Þjóðólfur - 09.01.1891, Page 4

8
stjóri kvaðst mundu fara vestur á Dýrafjorð, til að
útvega sjer legufori og koma siðan jiaðan til
Stykkishólms, jiegar veður leyfði; en á Ólafsvík
kvaðst hann eigi mundi koma aptur í vetur.
Nýiega er hjer dáinn gamall og merkur bóndi,
fyrverandi sýslunefndarmaður Árni Björnsson á
Stapa í Breiðuvik; hann var atorku-, dugnaðar- og
og framkvæmdarmaður og sjómaður hinn besti;
sakna Breiðvíkingar þar einhvers hins merkasta og
hjálpsamasta fjelagsmanns úr sínum flokki11.
Smávegis.
Fágætt brúðkaup var haldið í haust í borg
einni á Englandi. Tveir bræður gengu að eiga
tvær systur og um leið gekk faðir systranna að eiga
móður bræðranna.
Móðirin: „Pjetur, þú mátt aldrei hjeðan af leika
þjer við strákinn hann Gvend“.
Pjetur: „En jljúgast á við hann, það má
jeg“.
AUGLÝSINGAR
1 samfeldu máli meö smáletri kosta 2 a. Q>akkaráv. 3 a.
hvert orð 15 stafa frekast; meö ööru letri eöa setning,
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar. Borgun út í hönd.
56. númer
af síðastliðnum árgangi Þjóðólfs verður keypt á af-
greiðslustofu blaðsins. Hafi einhverjum verið of-
sent þetta númer, eru þeir vinsamlega beðnir að
endursenda það til ritstjórans. 11
Fundur í Stúdentafjelaginu í kveld (9.
jan.) kl. 8VS. Rætt og gengið til atkvæða um
lagabreytingartillögur, sem hafa áður gengið milli
fjelagsmanna. 12
Nýir kaupendur
að Þjóðólfi þetta ár (1891) eru komnir
svo margir, að Sögusafnið 1889 er þrotið.
Það verður því prentað upp aptur svo
; fljótt sem því verður við komið og sent,
| þegar prentuninni er lokið, til þeirra
nýrra kanpenda, sem eigi hafa áður feng-
ið það. Eru þeir vinsamlega beðnir að
hafa þoiinmæði þangað til. Þeir mega
j reiða sig á það, að þeir fá það, jafnskjótt
sem það hefur verið prentað upp aptur,
og það líður ekki á löngu. — Aptur á
móti fá allir nýir kaupendur nú þegar
Sögusafnið 1890. 13
Til athugunar.
Fjer undirskrifaðir álítum það skyldu
vora að biðja almenning gjalda varliuga
við hinum mörgu og vondu eptirlikingum
af Brama-lífs-ellxír lir. Mansfeld-Búllner
& Lassens, sem fjöldi fjárhuga kaupmanna
hefur á boðstólum; þykir oss því meiri
ástæða til þessarar aðvörunar, sem marg-
ir af eptirhermum þessum gera sjer allt
I far um að líkja eptir einkennismiðanuin á !
ekta glösunum, en efnið í glösum þeirra
er ekki Brama-lífs-élixír. Vjer höfum um
langan tíma reynt Mansfeld-Bullner &
Lassens Brama-lífs-elixír, og reynst hann
vel, til þess að greiða fyrir meltingunni,
og til þess að lækna margs konar maga-
veikindi, og getum því mælt með honurn
sem sannarlega heilsusömum bitter. Oss
þykir það uggsamt, að þessar óekta ept-
irlikingar eigi lof það skilið, sem frum-
semjendurnir veita þeim, úr því þeir verða
að prýða þær með nafni og einkennis-
miða alþekktrar vöru, til þess að þær
gangi út.
Harboöre ved Lemvig.
Jens Clir. Knopper. Tomas Stausliolm.
C. P. Sandsgaard. Laust Bruun.
Nieis Clir. Jensen. Ove Henrik Bruun.
Kr. Smed Bönland. I. S. Jensen.
Oregers Kirk. L. Daklgaard.
Kokkensberg. N. C. Bruun.
I. P. Emtkjer. K. S. Iíirk.
MadsSögaard. I. C. Paulsen. L. Lassen.
Laust Chr. Cliristcnsen. Chr. Söreusen.
14 N. B. Kielsen. N. E. Nörby.
Eigandi og AbyrgöarmaOur:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, cand. phil.
Skrifstofa: i BanUastræti nr. 3.
Fjelagsprentsmiðjan.— Sigm. Guðmundsson.
18
tungumál er þar og allt annað en fyrir neðan fossana;
þar eru og herskáir mannflokkar, sem hafa eitraðar
örvar. Vjer fengum fyrst að kenna á þeim 13. ágúst
i þorpi einu, sem nefnist Avisibba; þar gjörðu íbúarnir
áhlaup á oss og skutu á oss eitruöum örvum; þeir þótt-
ust auðsjáanlega vera svo langt um fremri vegna örv-
anna. en byssur vorar kenndu þeim fljótt allt annað.
Et eitrið er nýtt, er það banvænt; sex af mönnum vor-
um særðust, þar á meðal Stairs, sem særðist rjett fyrir
neðan hjartastað af ör einni, sem gekk lx/a þuml. inn
úr skinninu. Til allrar hamingju var eitrið á þeirri ör
svo gamalt, að hann beið ekki bana af, en lengi át.ti hann í
sárinu. Hinir, sem særðust, dóu úr „stifkrampa“, fiest-
ir eptír 5—6 daga, einn sama daginn. Eitrið fá íbú-
arnir úr maurategund einni; þeir þurka maurana, mylja
þá, og sjóða duftið í pálmaolíu, er þeir bera síðan á
örvarnar. Það má fá eitrið úr mörgum öðrum skor-
kvikindum, t. d. þumlungslöngum kongulóm, sem þar er
mikið af.
Hinn 31. ágúst liittum vjer flokk af mönnum Araba
nokkurs, sem Ugarrowwa heitir og er illræmdur þræla-
sölumaður, sem var þar á þrælavciðum og eyðilagði
hvert þorpið af öðru, drap fjöida af íbúunum og fór
með hina burt til að selja þá, eins og þeirra er siður,
þrælasölumannanna, þessara miskunarlausu fanta. Frá
19
þessum tima byrjuðu hörmungar vorar fyrir alvöru.
Arabarnir reyndu að gera menn mína mjer fráhverfa
og hafa út af þeim byssur og skotfæri, sem tókst allt
of vel, því eptir 3 daga voru 26 af mönnum mínum
stroknir frá mjcrtþeir ætluðu að fylgjast með mönnum
Ugarrowwas, en voru sviknir af þeim, svo að þeir hafa
sjálfsagt haldið til baka niður með fljótinu og verið
drepnir af villimönnum.
Hinn 16. sept. komum vjer til aðsetursstaðar
Ugarrowwas. Jeg Ijet vingjarnlega við hann, að svo miklu
leyti sem hægt er við þvílíka menn. Jeg neyddist til
að slcilja eptir hjá honum 56 af mönnum mínum, sem
ekki komust iengra. Átti liann að fá 5 dollara um
mánuðinn fyrir hvern þeirra fyrir fæði handa þeim.
Eptir tvo daga hjeldum vjer áfram þaðan; voru þá
farnir að fækka menn vorir; auk þeirra 56, sem eptir
urðu, höfðum vjer misst aðra 56; þar af höfðu 26 strok-
ið, en 30 voru dánir. Fljótið fór nú að verða straum-
harðara, og þar kom, að vjer gátum eigi komist lengra
eptir fljótinu; urðum vjer því að taka farangurinn af
bátunum, taka stálbátinn sundur og bera hann og far-
angurinn gegn um skóginn, sem aldrei ætlaði að taka
enda. Aldrei höfðu þrautirnar og hörmungarnar verið
jafnmiklar á ferðinni sem nú. Matvælaskortur og hung-
ur, sjúkdómar, eitruð skorkvikindi og eitraðar örvar