Þjóðólfur - 17.12.1886, Qupperneq 1

Kemur út á föstudags-
oiorgna. Yerö árg. 4 kr.
(erlendis 5 kr.). Borgist
fyrir lö.júlí.
ÞJÓÐÓLFUR
Dppsögn (skrifleg) bund-
in við áramót, ögild nema
komi til útgef. fyrir 1,
október.
XXXVIII. iírg.
Rcykjarík, föstudagiun 17. desemker 1886.
Hannyröabókin
fest enn til kaups fyrir sama verð hjá
átgefendunum.
Um laganám mitt.
í 32. blaði Suðra hefur hr. Gestur
j Pálsson komið með grein um mig og
J laganám mitt, sem skrifuð er með þeim
°rðum, að það væri full ástæðatil þess
j að svara henni eigi. Hr. Gestur Páls-
i 8on segir, að jeg sje skapaður með ein-
hverju yíirlýsingar bráðafári, talar um
barnaskap hjá mjer, segir að þingið
hafi eigi haft sjerstaklegt traustámjer,
ekkert útlit fyrir, að jeg gæti unnið
i nijer brauð, jeg hefði sáralitla verð-
| leika, gripi fyrsta tækifæri, sem byðist,
til að krækja mjer í embætti, jeg hafi
eigi ent loforð, kallar mig meðalpilt o.
8. frv. Það sjest af þessu, að jeg get
j Varla skoðað Gest svaraverðan, og það
' Því fremur, sem jeg þekki orsökina til
J þess, að hann hefur hlaupið á stað til
að sverta mig og breiða út um mig
illmannleg ósannindi, því að eptir or-
j sökipni að dæma verða leiðrjettingar
i Þinar eigi til þess, að Gestur leiðrjetti
sig og viðurkenni sannleikann, heldur
j Verða þær honum hvöt til að bæta gráu
°fan á svart, forherðast í ósannindunum
°g brúka ljótan munnsöfnuð. Þrátt fyr-
i ir þetta hefur mjer fundizt rjett að
skýra almenningi frá laganámi mínu,
af því, að þá getur hann betur dæmt
( Um, hvernig styrk mínum er varið, og
taki menn almennt minn málstað, get-
. hr það seinna meir orðið hvöt og upp-
Örfun fyrir unga lögfræðinga til þess
leggja stund á íslenzk lög og láta
sjer í ljettu rúmi liggja, þótt þeirmegi
búast við álygum og ósannindum.
En fyrst verð jeg að gjöra nokkrar
^thugasemdir. Vorir 1883 gekk jeg
úndir embættispróf í lögum og fjekk 2.
Gnkunn, eins og Gestur tekur greini-
lega fram, en þessi 2. einkunn var góð,
því að jeg hafði „láð“ í 4 námsgrein-
um og vantaði að eins eitt „láð“ til
að ná 1. einkunn. Þegar eptir prófið
gerði Dr. juris C. Goos, kennari í lög-
p,m við háskólann í Khöfn, sem þá
hafði lært að þekkja mig dálítið, mjer
það tilboð að veita mjer svo mikla pen-
ingalega hjálp, að jeg gæti þess vegna
gengið undir próf aptur. Jeg var mjög
efablandinn um það, hvort jeg ætti að
taka þessu veglynda tilboði, því að bæði
höfðu þeir íslendingar, sem jeg vissi
um, fengið 2. einkunn við próf í öðru
sinni1, og svo hafði jeg ráðgjört að
verða aðstoðarmaður föður míns í Skaga-
fjarðarsýslu, og þurfti því að ráðgast
um þetta við foreldra mína. Jeg fór
því til íslands um vorið, varð skrifari
við alþing um sumarið, fór síðan norð-
ur í Skagafjörð til föður míns, og ept-
ir samráði við hann tók jeg tilboði há-
skólakennara C. Goos, sigldi til Khafn-
ar seint um haustið, las undir próf um
veturinn og tók það um vorið2 með 1.
einkunn. Eptir að jeg hafði lokið próf-
inu, langaði mig til að fá lítinn styrk
af landsfje til að stunda íslenzk lög;
talaði jeg um það við Oddgeir heitinn
Stephensen, forstjóra ísl. stjórnardeild-
arinnar i Khöfn, en hann sagði að ráð-
gjafinn gæti eigi veitt hann; jeg bað
einnig þingmann hjer í Rvík, að tala
um þetta við landshöfðingjann, en þessi
þingmaður varð eigi við bón minni, og
vissi jeg það fyrst löngu síðar. Enn
fremur gjörði jeg. hvað jeg gat, til þess
að útvega mjer stöðu í Khöfn, sem
gæti gefið mjer tíma til að stunda ís-
lenzk lög. Þannig hafði jeg von um
stöðu við leyndarskjalasafnið í Khöfn,
sem veitt var um áramótin, en sú von
brást; eptir það varð jeg þá að fara
1) Gestur segir að nær allir haíi fengið 1.
einkunn, er ]teir hafi tekið embættisprðf í lög-
um i annað sinn. Þetta eru ðsannindi.
2) Gestur segir að jeg hafi tekið þetta prðf
ári síðar „skömmu fyrir alþing 1885“. Þetta
eru ósannindi.
Nr. 55
að leita mjer atvinnu og varð umboðs-
maður hjá yfirrjettarmálfærslumanni, C.
Konradsen í Khöfn, en hafði jafnframt
von um að fá stöðu 1 ísl. stjórnardeild-
inni; jeg átti tal um það við Oddgeir
heitinn Stephensen, en svo dó hann
um vorið, og með honum fóru þessar
vonir mínar í gröfina. Jeg sá þá eigi
til neins að vera lengur í Khöfn, því
að jeg hafði svo mikið að gjöra hjá
málfærzlumanninum, að jeg gat eigi
sinnt öðru, og fór því hingað til lands
um vorið 1885 og varð skrifstofustjóri
við alþing um sumarið. Jeg sótti þá
um styrk til að stunda íslenzk lög í
tvö ár8. Árinu áður höfðuýmsir máls-
metandi þingmenn komið fram með til-
lögu um að veita einhverjum kandídat
2000 kr. styrk til að frama sig, enjeg
sótti um meiri styrk, því að mjer bauðst
staða með liðlega 2000 kr. launum3 4,
sem jeg hef orðið að fara á mis við,
og svo er íslenzkt laganám svo erfitt,
að ef vel væri, þyrfti maður að hafa
eins langan tíma (o: 5 ár) til þess að
stunda íslenzk lög eins og dönsk lög.
Eptir að jeg hef gjörtþessar athuga-
semdir, skal jeg stuttlega skýra frá
laganámi mínu. Yeturinn sem jeg var
í Khöfn að lesa undir próf í annað sinn,
fór jeg lítið eitt að kynna mjer forn-
lög vor, Grágás, og rit þeirra Dr. jur.
Konráðs Maurers, háskólakennara í
Miinchen og Dr. juris V. Finsens, hæsta-
rjettardómara, um þau. Eptir að jeg
tók próf um vorið 1884, tók jeg að
mjer að leiðbeina nokkrum námsmönn-
um í lögum, en leitaði mjer að öðru
3) Gestur segir, að jeg hafi ekki sótt um
styrk nema fyrir eitt ár. Þetta eru ósann-
indi.
4) Gestur segir að það hafi ekkert útlit ver-
ið fyrir, að jeg gæti unnið mjer hrauð. Þetta
eru ósannindi. Hann segir enn fremur að ekk-
ert emhætti væri laust fyrir lögfræðinga, en
sumarið 1885 vissu menn, að staðan fyrir báða
málfærslumennina við yfirrjettinn mundi verða
laus frá nýjári, og þá var einnig amtmanns-
embættið laust, og því eru þessi orð hans einn-
ig ósannindi.