Þjóðólfur - 07.06.1889, Blaðsíða 4

100
C. C. Drewsens
Thorvardson & Jensen
,írni Þorvarðarson. Joh. Jensen
elektroplet-verksmiöj a,
verksmiðju-útsala
að eins
34 Östergade 34
KJ0BENHAVN
hefur til sölu miklar birgðir af alls konar áhöldum úr „pletti“, bæði nauðsynleg-
um áhöldum og glysvöru, með nýjasta lagi, og silfringu (Forsölvning) svo háldgóðri,
að hún lœtur sig ekki, allt hentugt til jermingar-, hátíða-, hrúðar- og verðlauna-gjafa,
sömuleiðis í heimanmund; allt sjerlega ódýrt.
Hiuar ágætu silfruðu nýsilfur-skeiðar og gaflar með dönsku lagi eru til sölu
með þessu verði:
Matskeiðar eða gaflar...................tylftin
Miðlungsgaflar..............................—
„Dessert“-skeiðar eða gaflar .... —
Teskeiðar stórar............................—
do. minni................................—
Súpuskeiðar...............................hver
Áhyrgð er gefin fyrir því, að silfringin haldi
sjer með góðri meðferð við daglega brúkun til
heimilisþarfa í............................
Allt úr hörðum málmi til aðgreiningar frá Bretlandsmálmi (tini og blýi),
heldur sjer nærri eins lengi.
V* I II III
12 kr. 16 kr. 20 kr. 24 kr.
10 - 14 — 18 — 22 —
9 — 12 — 15 — 18 —
6 — 8 — 10 — 12 —
5 — 7 -- 8,50 10 —
4 — 5 — 6 — 7 —
10 ár 15 ár
sem
IV
28 kr.
26 —
21 -
14 —
12 —
8 —
20
ár
ekki
Bókbandsverkstofa
í Bankastræti 12. (Austrdyrnar).
Ný verkfæri. Ágæt verkefni. Snyrtilegt, tízkulegt
handbragð. Haldgott verk. Gott verð. — Bækur
heftar og buudnar. Broderí sett upp (í blað-
haldara, möppur og þessh.). Laudkort ferníseruð
og sett á Ijerept og kefli. Allt unnið, sem til bök-
bandsiðnar heyrir. 214
standi eptirfylgjandi einkenni.
Leiðarvísir til lífsábyrgðar fæst ókeypis
hjá ritstjórunum og hjá dr. med. Jónassen, sem
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, allar
nauðsynlegar upplýsingar. 210
Verðlisti með myndum fæst ókeypis og kostnaðarlaust sendur. Það,
sem pantað er. scndist mút horgun fyrir fram. Aðgerðir og silfring á alls
konar slitnu „Elekropletti" af hendi leyst fljótt og vel gegn vægri borgun. og verður
það, sem við er gert, venjulega alveg eins og nýtt. 206
Eígandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Pientsm. Sigf. Eymunássonar.
98
laus af reiði. En hann verður að gera sjer þetta að
góðu. 0g hvað segirðu nú um þetta elskan mín?“
Artúr: „Jeg er öldungis hissa. Þinn fyrri brúð-
gumi er þá kominn í hjónabandið á undan þjer. En
eptir 10 mínútur verðuin við það líka“.
María: „G-uð hjálpi okkur!“
Artúr: „í guðs bænum, hvað er að? Þú ert orð-
inn svo föl og . . .“
María bendir á ókunna manninn á móti þeim : „Líttu
á manninn!“
Artúr: „Það er þó skrítið ! Hann hreyfir hend-
ina. Jeg ætla að gá betur að. Hann heldur á bók —
hann er að skrifa!“
Artúr hristir liann til.
Maðurinn tekur vasaklútinn frá andlitinu og hneig-
ir sig kurteislega; „Góðan daginn herra Busoni! Góð-
an daginn fröken!“
Artúr: „Þjer þekkið mig?“
Maðurinn: „Hver er það, sem ekki þekkir hinn
ágæta lcikara við Starleikhúsið ? Þjer furðið yður ef
til vill, fröken, á því, að jeg sje að skrifa. Enjeg var
ekki að því. Jeg má til að rispa eitthvað upp, þegar
jeg get ekki lengur sofið. Það mýkir taugarnar, eins
og þjer getið skilið“.
99
María: „Lofið þjer ínjer að sjá það. Það er lirað-
ritun ; jeg get lesið hana“.
Maðurinn stingur á sig bókinni: „Neí, það er nú
ekki. Eu með leyfi nð spyrja, ætlið þið ekki til Fíla-
delfíu, til þess að giptast, svo að enginn viti af?“
Artúr: „ H erra minn ! “
Maðurinn: „Verið þjer rólegur. Jeg licyrði á sam-
tal ykkar og jeg vil gjarnan hjálpa ykkur. Að nokkr-
um stundum liðnum munuð þið geta sannfærst um það
og vera mjer þakklát fyrir það. Jeg er ykkur einlæg-
lega velviljaður. Jeg fer með ykkur til þess, að vera
svaramaður ykkar við giptinguna“.
Artúr: „Gott og vel! Lofið þjer mjer að taka í
hendina á yður. En hvaða maður eruð þjer eiginlega?“
Maðurinn: „Bíðið við. Járnbrautarlestin er að
stansa. Við erum komin til Fíladelfíu. Jeg verð að
skrcppa snöggvast burt frá ykkur til að senda málþráð-
arskeyti til New York. Klukkan er orðin fjögur. Jeg
verð að flýta mjer, ef jeg á að koma málþráðarskeytinu
nógu snemma. Jeg sje ykkur aptur“.
Artúr: „Hver skyldi þctta geta verið?“
María: „Það má guð vita. Jeg er viss um, að
hann var að skrifa í vagninum, þótt hann ljetist sofa.
Ef til vill hraðritaði hann það, sem við vorum að tala
um . . . En þarna kemur hann aptur“.