Þjóðólfur - 06.04.1888, Side 4

72
kvæði vanti í lög; yfirvöld skera úr“, þ. e. seraja
þau! Þetta og þvílíkt á að sanna ágæti laganna!
Vantar þó eitt núna hjá Þ. Gr.: „að það varði
húðstroku, að ráða leiguliða sína á útveg sinn!
Liklega því meiri, sem skip og formenn eru betri
en hjá öðrum.
Lögin eru nú staðfest og koma brátt í gildi;
vil jeg því ekki orð um þau tala. Sýnir nú reynsl-
an betur en Þ. G., hve hægt er að framkvæma
þau, hve nákvæmlega þeim verður hlýtt, og til
hve mikils gagns þau verða. Óskandi, að það yrði
sem mest!
Þórarinn Böðvarsson.
Misprentast hefur í 16. tbl., á 1. bls, 2. d., 24.
1. 1796 fyrir 1696.
AUGLÝSINGAR
Til kaups íæst vandað steinhús með besta verði
og einkar góðum borgunarskilmálum; útihús
og ágæt lóð fylgir. Lysthafendur semji við Sigurð
Þórðarson á Klapparstíg við Reykjavik. 126
Briíkuð almenn frímerki og þjónustn frímerki,
og sömuleiðis brjefspjöld kaupir undirskrifaður með
háu verði. Kr. Ó. Þorgrímsson. 127
Vel verkað íslenskt smjör kaupir undirskrif-
aður fyrir peninga út í hönd.
Kr. Ó. Þorgrímsson. 128
Þakkarávarp. Síðan jeg missti manninn minn
í sjóinn 30. nóv. 1886, hafa ástæður mínar verið
mjög eríiðar, þar sem jeg, efnalaus, hef að sjá fyr-
ir 3 hörnum mínum kornungum. í þessum hágu
kringumstæðum mínum hefur margur orðið til að
rjetta mjer hjálparhönd, þar á meðal skal þess
sjerstaklega getið, að af samskotum, sem dóm-
kirkjupresturinD og bæjarfógetinn stofnuðu til handa
ekkjum og munaðarleysingjum hinna druknuðu ept-
ir mannskaðann 30. nóv. 1886, hlotnaðist mjer
meir en nokkurri annari ekkju þeirra, sem þá
drukknuðu. Fyrir þessar velgjörðir votta jeg mitt
innilegasta þakklæti og hið góðan guð að endur-
gjalda öllum þeim, sem hafa glatt mig og gert
mjer gott.
Reykjavík, 3. apríl 1888.
Ragnheiður Sigurðardóttir. 129
Hið konunglega
oktrojeraða ábyrgðarfjelag
tekur í ábyrgð hús, alls konar vörur og innanhúss
muni fyrir lægsta endurgjald. Afgreiðsla í J. P.
T. Brydes verslun í Reykjavík. 130
Gigt og verkjaflog.
Jeg hef í mörg ár og einkum seinasta
árið verið þjáður af gigt og verkja-
flogum, einkum í höndum og fótum,
svo að jeg í langan tíma hvorki hef'get-
að gengið nje brúkað hendurnar; það er
skylda mín sannleikans vegna, að lýsa
yfir þvi, að mjer hefir farið sí-batnandi
síðan jeg fór að brúka Brama-lífs-elixír
og hefir heilsu minni farið fram í alla
staði svo mjög, að furðu gegnir.
Assens. Schötte,
skólakennari.
Einkenni á vorum eina egta Brama-lí/se-
lixír eru firmamerki vor á glasinu, og á merkiskildin-
um á miðanum sjest hlátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB & L i grænu lakki er á tappan-
um.
Mansjeld-Bullner & Lassen,
sem einir búa til hinn vérölaunaða Brama-lífs-elixír.
Kaupmannahöfn.
Einkasala fyrir Danmörku á
prj ónavjelum frá Miihlhausen
og spólunarvjeluni frá Cheninitz
með nýjasta og besta lagi fyrir verk-
smiðjuverð. Menn geta fengið að sjá
unnið á vjelarnar.
gjðg'~ Brúkaðar prjónavjelar fást með
hálfvirði.
Simon Oisen & Co. sj Tricotagefahrik.
Kjöbmagergade BO, C, 2. Kbhvn K.
132
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifiir Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: á Bakarastig.
Prentsmiðja S. Eymundssonar og S. Jónssonar.
62
50 metra* frá ánni og 20 metra yfir vatnsflöt hennar,
ásetti hann sjer að byggja sjer hús. í suður þaðan var
á með mikilli veiði í, í norður allmikill skógur, en til
vesturs gekk frjósamt sljettlendi svo langt, sem augað
eygði.
Með því að nú var komið fram á vor, varð Gutt-
ormur að flýta sjer að sá, enda var nú ekkert til spar-
að; hestarnir voru látnir ganga fyrir plógnum og það
var verið við vinnu liðlangan daginn. Húsagjörð varð
að skjóta á frest, þangað til vorannirnar voru á enda,
En á meðan björguðust þau við það, að raða vögnun-
um þannig saman, að þau höfðu rúm til að sitja og
sofa milli þeirra. Eigi höfðu þau annað sjer til matar
en þurran mat. Að vísu var nóg til af dýrum, sem
hefði mátt veiða, t. a. m. vísundum, hjörtum og mörg-
um fleiri tegundum, en þeir gáfu sjer ekki tíma til að
fara á veiðar um liá-vorannirnar. En þeim var lokið ept-
ir hálfa aðra viku, og þá átti að byrja á húsagjörðinni,
en áður mátti þó til að fá dálítið til búsins. Þess
vegna fór Jackson á dýraveiðar, en Guttormur og Lars
á fiskveiðar; hvorttveggja heppnaðist vel, svo að nú
var nóg kjöt og fiskur til heils mánaðar. Síðan var
tekið að fella trje, því var ekið heim og byrjað að byggja
*) 1 meter nál la/5 áln.
63
íbúðarhús. Jackson, sem var orðinn einn af heimilis-
fólkinu, var eiginlega sá, sem rjeð, hvernig allt skyidi
vera og hans ráðum var fylgt í öllu. Hann sagði, að
mest riði á, að húsið væri byggt þannig, að það gæti
svo vel, sem unnt væri, staðist áhlaup Indíana. Um
þennan árstíma þyrfti ekki að óttast þá, en með haust-
inu mundu þeir koma og halda sig nálægt þessum stöðv-
um, þangað til í febr., og þá væri ekki gott að vita,
hvernig þeir tækju því, að landnámsmaður hefði sest
þar að. Næsti nágranni, frakkneskur bóndi, sem bjó
20 mílum neðar við fljótið, hefði opt orðið að verjast
árásum þeirra.
Sumarið leið, svo að ekkert har til tíðinda. Ým-
ist voru þeir á fiskveiðum eða dýraveiðum, og felldu
þeir mörg dýr, svo að þeir höfðu yfirfljótanlegan forða
af þurkuðu kjöti til vetrarins. Það loit út fyrir góða
uppskeru bæði af hveiti og maís. Rjett íyrir uppskeru-
tímann fóru þau Jackson og Ingibjörg til næsta þorps
til að giptast. Báðir yngri bræður liennar fóru með
þeim. Þau höfðu með sjer mörg ágæt dýraskinn til
þess að selja eða kaupa fyrir ýmsar nauðsynjar. í
þorpinu keypti Jackson meðal annars botnflatan bát,
nógu stóran fyrir þau öll, til að hafa hann til taks, ef
þau þyrftu skyndilega að yfirgeía heimili sitt.
Þegar uppskerunni var lokið, fór Jackson — eða