Þjóðólfur - 12.10.1888, Blaðsíða 4

188
Til fólksins!
Hjer með tilkynnist hinum háttvirtu
borgurum Reykjavíkur
og
sveitamönnum hjer í nágrenninu,
aö
föstndaginn hinn 26. okt. 1888
verður haldið
stórt uppboð
í
Good-Templarahúsinu
á
allskonar vefnaðarvörum
frá Bretlandi hinu mikla,
svo seni liinuni alþekktu, ágætu
LJEREPTUM,
Línlakaefni
Kjólatauum
Fataefni
Tvisttauum
Gardínum
Borðdókum.
Póðurtauum
Klútum
nokkkru af
járnvörum og
smíðatólum og fl.
Uppboðið byrjar M. 10.
Gjaldfrestur langur.
Nýr málfærslumaöur.
Hjermeð gj'öri jey mönnum Jcunnugt,
I að jeg tek að mjer alls konar störf sem að
málfœrslu og rjettarfari lúta.
Mig er að hitta í Þingholtsstrœti nr. 7
hvern virkan dag kl. 11—12 og 4— 5.
Kleniens Jónsson,
cand. jur. 436
Góð slægjujörð, ekki fólksfrek, óskast til á-
búðar í næstu fardögum. Tilboð sendist
ritstjóra Þjóðólfs hið fyrsta. 435
F rímerki.
íslensk frímerki eru keypt fyrir hátt verð og
peninga út í hönd eða í skiptum fyrir út.lend frí-
merki, ef' þess er óskað. Brjef með tilboðum og
frímerkjum sendist til
F. Seith. Nansensgade 27,
Kjobenhavn K. ....
Hið konungleg-a
oktrojeraða áhyrgðarfjelag
tekur í ábyrgð hús alls konar vörur og innanhúss
muni fyrir lægsta endurgjald. Afgreiðsla í J. P.
T Brydes verslun í Reykjavík.. 433
Brama-lífs-elixír. í 2—3 ár þjáöist jog af
ógleði, harölífi og lystarleysi, og brúkaði
mikið af meðulum, en þau komu að engu
haldi. Síðan keypti jeg glas afhinu ekta
Brama-lífs-elixíri frá Mansfeld-Búllner &
Lassen, og varð öllu betri eptir að hafa
neytt þess tvisvar, og er jeg var búinn
með glasiö, var jeg alheill lieilsu. Ein-
hverju sinni síðar vildi svo til, að jeg
keypti glas af liinu óekta Brama-lífs-elix-
íri; og er jeg hafði tekið lítinn skammt
af því, varð mjer óglatt. fjekk verki í
magann o. s. frv., svo að jeg get í sann-
leika vottað. að Brama-lífs-elixír þeirra
Mansfeld-Búllner & Lassens er hið besta,
og ræð jeg hverjum einum að gæta vel
að, og ekki að vera að horfa í nokkra
aura, þó sá kunni að vera munur á verði.
Haldum við Árós.
Chr. Laursen,
skraddari.
Einhenni á vorwm eina egta Brama-lífs-elixír
eru firmamerki vor á glasinu, og á merkiskildin-
um á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB & L í grænu lakki er á tappan-
um.
Mansfeld-Bídlner & Lassen,
sem einir baa til hinn verðlaunaða BramaAífs-elixir.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: R'órregade No. 6. 432
Reykjavík, 10. okt. 1888.
I^or.f. (f). e+o ú) 1.5011.
GÓÐ KYR, snemmbær eða miðsvetrarbær, fæst
keypt eða ljeð. Ritstjórinn visar á. 437
Til leiðbeiningar fyrir þjáða
og sjúka
finn jeg mjer skylt að gjöra heyrum kunn-
ugt, hvers jeg hef orðið vísari við að brúka
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur Jónsson, cnnd. phil
Shrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
166
ekki þörf á því, að liann liti meira á mig en hann gerði;
og sama má segja um Tönju og dætur skrifarans og
Paschja Kolbinskis; satt að segja var hann engum til
meins — hann er svo elskulegur“.
„Nú er jeg öldungis hissa á öllu þessu, Og hvað
segja menn um hann á heimilinu?"
„Menn segja, að hann sje allra mesta snirtimenni
— góður og glaðvær. Það er að eins eitt, sem menn
setja út á hann — hann er heldur mikið gefinn fyrir
að glettast til við stúlkurnar. En eptir minni skoðun
er það ekki fjarska mikill ókostur; með tímanum mun
hann stillast“.
„En hvað mig langar til að sjá hann!, sagði Lísa
andvarpandi“.
„Hvað getur verið því til hindrunar? Túgilóvó er
ekki langt hjeðan — að eins 3 rastir*. Þjer þurfið
ekki annað en ganga eða ríða yður til skemmtunar í
áttina þangað. Þjer hittið hann þá sjálfsagt. Hann fer
snemma á hverjuin morgni út með veiðibissu sína“.
„Nei, það gengur ekki. Honum gæti dottið í hug,
að jeg væri að elta hann. Þar að auki liatast feður
okkar, svo að mjer væri öldungis ómögulegt, að kom-
ast í kunningsskap við hann . . . en . . . Nastja, mjer
*) Ein röst er 750 fet.
167
dettnr nokkuð í liug: Það er best, að jeg fari í dular-
búning og klæði mig eins og bóndastúlka“.
„Já, það er alveg rjett! Farið þjer í grófa skyrtu
og sarafan* og farið rakleiðis til Túgilóvó. Jeg þori að
veðja um það, að Alexis gengur ekki svo fram hjá yð-
ur, að liann taki ekki eptir yður.
„Og jeg get svo meistaralega líkt eptir bændastúlk-
unum hjerna! Æ, Nastja, kæra Nastja! Þetta er svei
mjer gott ráð!“
Næsta morgun settust þær á ráðstefnu til að tala
nákvæmar um þetta, Ijetu kaupa gróft lín, hiátt nan-
king og látúnshnappa. Nastja og aðrar þjónustumeyjar
bjuggu til handa henni skyrtu og sarafan og um kveld-
ið var allt til búið. Lísa fór í hinn nýja búning sinn,
sem fór henni svo vel, að hún gat ekki annað en kann-
ast við, að hún hefði aldrei verið eins falleg og þá, er
hún skoðaði sig í spegli. Hún har sig til að öllu leyti,
eins og hún ætlaði að gera á för sinni til Túgilóvó, hristi
opt höfuðið, talaði mállýsku bændanna og setti ermina
fyrir andlitið, þegar hún hló, og sagði Nastja, að það
væri allt saman eins og það ætti að vera.
Að eins eitt átti hún bágt með: hún reyndi að ganga
berfætt um garðinn, en þyrnarnir stungust innífæturna,
*) Kvennfat í pjóðhúningi Rússa.