Þjóðólfur - 15.12.1883, Blaðsíða 4

140
væri, þá var öllu borgið, ef orðum
Shaksperes var fylgt beint og rétt.
Á sömu bls. nefnir Brabantio, að sig
hafi dreymt fyrir brotthlaupi dóttur
sinnar og bætir við :
’Belief of it’ (o: draumnum og því
er hann boðaði) ’oppresses me already’.
J>að þýðir Matt.:—• Eg ætla strax af
óttanum að sligast’!! þ>ýðingin er nátt-
úrlega: ’Sú trú mér legst nú þegar
þungt á hjarta’.
Á bls. 14, 21 er enn dæmi þdss^/
hversu fyrirmununanlega Matt. fer á
mis við andann í Shakspere. Brab-
antio, með eftirförina eftir dóttur sinni
alvopnaða, er kominn að gesthúsinu
þar sem Othello er fyrir. Sverðum er
þegar brugðið og fylgd Brab. stendr
búin til stórræða. Othello stendr fyrir,
og lætr sér hvergi um finnast, og
segir:—
‘Keep up your bright swords,
for the dew will rust them'.
og það þýðir Matt.: — ‘Nei, hyljið
sverðin, döggin deyfir bitið’. — Nú
hefði þýðari vel mátt athuga, hvernig
dögg mætti orka því að deyfa bit í
sverðum, nýbrugðnum, sem beita skyldi
á næsta augnabliki. Othello mælir þetta
í hæglátri hermanns fyrirlitningu, og
þeir, sem fyrir standa, eiga að skilja
það, að hann líti á sverð þeirra eins
og fægð og falleg gönguprik, sem þeir
hafi til að spjátra sig með ; þeir skuli
ekki láta falla á glingrið, sé því bezt
að halda þeim dálítið hdtt: f>að sé að
eins til að vernda djásnið ryðlitum,
annað hafi þeir ekki að gjöra við sverð,
er sér sé að mæta. Hér var auðkomið
að orðréttri þýðingu: —
‘Berið á lofti yðar björtu sverð,
því ella drepr döggin á þau
ryði'.
Bls. 16 (neðan miðju) ræðirFeneyja
hertogi við ráðherra sína um ófriðar-
fregnir frá Tyrkjum við Kýpr, sem öll-
um bar saman um það, að ófriðr væri
uppi og Tyrkir úti með herflota, enn
á tveim tungum lék um skipafjöldann.
Hertoginn tekr fram, hvað sér lítist um
fréttirnar, í þessum orðum: —
‘I do not so secure me in the error,
But the main article I do ap-
prove
In fearful sense’.
Matt.:— ‘Eg blíni ei svo á breyskleik
slíkra frétta,
eg blindist gagnvart aðalmáli
sakar,
eg uggi það og óttast'. —
Og hver skilur nú?
Hugsunin er auðsjáanlega: —
‘Ei trúnað mjög á tvisögunni’
eg festi,
Enn aðalfregnin ætla’ eg
reynist sönn,
þ>að uggir mig.
(Niðrl. næst.)
Ósómi.
f>að er nú orðið hljóðbært, að landi
vor meistari Eiríkr Magnússon i Cam-
bridge hefir hafnað láni því, sem al-
þingi með miklum umyrðum og smásál-
arskap heimilaði ráðgj. að veita honum.
Ástæðan til þess, að hann hafnaði nú
láninu,erþað loks var fengið, séstaf bréfi
því, er hann birti í næstsíðustu „ísafold“.
Hann skýrir þar frá þvf, að hann hafi
verið rægðr af einum þingmanni við
þingið; þessi maðr hafi borið út um
sig þá lygasögu, að hann (E. M.) hafi
sóað á ferð sinni nokkru af samskota-
peningum, er hann hafi haft undir
hendi, og hafi því sótt um lánið, til að
bæta yfir þau afglöp sín eða glæp.
Hafði þessi þingmaðr tjáð þetta sam-
þingismönnum sínum mörgum og sagt
þeim, að hann hefði lesið þetta í „Ti-
mes“; ogþeim, er ekki kunnu ensku, hafði
hann til frekari trúarstyrkingar sagt,
að hann hefði blaðið upp á vasann og
boðið peim að sjá það, ef þeir vildu.
Eins og nærri má geta, var þetta alt
hæfulaus uppspuni, og hefir herra E.
M. sýnt það með þvi, að birta skýrslu
þá yfir meðferð sina á fériu, sem hann
hafði fram lagt í Lundúnum og þar
verið tekin góð og gild á opinberum
fundi.
En að nokkur alþingismaðr skuli
gjörast svo ærulaus, að spinna upp vís-
vitandi mannorðsmeiðandi róg og flytja
hann meðal þingmanna, það er sá blettr
á alþingi, sem ekki verðr af þveginn,
ef slíkt athæfi sleppr óhegnt ; þvi að
allir þeir, sem til þessa vita, og þegja
um það og nefna eigi rógberann op-
inberlega, þeir gjörast honum fyllilega
samsekir. Nafn hans eiga þeir, sem
hann hefir talað þetta við, að birta i
blöðunum, svo að öll pjóðin geti stimpl-
að pað með háðungarinnar og œruleys-
isins glóandi brennimarki.
„Pjóðólfr“
hemr nœsthomancbi ár út á hverjumlaug-
ardagsmorgni árla dag s, að tveim
laugardögum frá shildum, og verðr því ár-
gangrinn 50 númer, hvert é blaðsíður eða 12
dálhar, als 200 bls. eða 600 dálhar um árið,
með drjúgu letri, svo að hvert blað
verðr mjög innihaldsríht eftir stœrð. Og
alt vm þetta verðr árgangrinn að eins
seldr 4 hr.
Bitstjórinn mun eftirleiðis sjálfr shrifa
jafnaðarlega greinir um alþjóðar-
málefni. Fréttir verða sagðar g reini-
leg a og ý tarle g a, og margar greinar
frœðandi og shemtandi tehnar eftir út -
lendum blöðum, og heldr ritstjórinn í
því shyni fleiri slíh blöð en nohkur annar
maðr á landinu.
D eilugr einir verða ehhi framvegis
tehnar upp, nema mj ög stuttar, og
neinu saurblaði naumast anzað eftirléiðis í
npjóðólfi«.
nþjóðólfn vill reyna að sýna haupendum
sínum nœsta ár, að landsins elzta og út-
breiddasta blað getr, sahir útbreiðslu sinn-
ar, boðið þeim mihlu meira um árið, en
þœr 4 hr. eru verðar, sem það hostar, og
jafnframt sannfæra þá um, að enginn hlutr
borgi sig ver, en að spara 1 hr. um árið á
því, að haupa minni og lélegri blöð.
JST Meðal annars mun »pjóðólfr« á hom-
anda ári fiytja ritgjörbir eftir ritstjórann
um bankamáiið, um sveitastjórn, um
landsskóiann, utn prestakosningar, um
frjáislyndi og stjórnfræðislega þekkingu,
eins og þetta kemr fram á alþingi, um
endrbætr á kosningarháttum og fl. og fl.
íS” Nú er hallœrinu að linna, og batna í ári,
og þá œttu landsmenn að sýna, aðþeir minnist
þess, að blað vor t var ið eina hér á landi
í hallœrinu, er stöðugt og áv alt tóh í
þann streng, er bágstöddum mátti betr gegna.
pað gjalda þeir bezt með þvi, að útve'ga
pjóðólfi n.ýja haupendr og standa í
s hilum með andvirði hans á réttri tíð.
cftitbþþ „'pjócóljö1*.
Auglýsingar.
A. TTGLÝSHNr6AR.
Eigendr blaðanna „f>JÓÐÓLFS“ og „ÍSA-
FOLDAR“ hafa komið sér saman um, að taka
eftirleiðis jafnt verð báðir fyrir auglýsingar í
blöðum sínum, sem frá nýári 1884 verða í alveg
sama formi.
Auglýs’ingaverðið verðr samkvæmt ofan-
skrifuðu eftirleiðis þetta: 2 aurar fyrir
hvert orð, stutt eða langt, ef það fer eigi fram
úr 15 stöfum (ella reiknast það meir en eitt orð).
Allar auglýsingar verða fyrir þetta verð teknar
upp með smáletri með stórum upphafsstaf (eins
og í þessari auglýsingu).—Auglýsingar með stóerra
letri borgist með I kr. fyrir þumlunginn af dálks ‘
lengdinni.
Með þessu móti fá lysthafendr auglýsing-
ar sínar birtar eins ódýrt og að undanfdrnu,
en hinsvegar sparast mikið af rúmi undir annað
lesmál i hag kaupendum blaðsins. Með þessu
móti getr og hver og einn reiknað út, um leið
og hann skrifar auglýsingu, hvað hún kostar, og
því sent borgunina með, enda verða auglýsingar
því að eins teknar, að hún fylgi.
Fyrir þ akkarávörp verðr borgunin
3 aurar fyrir orð hvert.
Almanak
Pjóð’vinafélagsins'%1884■
(með myndum af Gladstone og Disra-
eli ásamt æfisögum þeirra og marg-
vislegum fróðleik öðrum)
er til sölu
á afgreiðslustofu ísafoldar.
Kostar 50 aura.
FEOSTBÓXjGA, SPRXJNGUR á höndum og
í andlití, viðkvæmni, þurleikr ogsprungur áhöruhdi
frostbólgubollar, opin sár, brunameiðsl, skinnltast
0. s. frv. læknast fljótt með þvi að við hafa cand.
pharm. Andersens Creme hygienique. Dósir
á 30 og 50 au. fást í Reykjavík hjá
P. A. Love. 494.]
Á siíiast]. vori fundust fiskætisbaggar af 1 hesti
við ferjustaðinn á Óseyri, og getr eigandinn vitjað
þeirra móti borgun fyrir hirðingu og auglýsing, til
porkels Jónssonar á Óseyrarnesi.
Nú i haust hefir mér verið dregíð hvítt Simbrar-
lamb með mínu marki: standfjöðr fr., stig aft. h.;
stýft og hangandifjöðr aftan vinstra. Hver, sem
getr sannað eignarrétt sinn að nelndu lambi, verðr
að semja við mig um það eða andvirði þess, að
frádregnum kostnaði, fyrir næstu fadaga.
írafelli, 5. desember 1883.
þorkell Ingjaldsaon.
Mig undirskrifaðan vantar rauðskjótta hryssu með
jarpskjóttu hest-folaldi, mark á hryssunni heilrifað
hægra, sýlt vinstra. Brennimark á hófum f>B. MID.
K.., ef ekki er afmáð. Hver sem hitta kynni er
vinsamlega beðinn að gjöra mér vísbendingu gegn
sanngjarnri borgun.
Miðkoti, 3/j2 83.
Páll Bergsaon.
Ritstjóri: jón Ólafsson, alþingism.
Prentaðr í prentsmiðju Isafoldar.