Þjóðólfur - 02.07.1886, Blaðsíða 1

Kemur út á föstudags-
niorgna. Verö árg. 4 kr.
(erlendis 5 kr.). Borgist
fyrir 15.júlí.
ÞJÓÐÓLFUR.
Uppsögn (skrifleg) bund-
in viö áramót, ógild nenia
komi til útgef. fyrir 1.
október.
XXXVIII. árg.
Reykjavík, íostudaginn 2. júlí 1886.
Xr. 27.
Leiðrjettingar. í 23. tbl. bls. 89,
1. d., 1. 1. a. n.: samaþings fyrir Þing-
ayjarsysla. 92. bls. 2. d. 20. 1. a. o.:
sumum póstferðunum fyrir sumar póst-
ferðunum. í 24. tbl. er og blaðsíðu-
talan röng.
Um
heimfiutning Hafnardeildarinnar.
frá Islendingi í Kaupmannahöfn.
—:o:—
Það er leiðinlegt, ef menn í Reykja-
vík verða mjög svæsnir út af sam-
þykktum deildarinnar bjer um heim-
flutninginn. Það er von, að deildin
bjer vísi frá árásum Reykjavíknrdeild-
arinnar. Þessar árásir komu mjög ó-
kurteislega fram, og voru menn hjer
margir mjög óánægðir yfir þeim skorti
á virðingu fyrir deildinni hjer, sem i
þær baru vott um. Fjelagsmenn hjer
þykjast allt eins góðir íslendingar
eins og menn í Reykjavík. Islenzkir
námsmenn í Höfn hafa aldrei getið
sjer ófrægðarorð fyrir ófrjálslyndi eða
ræktarleysi við ísland; jeg heldþvert j
á moti, enda er það eðlilegt, því að
ættjarðarástin er sjaldan meira lif-
andi, en þegar menn eru í framandi
landi og þrá ættjörðina. Það er þess-
vegna vel skiljanlegt, að fallegustu
kvæðin, sem ort hafa verið um ísland,
hafa einmitt verið ort hjer; þetta á
sjer stað bæði um kvæði eptir nú-
litandi skáld og þau, sem áður hafa
verið uppi. Hjer orti Jónas Hall-
grimsson „ísland farsælda frón“ og
hjer orti Bjarni þjóðkvæði vort „Eld-
gamla ísafold“.
Það er undarlegt, þegar menn í
Reykjavik halda, að það sje frægð
fyrir ísland. að flytja deildina hjer
heim og tala um, að íslendingar, sem
halda með Hafnardeildinni, sjeu mosa-
vaxnir í selstöðuhugmyndinni , sem
allir þekkja frá stjórnarbaráttunni, því
að er hjer eigi allt öðru máli að gegna j
en um stjórn landsins? Að hafa ís- j
lands stjórn hjer er eigi rjett, af því
að það, sem stjórnin á að sjá um er
á Islandi, og stjórnendurnir hjer eru
danskir, sem eru ókunnir högum Is-
lands. En það, sem deildin hjer á að
sjá um, er hjer í Kaupmannahöfn, og
því eiga Reykj aví kurmenn, eins erfitt
með að hafa stjórn á því, einsográð-
gjafinn hjer á illt með að stjórna
því, sem er á Islandi. Og þegar um
frægðina er að tala, er það þá eigi
einmitt frægð fyrir ísland að hafa
deildina hjer. Deildin er eins og nokk-
urs konar nýlenda íslands í Kaup-
mannahöfn. Sýnir það eigi nokkurn
krapt hjá Islendingum, að þeir í öðru
landi skuli geta haft einskonar vís-
indalega nýlendu ? Framkvæmdir
deildarinnar sýna, að hjer eru krapt-
ar, sem notáðir hafa verið til mikils
gagns fyrir ísland, og er það þá rjett
að íteykjvikingar setji loku fyrir, að
þessir kraptar geti verkað íslandi í
hag eins og að undanförnu ? Ef Royk-
víkingar vilja vinna fyrir frægð og
frama íslands, þá geta þeir það á ó-
teljandi vegu, án þess að hefja ófrið
við deiklina hjer, og gjöra árásir á
sjálfstæði hennar.
Það hefur eigi verið laust við, að
fjelagsmenn hjer hafi á fundum ver-
ið harðorðir um Reykjavikurmenn;.
slíkt á auðvitað eigi að vera, þó að
valla sje ástæða til að furða sig á því,
eptir því sem árásir Reykjavíkur-
manna voru frá upphafi. A fundin-
\im í vetur sagði t. d. danskur mað-
ur, sem ann Islandi og islenzkum
bókmenntum, í ræðu, sem hann hjelt
um þetta mál, að hjer væri.alveg eins
°g þegar tveir menn væru í verzlun- j
fjelagi; annur ynni eptir megni og ;
hjeldi uppi verzluninni, en binn lægi
upp í rúmi og gerði litið, en svo risi
hann einn góðan veðurdag upp úr
rúminu og segði við þann, sem starf-
að hefði mest: „GTóðurinn minn, nú
vil jeg ekki hafa þig lengur; jeg vil
vera einn um verzlanina, þess vegna
ætla jeg að hengja þig og hjálpaðu
mjer nú til‘\ — Það hefur líka heyrzt
hingað, að það hafi verið talað margt
óþvegið orð í Reykjavík um deildina
hjer, og það sem verst er, að á fund-
inum, sem haldinn var sumarið 1883,
þegar samþykkt var að fella deildina
hjer, kvað hafa verið farið mörgum ó-
sannindaorðum um deildina hjer; sagt
að hún hefði gjört ýmislegt rangt,
sem hún eigi hefur gjört. Deildin
hefur eigi getað hrakið þetta, því að
hún hefur aldrei fengið að vita, hvað
menn höfðu henni þá til ámælis, þó
að hún hafi þrábeðið um það. Menn
hafa stundum verið að nefna það til,
að alþingismenn flestir greiddu at-
kvæði með heimflutningnum sumarið
1883. En þetta er eigi undarlegt, er
þeir hafa trfiað þeim ósannindum,
sem Reykvíkingar breíddu út um
deildina hjer. Af brjefum, sem hafa
komið með síðustu póstskipsferð frá
Reykjavík, er auðsjeð að Reykvík-
ingar eru reiðir út af nefndarálitinu
um heimflutninginn. En þá ættu
þeir að reyna að hrekja það með rök-
um, sem víst verður erfitt fyrir þá.
Það verður að vísu eigi hrakið, sem
þar segir um kostnaðinn, og skoð-
un manna hjer á lögum fjelagsins og
sambandi deildanna, er skýrt er tek-
ið fram í álitinu, hefur við mjög margt
að styðjast, og víst er það, að ýmsir
lögfræðingar, og það hinir beztu hafa
látið i ljósi, að þessi skoðun sje rjett.
Þurrabúöir, sveitarþyngsli o. fl.
—:o:—
Bæði í Þjóðólfi og Isafold fyrra ár
birtust mjög vel samdar ritgjörðir um