Þjóðólfur - 24.08.1886, Blaðsíða 1

Kemur út á, föstudags-
morgna. Verö árg. 4 kr.
(erlendis 5 kr.). Borgist
fyrir lö.júli.
OÐOLFUR
(Jppsögn (skrifleg) bund-
in viö áramöt, ögild nema
komi til útgef. fyrir 1.
október.
XXXYIII. árg. Reykjavík, þriðjudaginn 24. ágúst 1886. Nr. 38.
Frá útlöndum.
Khöfn 27. júlí 1886.
Eptir kosningamar á Englandi lýsti
Glaðstone því þegar yfir, a5 hann
legði niðnr ráðgjafa tignina, og hef-
ur nú drottningin falið Salisbury á
hendur að mynda hið nýja ráðaneyti.
Salisbury vildi fyrir hvern mun fá
Hartington inn í hið nýja ráðaneyti,
og bauð honum jafnvel sjálft stjórn-
arforsætið, en hann hafnaði, en hjet
aptur á móti Salisbury sínum styrk
og flokks síns, þó með því skilyrði,
að ekkert frumvarp um írska málið
yrði lagt fyrir þingið, nema hannhefði
sjeð það áður, og fallizt á það. Flokka-
skipunin á hinu nýja þingi er haldið
að verði þannig: Toryar 317, Glad-
stonesmenn 191, Parnellingar 86, og
alrikismenn 76.
Panmörk. Hinn 24. júlí hafði Berg
fólkþingsforseti lokið sinni 6 mánaða
fangelsisvist; vildu þá vinir hans og
aðrir fiokksmenn hans, halda veizlu
honum til dýrðar i „Dyrehaven“. En
„Dyrehaven“ er eign ríkisins, og bann-
aði Estrup hátíðahaldið þar. Leituðu
þá frelsismenn yfir til Svíþjóðar til
Landskrónu, og var þeim þar vel tek-
ið, og leyft að halda hátíðina þar, en
tveim dögum áður en hátíðin skyldi
vera þ. 2B. þ. m., kom boð frá borg-
meistaranum í Landskrónu, að hátíð-
in yrði bönnuð þar; og jafnframt kom
það boð út frá landshöfðingjanum yfir
Skáni, að Dönum væri með öllu bönn-
uð landganga á Skáni. Sagt er að
Estrup hafi farið í sendiherra Svía
hjer, og hann útvegað bannið hjá ósk-
ar konungi. Hjer áttu þá vinstri-
menn við hart að etja, en þó hjeldu
þeir hátíðina við Helsingjaeyri, þar
sem heitir „Marienlyst11 , og sigldu
þangað á 16 troðfullum gufuskipum ;
fyrst var tilætlazt, að eigi skyldu vera
fleiri en 3 skip, en bann Estrupshjálp-
aði svo upp á sakirnar, að þau urðu
16 og um 20,000 manns, sem fögn-
uðu Berg. Svensk blöð láta mjög
illa yfir þessum tiltektum, og spyrja
hvað sje orðið af gestrisni Svia1.
Nýdáinn er einhver helzti forvígis-
maður dansks þjóðernis í Sljesvík J.
P. Junggreen; hann var þingmaður
Norður-Sljesvíkinga á ríkisdeginum i
Berlín og þótti mjög dugaudi maður.
Atkvæði mitt í brúamálinu.
—:o:—
Af því, að jeg hef sjeð það tekiS
fram i tveim blöðum (IsafoldogFjall-
konunni), að alþingi 1885 hafi fellt
brúamálið með eins atlcvœríis mun. og
heyrðist þar að auki í fyrra sumar, að
mjer væri einkanlega kenntum mála-
lokin af sumum Sunnlendingum, þá
finn jeg hvöt til að gera grein fyrir,
hvernig málinu víkur við í raun rjettri.
Það er að vísu satt, að málið var fellt
frá 3. umræðu í neðri deild með 12
atkvæðum gegn 11, en það er með
öllu óvíst, hve margir af þessum 11
hefðu orðið með málinu við 3. umr. i
þeirri mynd, sem það kom fram á
þinginu. því að sumir munu hafa vilj-
að lofa því að ganga til 3. umræðu
fyrir orð 2. þingmanns Árnesinga (M.
A.),, og í þeirri von, að frumvarpið
mundi eitthvað verða lagað af flutn-
ingsmönnum þess. Jeg fyrir mitt
leyti vænti þess ekki, að frumvarpið
mundi verða neitt aðgengilegra við 3.
umræðu, úr því að viðkomandi sýslu-
búar höfðu með engu lýst því, að það
væri vilji sinn að leggja neitttilbrú-
argerðarinnar, og því greiddi jeg at-
kvæði móti frumvarpinu, því að ein-
ungis með því skilyrði vildi jeg styðja
málið, að Árness- og ítangárvallasýsl-
1) Annars er sagt nákvæmar af veizluhald-
inu sjálfu í 36. tbl. Ritstj.
ur tækju góðan þátt í kostnaðinum,
enda gat mjer hvorki fundizt það ó-
sannlegt í sjálfu sjer, nje ofþungt
fju-ir hlutaðeigendur, að taka lán með
góðum kjörum, þar sem þeir láta ár-
lega úti stórfje í ferjutolla, sem þeir
hlytu að losast við, ef brýrnar kæm-
ust á.
Mjer þykir nú vænt um að sjá, að
höfundur greinar um brúamálið í ísa-
fold 11. tbl. þ. á. tekur því eigi fjarri,
að þeir sem mest mundn nota brýrn-
ar kosti einhverju til þeirra, og vona,
að Sunnlendingar verði nú svo skyn-
samir, að gina ekki lengur við þeirri
flugu, að landssjóður einn eigi að
kosta brýrnar, (því að þetta hefur ein-
mitt spillt mest fyrir málinu að minni
hyggju), heldur geri sitt til, að beina
þessu áhugamáli sínu í hið eðlilegasta
horf, og búi það svo undir alþingi
1887, að þeir, sem eru málinu í sjálfu
sjer hlynntir, nevðist ekki til að vera
á móti því. En geri þeir þetta ekki,
þá er ekki að sjá, að þeim sje þetta
neitt sjerlegt áhugamál, því að lítill
áhugi lýsir sjer í því, að heimta allt
af landssjóð, en vilja ekkert leggja
til sjálfur. Það er alveg vandalaust
verk.
Bjarnanesi 1. d. maím. 1886.
J'on Jónsson.
STORMRINN.
—:o:—
Sapientia prima stultitia caruisse.
Alvarlegasta aðfinning jieirra heiðruðu herra
J. St. & Y. G. við þýðingu mína á storminum er
sú: „að orðaskipuninin stundum raskast svo,
að setningarnar hafa orðið svo óljósar að ill-
hœgt verður að skilja11. Þessu til sönnunar eru
tilfærð þrjú dæmi. Hið fyrsta eru orðin: ’i
tíu föll’, á hls. 3, sem ekki eiga að geta skil-
izt, nema borin sé saman við enskuna. Af pvi
þau eru klipin út úr sambandi sínu, set eg
hér alla málsgreinina:
Þú viðkjaftaði fantur vildi eg mættir
í hafsins þvælast djúpi og vera að drukkna
í tiu föll.