Þjóðólfur - 06.06.1890, Blaðsíða 3

107
Noregi, skipstjórinu kafði heitið E. M. Even-
sen frá Flekkuíirði í Noregi, en skipið
sjálít Jemima, liefði koraið við á Englandi
°g átt að fara til íslands. Meira sjest
eigi á skjölunum, en þess er getið til, að
skipið rauni hafa átt að fara til hvalveiða-
Diannanna fyrir vestan. Stranduppboðið
átti að verða 2. þ. ra.
Inllúenza-sóttin gengur nú um Rang-
árvallasýslu og er komin í Árnessýslu, en
eigi hefur frjetst, að hún sje komin vest-
Ur fyrir Ölfusá. í Yestmannaeyjum var
hún fremur væg, og sama er sagt af
henni hjer að austan, sumir liggja rúm-
fastir í henni en sumir geta verið á fót-
um. Eigi hefir frjetst með neinni vissu, að
nokkur hafi dáið úr henni.
Skólavavðan hefur verið Reykjavík til
skairnnar mörg undanfarin ár sakir vanhirð-
ingar, en nú er farið að gera við hana og á
nú að dubba hana vel upp. Það er Coghill
karlinum að þakka, sem gengist hefur fyr-
lr saniskotum til þess, gefur sjálfur tals-
Vert, en bærinn leggur nokkuð til..
Norður-Múlasyslu 6. maí: „Síðan um pálma-
sunnudag, eins og fyrir hann hefur tíðarfar verið
hið hagstæðasta. Fjenaði sleppt um páskana. Hey
eptir með langmesta móti. Gripahöld hin hestu
°g mjög lítið um kvilla. Bráðafárs, sem opt gerir
Usla i Fljótsdalnum, hefur varla orðið vart. Bátur
fórst úr Borgarfirði um mánaðasamkomurnar mars
og april með 4 mönnum: þeir voru á heimleið frá
Seyðisfirði, hlaðnir varningi. Var haldið, Jiá peir
komu ekki fyrir, að þeir mundu hafa sökkt sjer,
en um 24. þ. m. fann verslunarskipið frá Vest-
dalseyrinni skipið langt undan landi á hvolfi og er
því talið víst, að þeir hafi kollsiglt sig“.
AUGLÝSING AR
í samfeldu máli meö smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; meö öðru letri eða setning,
1 kr. fjrir þumlung dálks lengdar. Borgun út 1 hönd.
289 Bókbandsverkstofa.
Hjer með læt jeg undirskrifaður Halldór
Þórðarson mína heiðruðu skiptavini vita,
að jeg er nú alkominn hingað til bæjarins
og rek mína fyrri iðn, bókband, á verk-
stofu minni Nr. 2 á Laugavegi, í samfje-
lagi við hr. bókbindara Arinbjörn Svein-
bjarnarson, þannig, að bókband og allt
það, sem að bókbandsstörfum lytur, tök-
um við undirskrifaðir að okkur, einu fyrir
báða og báðir fyrir einn.
Halldór Þórðarson. Arinb. Sveinbjarnarson.
Hjer með leyfi jeg mjer að tilkynna
bændum, sem vilja eiga kaup við mig með
fje í haust, að þeir nú í kauptíð geta
fengið hjá mjer mínar ágœtu vefnaðarvör-
ur og fleira, einnig nokkuð af matvöru,
kaffi. og sykri — með því að borga þetta í
fje í haust.
Þeir sem vilja sinna þessu, snúi sjer
til herra Magnúsar Eyjólfssonar á Neista-
stöðum í Flóa, til herra Þórðar Guðmunds-
sonar á Hálsi í Kjós og herra Jóns Sig-
urðssonar á Kalastaðakoti, sem láta þá
fá ávísanir til mín.
Öðrum en þeim, sem koma með ávísan-
ir, get jeg ekki sinnt, nema jeg þekki þá
áður.
Beykjavík 31. maí 1890.
290 Þorl. Ó. Jolmson.
WGT Skósmíðaverkstæði
Og
leðurverslun
Björns Kristjánssonar
291 er í VESTUKGÖTU nr. 4.
Hjer með er öllum ferðamönnnm bann-
. að að á eða liggja með hross eða
annan fjenað án míns leyfis í Bústaða-
landi, sem hinn nýlagði vegur liggur yfir
fyrir vestan Elliðaárnar, og mun jeg leita
rjettar míns að lögum, ef einhver brýtur
móti þessu banni mínu.
Bústöðum 2. júní 1890.
Jón Ólafsson. 292
Skrifstofa fyrir almenning.
10 Kirkjustræti 10
opin livern rúmhelgan dag kl. 4—5 e. h 293
I
/
80
Þetta eru ekki neinar smáræðis tekjur eða laun. En
hvað er það þó hjá tekjum hinna auðugu verksmiðju-
eigenda og aðalsmannanna, sem margir hverjir hafa
200,000 pd. st. (3,600,000 kr.) í tekjur á ári, enda fara
1‘fnaðarhættir þeirra eptir því. Ungur ingeniör sagði
einu sinni við mig: „Með 8000 pd. (144,000 kr.) tekj-
um á ári er maður ekki ríkur 9 Englandi; maður get-
Ur að eins lifað þægilega með því“. Að afla mikils og
eyða miklu er venjan hjá þeim. Englendingurinn legg-
ur e*ki upp og hugsar ekki um ókomna tímann, í
mesta lagi; ef pann tryggir líf sitt; það er gagnstætt
þvi, sem á sjer stað með Frakka, sem eru samhaldsamir
og sparsamir.
Hvaðan koma allir þessir peningar? Jeg skal að
eins virða fyrir mjer eina peningalyndina, þaðan sem
gullið flýtur til allra stjetta um alit landið: skipakví-
arnar í Lundúuaborg.
Þessar skipakvíar eru uudraverðar, stórkostlegar;
þær eru sex; hver þeirra er stórhöfn, þar sem eru heil-
ir herar af skipum. Eintóm skip, skip og aptur skip,
í beinum röðum, synandi höfuð sín og hvelfdu brjóst,
eins og fallegir fiskar, eitt frá Ástralíu 2500 smálestir
að stærð, sum önnur eru 3000 smálestir eða meira; þar
er*i skip frá öllum löndum heimsins; hingað ko.ma þau
ra öllum jarðarhnettinum. Flest þeirra eru falleg mjög,
77
hann yrði hæstarjettardómari, þegar hann, af of mikilli
áreynslu í þjónustu ríkisins, varð sjúkur, og átti ekki
að auðnast að verða kraustur aptur.
„Jónas Dúgge varð ekki hæstarjettardómari“, sagði
hann við mig, þegar jeg heimsótti hann í fyrsta skipti,
eptir að hann varð sjúkur, „en hann fjekk plöntuna
sína, eins og spámaðurinn Jónas“, bætti hann við og
leit blíðlega til konu sinnar, sem stóð yfir rúminu og
var lifandi mynd af megnri sorg og harmi; „hversu opt
hetur hún ekki veitt mjer skjól og hversu marga á-
nægjustund hefur hún ekki veitt mjer, án þess þó að
visna, eins og planta gamla spámannsins Jónasar!
Og sjá, hvílík blóm hún liefur“ gefið mjer“, sagði
liann enn frernur eptir stundar þögn og benti á þrjú
börnin sín litlu, sem grjetu, af því að þau sáu móður
sína gráta, án þess að þau skildu, hver ókamingja yfir
vofði; „já, kæri vinur, það er satt, að maðurinn getur
það, sem hann vill, en það er einnig satt, að maðurinn
spáir, en guð ræður, og í því er fólginn munurinn á
himni og jörðu“.