Þjóðólfur - 14.03.1882, Blaðsíða 1

Þjóðólfur - 14.03.1882, Blaðsíða 1
JJÓÐÓLFUR. 34. ár. Kostar 3 krónur (erlendis 4 krónur), á að borgast fyrir lok ágústmánaðar. Reykjavík 14. marz 1882. Uppsögn á blaðinu gildir ekki, nema það sé gjört fyrir 1. okt. árinu fyrir. 5.blað. Beglur um afnot landsbókasafnsins. A. Um afnot bóka í lestrarsalnum. 1. grein. Lestrarsalurinn er opinn 3 daga í viku, mánudag, miðvikudag og laugar- dag, nema helgir séu, og þrjár klukku- stundir hvern þessara daga, kl. 12—3. 2. grein. Hverjum manni, sem er þokkalega búinn og hreinn, er heimilt að nota bækur og handrit landsbókasafnsins í lestrarsalnum, hvort heldur til að lesa í þeim eða rita eptir þeim, Skal hann snúa sér til bókavarðar, að fá þá bók, er hann óskar, til afnota, og skila hon- um henni aptur óskemdri, áður enn hann er burt úr lestrarsalnum. Eigi má rita neitt né stryka í bækur safns- ins. 3. grein. í lestrarsalnum eiga menn að hafa hljótt um sig ; skulu þar geymdar orða- bækur safnsins, og aðrar þær bækur, sem lesendur kunna að vilja fletta upp í; blek og pennar verða þar einnig til afnota fyrir lesendur. B. Um lán bóka út frá bókasafninu. 4. grein. Hina sömu daga, sem segir í i.grein kl. 2—3, má fá bækur að láni frá bóka- Hægra er um að tala enn í að komast. („Erotik og Idylu eptir Alex. Kjelland). (Framhald frá bls. 14). Hann átti að borða miðdagsverð hjá húsbóndanum. f ar var og kærasta hans. Yfir höfuð að tala hittust hjónaleysin fi®r um bil eins opt hjá sýslumannin- °§f heima hjá Maríu. Frú Möller, móð- ir Maríu, var einkennilega lagin á, að reka guðfræðislegan endahnút á allar viðræður, en unga fólkinu gazt ekki meir en svo að því. Yfir borðum var rætt um lítið en snoturt hús, ,er frú Ólsen hafði leitað uPpi; hún sagði, að það væri ágætlega Vel fallið handa nýgiptum hjónum. Sören inti eptir verðinu og þótti hon- Um það furðu gott, eptir því, sem frúin lýsti húsinu. — Frú Ólsen vildi vinda bráðan bug hjónabandi þessu, til að fá eitthvað nð starfa, eins og áður er á drepið. í safninu. Bókavörður lætur bækurnar úti og tekur við þeim aptur. 5. grein. Allir húseigendur og embættismenn í Reykjavík geta fengið bækur aðláni úr bókasafninu, aðrir bæjarbúar því að eins, að þeir láti fram ábyrgðar- skírteini frá einhverjum húseiganda eða embættismanni í bænum. Utanbæjar- menn geta ekki fengið bækur að láni, nema stjórnarnefnd bókasafnsins leyfi það ; skulu þeir þá vísa á áreiðanlegan mann innanbæjar, sem tekur móti bók- unum fyrir þeirra hönd, skilar þeim og ábyrgist þær. 6. grein. Lántakandi lætur úti skírteini fyrir hverri bók, sem hann fær að láni; skal þar tilgreina titil bókarinnar og brot, hvar og hvaða ár hún sé prent- uð, og sé bókin fleiri bönd, þá tölu þeirra; enn fremur hvaða dag bókin sé fengin að láni, og hvar lántakandi eigi heima. 7. grein. Enginn má halda bók, sem hann hefir fengið að láni, lengur enn mánuð, né heldur hafa fleiri bækur að láni í senn, enn 5 bindi; þó má lengja lánsfrestinn, ef enginn annar hefir beðið um sömu bók, áður enn fresturinn var útrunninn. Nú skilar lántakandi ekki bók í tæka tíð, og sendir þá bókavörður mann heim til hans að sækja bókina, enn lántakandi borgi sendimanni 25 aura í annan stað kom það af óljósri ósk um, að eitthvað bæri við, sem að kvæði. Slík löngun er annars alltíð hjá dug- mönnum, er lifa atkvæðalausu og til- breytingarlausu lífi. Sýslumaðu'rinn stuðlaði að hinu sama. Fyrst og fremst hafði frúin skipað hon- um það, og svo hugsaði hann, að ef Sören kvæntist Maríu, er átti fólki hans svo mikið upp að unna, þá myndi hann verða skrifari hjá sér, svo lengi sem vera skyldi. Honum þótti mikið varið í það, því að hann var ánægður með full- trúa sinn. fá er staðið var upp frá borðum gengu hjónaleysin sér til skemmtunar í garðinum. fau voru einhvern veg- inn utan við sig. Loksins gjörði Sören sig'glaðlegan í máli og sagði: „Hvern- ig lízt þér á, að við giptum okkur í haust?“ Maríu kom þetta ekki á óvart; hún hafði einmitt verið að hugsa um hið hvert skipti, sem sendimaður kemur til hans í þeim erindum. 8. grein. Lántakandi ábyrgist bækur þær, sem hann fær að láni, og skemdir á þeim (sbr. 3. gr.). Nú er bók skilað skemdri, og skal þá útvega nýja bók í hennar stað á kostnað lántakanda; heldur bóka- safnið hinni skemdu bók, þangað til ný bók er fengin, enn þá fær lántak- andi aptur hina skemdu, sem sína eign. g1 grein. f»essar bækur fást ekki að láni út úr bókasafninu: a. handrit; b. myndir og myndasöfn, landabréf, dýrmætar og fágætar bækur, sem erfitt væri að bæta, ef glötuðust; c. orðabækur né önnur fræðisöfn ; d. skólabækur. 10. grein. Einu sinni á ári, í þriðju viku jólaföstu, skal skila aptur öllum þeim bókum, sem þá eru í láni af bókasafninu, enda fást engar bækur til láns þá viku. Eptir það fær enginn bók að láni, fyr enn hann hefir skilað þeim, sem hann þá hafði. (Niðurlag frá bls. 14). Spursmálinu um ferðapeninga nefnd- armanna gat oddviti látið ósvarað, þeir höfðu gjört það betur enn jeg treysti sama. Hún leit niður fyrir sig og svaraði: „þ>ví fer fjarri, að eg sé nokk- uð á móti því, ef þú heldur að við höf- um efni á því“. „Við skulum sjá til“, sagði Sören og fór með hana inn í skemtihúsið. Skömmu seinna fóru þau aptur út i sólskinið. þ>au leiddust. þ>að var engu líkara, en að geislar stöfuðu frá þeim, eins og sólinni. J>að leggur ljóma af djarflegum ásetningi, sem á rót sína að rekja til skynsamlegrar og alvarlegrar umhugsunar. Vera má að sumir haldi, að ekki sé óhætt að reiða sig á að dæmi sé rétt, þótt tveir elskendur hafi komizt alveg að sömu niðurstöðu, allra-sízt ef dæmið hefir verið um það, hvort þeir ættu að kjósa hina æðstu sæld eða hafna henni. Sören hafði komið margt í hug með- an þau voru að reikna dæmið. Hann mundi eftir því, að þegar hann var stúdent, þá hafði hann farið mörgum

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.