Þjóðólfur - 13.12.1889, Síða 3

231
Úr Flóamim 4. des. .. „Frjettir engar, neina:
Lungnabólga að stinga sjer niður. Tið góð en úr-
komusamt og vatnsfylli mikil. Bráðapest hefur
gert talsvert vart við sig, einn bóndi (Halldór í
Hróarsholti) kefur mist 31 kind (14 fullorðnar og
17 lömb); engin ráð hafa dugáð við henni“.
Eyrarbakka 4. des.. . „Síðast í nóv. var róið
í 3 daga á Stokkseyri og fiskaðist 4—14 í hlut,
mest ýsa; síðan ekki gefið á sjó. — Nýlátinn er
Hreinn bóndi Þorkelsson í Hjálmholtskoti“.
Óhamingjusamur miljónaeigandi er amerik-
anski auðmaðurinn Jay Gould, sem kvað eiga um
100 miljónir dollara. Þegar hann eigi alls fyrir
löngu kom til baðstaðarins Saratoga, tóku menn
eptir því, að hvert sem hann fór, voru jafnan með
honum nokkrir menn, tveir eða þrír, en að hann
var aldrei einn, og i huináttinni á eptir honum var
einnig leynilögreglumaður. Þetta kemur til af þvi,
að hann er síhræddur um, að menn ráðist á sig
og steli frá sjer; hann kvelst sí og æ ai ótta og
áhyg'gjum og litur aldrei glaðan dag, enda er kann
Útlits eins og maður, sem er yfirbugaður af harmi
og ókamingju.
Gulluámurnar á eyjunui Douglas við Alaska.
Nálægt Alaska, sem margir munu kannast við af
riti Jóns Olafssonar um þann landskluta, er lítil
eyja, sem heitir Douglas. Á eyju þessari fundu
nokkrir Indianar 1880 gulllag i jörðu, og þegar
það var rannsakað nákvæmar, kom það í ljós, að
þar var gull svo rnikið, að „ýkjulaust má segja, að
það sje auðugustu og auðunnustu gullnámur, sem enn
hafa fundist11, skrifar blað eitt. Fjelag eitt var
þegar stofnað í Ameríku, sem ljet i laumi fara að
vinna gullið; 4 síðustu árin hefur Jiað varið nál.
einni milj. dollara í verkvjelar í gullnámu þessari;
hve mikinn ágóða það hefur haft, er haldið leyndu,
en samt sem áður vita menn, að gróðinn er stór-
kostlegur. Annað fjelag er nú einnig stofnað, sem
á klut í námunum, og eptir skýrslu þess, er fólgin
ómetanleg auðsuppspretta í námum þessum.
Óvæntur arfur. í Northampton áEnglaudibjó
fátækur maður, sem hjet Jakob Pearce. Hann var
svo fátækur, að kona hans varð örvingluð og fyrir-
fór sjer, Jakob flutti þá til næsta þorps, til að
gleyina sorg sinni og ef til vill einnig af því, að
hann bjóst við, að fá þar fremur atvinuu. Nú fyrir
skömmu las hann einn morgun í blöðunum, að prest-
ur einn, sem er nýdáinn i Sidney i Ástraliu, hafi
eptirlátið mjög fátækum ættingja sínum Jakobi
Pearce, hvorki meira nje minna, en 1,400,000 pd.
sterliug eða 25,200,000 kr. „Það er föðurbróðir
minn“, sagði Jakob, „og það er engiun annar en
jeg, sem á peningana“. Það var líka orð og að
sönnu, og Jakobi höfðu þegar verið scndir pening-
ar til fararinnar frá Englandi til Ástraliu til að
taka á móti arfinum.
Auglýsingar.
]VLjer hefur verið dregið lamb með mínu marki
granugerðu: sýlt vinstra; lambið ájegekki, en bið
eigandann að snúa sjer til mín sem fyrst.
Fljótshólum, 3./12. ’89.
Halldór Steindórsson. 551
XTngur, einhleypur og æfður verslunarmaður
(Good-Templar), óskar að fá atvinnu við versluu frá
14. mai i vor. Góðar meðmælingar og launaskil-
málar aðgengilegir. Ritstjóri gefur nákvæmari upp-
lýsingar. 552
r
nmm F A sem er góð í reikningi og
UlUJjiiilj gkrifar laglega hönd, óskar
að fá atvinnu við búðarstörf í ítgykjvik.
— Ritstjóri ávísar. 558
rYERDEIS-W
Sy-Maskine Kr. 4.95
Denne Maskines Præstationsevne
er vidunderlig, den syer alt fortrin-
ligt. det tykkeste Stof, saavel som
den fineste Chiífon, arbejder godt, er
henrivende udstyret, guldbronceret,
en Prydelse i enhver Salon.
Utilgiveligt hvor den mangler i
Huset.
Hvem havde nogensinde troet, at
en Symaskine kunde tilvejebringes
for Kr. 4,95.
Omsætningen af denne Maskine
er kolossal. Enhver maa derfor bestil-
le den strax. da den suart vil være
udsolgt Et Kort er tilstrækkeligt til
Bestilling. Forsendes til alle Verdens
Egne, da Speserne ere meget ringe
imod kontant eller Efterkrav.
Forsendelsesstedet: L. Miiller, Wien,
554 Wáhring, Sehulg. 10.
192
í pokanum, en sjáifur hafði Galdra-Leiíi staðið fyrir ut-
an stofugluggann, og sjeð allt seui fram fór, og gefið
Aðalbrandi bendingu um að fara úr pokanum, með því
að kveða vísuna, þegar honum þótti tími til kominn.*
Munnmæli eru til um það, að Galdra-Leiíi hafl
um tíma átt heima norður á Hornströndum. sumirsegja
á Horni. Þar norður írá bjuggu tröllkonur tvær, önn-
ur í Hornbjargi, en hin í Hælavíkurbjargi; eigi gjörðu
þær byggðarmönnum neitt mein, en þó var eigi laust
við, að Hornstrendingum stæði stuggur af þeim. Ein-
hverju sinni er Galdra-Leifl bjó norður þar. gjörði ákaf-
lega harðan vetur; varð þá hallæri og bjargarskortur
svo mikill á Hornströndum, að nokkrir dóu af hungri,
og eigi var annað sýnna, en þar hlyti að verða almenn-
*) Saga þessi er 1 raun og veru gamalt æviutýri, seui geng-
ur í ýmsum myndum um land allt, en Yestfirðingar liafa sett hana
í samband við Galdra-Leifa, og látið Aðalbrand böa í Kálfavík.
Víðast annars staðar gengur sagan svo, að einu sinni hafi verið
bóndi, sem Aðalbrandur hafi heitið, en þess látið ógetið, hvar hanu
átti heima. Maðurinn, sem á vingott við konu Aðalbrands, er
prestur, og þá stendur í vísunni: „slái prestinn högg“, en eigi
„djáknann11. Yinnumaðurinn, sem ber Aðalbrand heim i pokanum,
er sá, soin leggur ráðin,á. Á Þýskalandi gengur þessi sama saga,
eða hjer um bil sama sagan, og heitir: „Der alte Hildebrand11 (sjá
„Ivinder und Hausmárchen" gesammelt durch die Bruder Grimm.
Göttingen. 185.0 II., 60).
189
að ull og tólg og aðra muni, er hann ætti þar. Þeir
lögðu báðir af stað um sama leyti, Aðalbrandur og
vinnumaður hans, og segir eigi neitt af ferðum þeirra
fyrst um sinn.
Um kvöldið í rökkrinu kemur vinnumaður heim
aptur með poka mikinn á baki og fer með hann inn í
stofu og leggur liann þar af sjer i einu horninu. Hús-
freyja sagði vinnumanninum að fara með pokann út í
skemmu, því hún kynni ekki við að liafa þess konar
inn í stofu. Yinnumaður skoraðist undan þessu; hann
sagðist vera svo þreyttur og ekki nenna því þá um
kvöldið, en sagðist skyldu fara með hann undir eins
morguninn eptir; ljet þá húsfreyja þetta svo vera.
Þenna sama dag frjetti djákninn um burtför Aðab
brands; var hann þá eigi lengi að búa sig tii ferðar,
og kom að Kálfavík í rökkrinu, litlu eptir að vinnu-
maður kom heim með pokann. Hústreyja bauð djáknan-
um til stofu, og tók forkunnarvel á móti honum, eins
og nærri má geta. Það er synd að segja, að hún veldi
honum af verri endanum, þegar hún fór aðberaáborð;
hún bar fyrir hann heitt og feitt hangikjöt, niðurskorna
magála og alls konar sælgæti, sem jeg kann eigi að
nefna ; svo tók hún fram gamalt og góinsætt vín, til
þess að mýkja með kverkarnar á djáknanum. Þarna
sátu þau saman fram á nótt, og átu og drukku og