Þjóðólfur - 15.08.1890, Blaðsíða 3

151
veiði en áður. Verð á verkuðum saltfiski
er hjer: 15 aura pundið af stórfiski, 13 a.
af smáfiski og 10 a. af ýsu, en óvíst enn
þá, hvað það kanu að verða á blautfiski.
Hvít vorull á 80 aura pundið; rúgur (200
pund) á 16 kr., kaffi á 1,10, hvítasykur
á 0,33. — G-rasvöxtur á túnum er í með-
allagi, en útlit á að úthagi spretti ekki í
meðallagi“.
IYrstskipið Laura kom í dag frá Khöfn
og með því frá útlöndum: amtmaður E. Th.
Jónassen með frú sinni, prestaskólakandí-
Jat Ólafur Helgason, ljósmyndari Sigfús
Eymundsson, G. Thordahl, Jón Guðnason
kaupmaður, 6—7 Englendingar og Eiríkur
írá Brúnum, alkominn frá Ameríku. En
frá Vestmannaeyjum sýslumaður Aagaard
með konu sinni og börnum.
Verslunarfrjettir frá Höfn 23. júlí.
Ull frá Eyrarbakka hafði selst í Engl. á
60 a. enskt pd. (um 66 a. danskt pd.). —
Besti ísfirskur saltfiskur seldur á Spáni á
63 ríkismörk, sunnlenskur er þar í 55
rm. I Genúa boðið í smáfisk 45 kr., kom-
ið á skip á Islandi. — Lysi heldur að
hækka í verði. — Æðardúnn 9x/2 kr. —
Sundmagar 22 a. — Nokkur eptirspurn
eptir harðfiski, en ekkert komið af hon-
um.
Útlendar frjettir.
Oxford 6. ágúst 1890.
Suðurameríka. í Buenos Ayres hefur
verið uppreisn mikil. Var barist í 3 daga
og drepuir 1000 mantis. Forseti Argen-
tina-þjóðveldisins hefur orðið að segja af
sjer. í Mið-Ameríku heldur ófriði áfrarn.
Þýskalandskeisari er nú á eynni Wight
hjá ömmu sinni og er betur fagnað hjer
en 1889.
Ýms liryðjuverk Tyrkja í Armeníu og
Macedoníu hafa spurst hingað og eru þær
sögur svo ljótar, að Tyrkjanum verður
ekki vært nú um stund.
Alheimslæknafundur stendur yfir í
Berlín. Virchow er forseti, en Englend-
ingurinn Lister er eins og konungur með-
al læknanna.
Ný lög gegn Gyðingum komin út á
Rússlandi afarhörð og ómannúðleg.
Beigakonungur hefur afhent Belgíu
eignarrjett sinn í Congóríkinu.
Viilijálmur keisari hefur gefið Salis-
bury mynd af sjer í fullri líkamsstærð;
svo ánægður er hann með að fá Helgo-
land.
„Sannleikurinn er sagna bestur“.
Útaf „yjirlýsingu“ þeirra Guðlaugs Árnasonar
og Magnúsar Olaíssonar, dags. 28. f. m., sem prent-
uð er meðal auglýsinga í „ísafold“ hinn 6. þ. m.
(XVII, 63.), vil jeg af rninni liálfu lýsa því yfir,
að það er gjörsamlega átyilulaus og frá rótum
rangur áburður á mig, í tjeðri yfirlýsingu, að jeg
hafi undir „röngu yfirslcyni“ fengið þá Guðlaug og
Magnús heim til mín og að jeg hafi þar, a : heima
hjá mjer hinn 20. f. m., með ýmislegum hótunum,
komið þeim til þess, að undirskrifa yfirlýsinguna,
sem prentuð er í „Fjallkonunni“ 5. þ. m. — Hið
sanna í þessu máli er það, að jeg eptir mætti hefi
leitast við, að koma sætt milli nokkurra sveitunga
minna i misklið þeirri, sem þeir nú um nokkurn
tíma liafa átt í til skaða og skammar fyrir sveit-
arfjelagið, og einskis gagns fyrir sjálfa þá, að jeg
í þessu skyni fjekk þá Guðlaug og Magnús til að
koma heim til mín nefndan dag, án þess að jeg
beitti nokkrum tœlingum til þess, og jeg þá leiddi
þeim fyrir sjónir, hve óheppileg málaferli i sveit-
inni væru, en við þeim mættu þeir búast, ef þeir
eigi gæfu út auglýsingu eða yfirlýsingu í þá átt,
sem þeir gáfu út hinn 20. f. m. — Það eru frek
ósannindi, að jeg hafi við þetta tækifæri beitt tæl-
ingum eða hótunum.
Þormóðsdal hinn 11. ágúst 1890.
Halldðr Jóusson.
AUGLÝSING AR
í samfeldu máli meö smáletri kosta 2 a. (þakltaráv. 3 a.)
| hvert orö 15 stafa frekast-: meö öðru letri eöa setning,
1 kr. fyrir þumlung dálka-lengdav. Borgun út í hönd.
Hentugur verslunarmaöur.
Reglusamur og lipur verslunarmaður
með margra ára praktiskri æfingu, og þar
að auki vanur trjesmíði, er á boðstólum.
Ritstjórinu vísar á.
116
margt, sem þau höfðu ekki sjeð áður. Það var ekkert
annað en gleði og tilhlökkun á heimili fógetans.
Morguninn eptir fór fógetinn snemma út, en minnti
konuna sína áður á, að hún yrði að vera til kl. 12 á
mínútunni; „annars yrði hún að verða eptir heima;
liann hefði ekki tima til að bíða eina einustu sekúndu“.
Þegar klukkuna vantaði rjett 5 mínút.ur í 12, kom
hann heim aptur.
„Hað er þetta?“ sagði hann, er hann sá ferða-
vagninn standa fyrir utan dyrnar; „hafa koftortin enn
ekki verið borin á vagninn ?“
„Jú, það var búið að bera þau niður og binda þau í
vagninn“, svaraði vagnstjórinn, „en f'rúin Ijet rjett i
þessu sækja eitt þeirra aptur“.
Hjeraðsfógetinn leit á úrið sitt, hleypti brúnum og
gekk upp stigann og inn í salinn. Eitt koff'ortið slóð
þar opið; það, sem í því hafði verið, lá þar allt á rú
og stú, og frúin var í óðaönn að klæða eldra barnið,
4 ára gamlan dreng, í önnur föt.
„Klukkuna vantar 4 mínútur í 12“, sagði fógetinn
með ísköldum málrómi".
i)Jeg bið þig að fyrirgefa, elskan mín“, ílýtti Seima
sjer að svara, „jeg get ómögulega gert, að því, þótt
svona færi. Við vorum öll albúin fyrir 2 klukkustund-
um. En svo hefur Rudólfur litli farið niður að tjörn-
113
bæði ást og vernd og lifir og blómgast, eius og lítið
blóm við fót eikarinnar“.
Það er gömul liking, en reynist ekki æfinlega rjett.
Þegar lauf eikarinnar er svo þjett, að enginn sólar-
geisli getur komist i gegn um það niður á blómið,
þrífst það ekki, og hver veit nema betra væri að deyja
í of miklu sólskini en of miklum skugga; að minnsta
kosti lifir maður þá, meðan maður lifir. Skugginn, sem
má skoðast sem sorgarslæða manuauna, minnir menn
allt of mikið á gröfina. Jeg fyrir mitt leyti var ekki
mjög ánægður með „guðdóm Selmu".
Hann var einhvern veginu allt of nákvæmur og
óbeygjanlegur í öll ufasi og framgöngu; það leit út fyrir,
að hann vildi þræð^ þráðbeina leið, en það verður til
lengdar þreytandi og óþægilegt. Það hefði mátt ætla,
að hjeraðsfógetinn hef'ði jafuan lagabækur sínar með
sjer, hvar sem hann var staddur. Hann hafði auðvitað
æfinlega á rjettu að standa, en latneskt máltæki segir:
sunmium jus summa injuria (hinn straugasti rjettur er
opt liiun stærsti órjettur). Leitist menn við að líkjast
guði í rjettlæti, en ekki í miidi og miskunnsemi, verð-
það fölsk eptirlíking.
Brúðkaupið fór fram, og nokkrum dögum síðar átti
hin nýgiptu hjón að fara af stað þangað sem hann átti
heima. Jeg var viðstaddur mofguuverð þann, sem hald-