cavagnari, var seint í júlímánuði drepinn af Afgönum með öllu sínu fylgdarliði, um 7 tigum manna. 1 hænum Herat hefir og hafizt uppreist mikil sem hreiðist út yfir landið, svo að þar er fullkomið stjórnleysi; því að emírinn er annaðhvort með og í uppreistinni, eða þá dugnaðarlaus og fær ekki ráðið við neitt; en gert hefir liann menn á fund Engla og játað þeim sýknu sýna í málum þess- um og hollustu. þ>að er auðvitað, að Englar taka þessu ekki með góðu, enda er þeiin það ekki láandi, og að öllum líkindnm gera þeir landið að ensku fylki, og svipta það sjálfforræði. En þá kemur það til greina, hvort Kússar leyfi það, og láti við gangast að Engla- veldi aukist þar svo stórum í grend við sig. Blöðin rússnesku fara fram á, að þeir skipti milli sín hróður- lega; en hvert þau viðskipti verða bróðurleg, það lát- um vér ósagt að sinni, og sömuleiðis hve nær málum þessum slítur að lyktum. Á Rússlandí heldur áfram nihilista-deilum; þó heyrist minna af ofsa þeirra í seinni tíð en áður, hvort sem þeir eru farnir að gugna eða ekki. Kússar reyna að auka' lönd sín að austanverðu í landinu milli kasp- neska hafsins og norðurhluta Persalands; þar hygg- ir þjóð, sem Tekke-Turkmannar nefnast, liarðvítugir menn, sem optlega hafa ónáðað lönd Rússa þar eystra. Rússar sendu nú velvígan her á hendur þeim undir forustu Lazareffs (kunnur frá Karsbardaganumj; hann dó skömmu síðar, og fékk þá forstjórn Tergukasoff það er síðast fréttist er það, að Rússar liafi ósigur beðið fyrir þeim og látið 700 manna. A Frakklandi er Napoleonssinnum allt af að förlast, annars eru Frakkar mest önnum kafnir í að hæta hag sinn á allar lundir. Akuryrkjumálaráðgjafinn, Tirard, hefir kvartað um illa tilhögun á ýmsu þar að lútandi. Yerzluninni hefir stórum fleygt fram, og til þess að bæta hafnir landsins hefir verið veitt 400 inilljóna franka tillag, og þar að auki til þess að hæta skurði og grafa nýja. Hermálaráðgjafinn liefir skoðað varnarvirki landsins og látið reisa inörg ný. jþjóðveldisforsetinn Grevy hefir enn náðað 65 saka- menn frá 1870. þ>. 3. sept. kom heim hinn fyrsti flokkur hinna náðuðu sakamanna; fór allt spektaidega fram, þótt menn liefðu húizt við öðru, af því að menn þessir voru í augum margra píslarvottar. Frakkar vilja stofna þjóliátíð árlega og vilja til hennar velja þ. 14. júlím. (er „hastillan“ var forðum rifin) eða 21. septem- herm. (þá var lýst yfir þjóðvaldsstjórn landsins), Frá pýzkalandi er lítið í frásögur færandi. Rússakeisari og Yilhjálmur fjóðverjakeisari áttu fund á takmörkum ríkjanna þann 3. september; mæltu þeir þá til vináttu með sér, en þó ér grunn vinsemdin milli þýskra og rússneskra hlaða; og sömuleiðis milli Bismarks og Gortschakoffs. — Dómkirkjusmíðin í Kolni er nú hráðum fullnuð. Eptir að hún hafði legið lengi í lama- sessi ófullsmíðuð, var aptur tekið til smíðar liennar árið 1842, og liefir því síðan verið haldið fram. Á Tyrklandi stendur við sama, sem að und- anförnu; eymdin og volæði manna keyrir úr hófi; stjórnin dugnaðarlaus; morð ogþjófnaður daglegt hrauð. Um ástandið er svo til orða tekið í þýzku stórblaði: „eymdin er komin á hæsta stig og stjórnin, sem sjálf á fullt í fangi með að fara ekki á hreppinn, getur alls eigi séð fátækum almúga horgið“. Herinn er málalaus og allt eptir þessu“. Landamæramálum milli Tyrkja og Grikkja er svo varið, að Tyrkir verða undan að láta; en til þess að hera af sér sliðruorð liafa þeir eigi önn- ur ráð en segja: „það er vilji Guðs og spámannsins, að þurftarmönnum (o: Grikkjum) sé gefinn einn hluti auðæfa vorra, því að með því vinnur maður þá gern- ing, er leysir frá syndasekt“. þ>ó reyna þ>eir að fara undan í ílæmingi og draga allt á langinn. Ilinn nýi pascha Egyptalands er á ferð til Miklagarðs. Ilefir Jóhann Abissyníukonungur liafið styrjöld móti Egyptum til þess að ná aptur liéraði nokkru, er hann varð að sleppa um árið; liann hefir meiru liði á að skipa, en Egyptar. Hefir Khedivinn friðmælzt við hann og hoðið honum 3 hafnirvið rauða hafið fyrir landið. Máliðer eigi útkljáð enn. Andrassy greifi, utanríkisráðgjafi í Austurríki, er um þessar mundir að segja af sér emhætti sínu, þykir það furðu gegna, og eru ýmsar getur á um eptirmann hans. Sem kunnugt er hafa íhúar Böhmens, Czeckar, opt átt litlu láni að fagna í viðskiptum sínum við stjórn- ina; nú liefur þetta hreyzt til hatnaðar, og lieisarinn liefir herlega heitið þeim að fulltúar þeirra skyldi eiga setu á næsta ríkisþingi, og þykir það frjálslyndis- lega og maklega gjört. Frá c'iðrum löndum er lítið markvert að frétta. Spánarkonungur, liinn ungi Alfons, sem varð ekkill í fyrra, hefir nú aptur festa sér drottning, það er erki- hertogainna úr Austurríki, það er ekki í fyrsta sinni, að þar eru mægðir á milli. Spánverjum er ekkert vel um málið gefið, en koniingur fer að sinni eiginni vild. Brúðkaupið á að standa 25. okt. fæðingardag hans. 1 Persalandi liefir geisað drepsótt mikil, og á Ítalíu liefir verið ill uppskera. Kornsárfundurinn. , Eg skal nú skýra frá fundi þessum í fám orðum; eg licfi tekið það eptir munnlegri skýrslu frá tveimur sannorðum mönnum, sem háðir liafa séð hlutina og ann- ar verið nærstaddur, þegar þeir fundust. Norður áKornsá í Vatnsdal hefir nýlega fundist forndys; liún fannst 1 liólnum fram undan hænum, á þann hátt, að Lárus sýslumaður Blöndal, sem þar hýr nú, var áð láta grafa þar kjallara undir timhurhús, sem þar á að byggja. í dysinni fundust saman mannshein, liestshein og h u n d s b e i n ; mannsbeinin voru mjög svo fúin, en hundsbeinin og einkanlega hestsheinin héldu sér hetur, líklega af þeirri ástæðu, að þau eru harðari í sjálfusér. I dysinni fundust þessir hlutir: 1. Járnhvolf, sem lá við haiiskúpuna á mannshein- unum, þáð var mjög hrunnið og hólgið af riði, en það er auðsjáaiilegt, að það er kollurinn af stálhúfu eða hjálmi. 2. Oddur af járni, með haki öðru megin og eins og fjöður og boginn leggur upp af, en þó brotinn af. 3. Hlutur úr beini, líkt og handfang (meðalkafli) með litlum hjöltum, en hrotið framan þar sem hlaðið mundi vera (?).

x

Þjóðólfur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.