Þjóðólfur - 13.02.1891, Blaðsíða 3

31
ísland.
ísland — fjallanna hólmi hár,
Yfir ísjökla þína
Er unun að líta,
Og bláfjöll, sem gína
Yfir brimlöðrið hvíta.
Þín fótskör er freiðandi sjár.
ísland — hugljúfa hetjustorð,
Þar frjálsbornir feður
Á farsælli grundu
Mannviti meður
í metorðum undu.
Lifi þitt forna frelsisorð.
ísland — ástkæra unaðsfrón,
Þar blómgaðir dalir
Með blikandi fjólu
Og blájökla salir
Brosa mót sölu.
Lif þú æ frelsis- laus við tjón.
ísland — svipmikla söguland,
Þar fossarnir falla
Að freyðandi keri
Og svanirnir gjalla
í sólhýru veri,
Eflist þitt fagra frelsisband.
G. Þórðarson.
Agentar frá Eanada. í hinu þjóð-
verska blaði „Die Post“ var í októberm.
f. á. varað við vesturfaraginningum til
Kanada á þessa leið : „Þótt því fari fjarri,
að vænlega horfist á fyrir innflytjendum
til Kanada, hvers konar sem eru, þá er
samt allt af verið að senda út agenta
til þess að ginna vesturfara þangað. Blöð-
in — enda sum hver í Kanada — hafa
optar en einu sinni tekið skorinort til
máls gegn liinni samviskulausu aðferð
þessara agenta. Eptir því sem segir í
sumum Kanadablöðum, kvað í ráði vera
að senda allmarga ginningar-agenta úr
ýmsum hjeruðum landsins til Evrópu og
eiga þeir að safna nýlendufólki til útnorð-
urhluta Kanada. Meðal agenta þessara
munu að líkindum verða nokkrir þýskir,
sem eiga að prjedika útflutning fyrir fólki
og koma því til að yfirgefa sína þýsku
átthaga. Þegar svo á stendur, teljum
vjer það brýna skyldu vora, að vara landa
vora lengstra orða við því að gefa sig að
þessum mannsöfnunar agentum frá Kanada
og að láta lofræður þeirra um land þetta
(Kanada) fara inn um annað eyrað og út
hitt“.
(„Bergenspost“ 29. okt. 1890).
Úrkoma á Vestmannaeyjum árin 1881
—1890:
Árið 1881 46,6 þuml.
— 1882 49,8 —
— 1883 56,9 —
— 1884 60,0 —
— 1885 37,8 —
— 1886 43,9 —
— 1887 42,0 —
— 1888 40,7 —
— 1889 58,5 —
— 1890 58,4 —
Meðaltal: 49,5 þuml.
Vestmannaeyjum, 24. dag janúarmán.
Þorsteinn Jónsson.
f Guðmundur Jónatansson
á Brettingsstöðum.
Einn af liinum mestu sómamönnum sveitar þess-
arar (Fnjóskadals), Guömundur bóndi Jónatansson
á Brettingsstöðum, andaðist 27. apríl f. á. Hann
var fæddur 18. des. 1829, giptur 1849. Maður
pessi var aila æfi i ystu sókn sveitarinnar, Flat-
eyjarsókn, sem er afskekkt mjög og einn útkjálki
landsins, hafði hann því sjaldan tækifæri til að
njóta þeirra hagsmuna, sem tíð samskipti og sam-
göngur veita, en allt fyrir það var hann liinn
skemmtilegasti maður heim að sækja, og jafnan
talinn langfremstur bænda þar í sókn að mann-
kostum og hæfileikum sálar og likama; þangað,
40
IX. kapítuli.
Nasbyrningsungi. — Tveir dvergar. — Talhel-Mulla. — Maekay kristni-
boðari. — Bardagi viö Ikoma. — Fleiri bardagar. — I Mpuapua. — Með Wis-
mann til Bagamoyo. — Fagnaðarveisla. — Niðurlag.
Eptir þetta hjeldum vjer ferðinni áfram. Einu siuni, er
vjer vorum sestir að kveld eitt, fóru nokkrir af mönnum
mínum á dýraveiðar. Þar var mikið af nashyrningum,
og skutu þeir fjögur af þessum feiknastóru dýrum og veiddu
1 nashyrningsunga lifandi. Vjer bundum ungann, sem var á
stærð við svín, við trjeeitt, og þar sýndi það, hversu skapillt
það var. Það hugði þegar að trjeð væri sinn versti óvinur,
og stangaði það og barði með horninu á trjónunni. En
er það hafði gjört það stundarkorn og varð þess vart,
að trjeð Ijet ekki undan, stansaði það og var auðsjáan-
lega að hugsa um, hvort ekki mætti ráðast á trjeð á
annan hátt. En þá erti einn af mönnum vorum það
með því að pota priki í apturfæturna á því, en þá
sneri það sjer gegn honum með ákaflegri reiði og
hljóp eptir honum svo langt sem taugin leyfði. Mjer
sýndist þessi nashyrningur vera hin heimskasta og skap-
versta skepna, sem jeg hef nokkurn tíma sjeð. Af því
að eigi var hægt að fara með dýr þetta austur að
ströndinni, nema með því að fara illa með það, Ijet jeg
drepa það.
í förinni var dvergstúlka ein, sem hafði fylgst með
37
sem byssur þessar, er þjer liafið meðferðis, eru búnar
til, og þar sem menn búa til þrumulyf (púður)“. Það
var í fyrsta skipti, sem jeg hafði sjeð dreng í Afríku
yfirgefa foreldri sín af frjálsum vilja.
Milli stórvatnanna Albert Nyansa og Viktoria Ny-
ansa eru háir fjallgarðar; liinn hæsti þeirra nefnist
Ruvensori. Það er ætlun manna, að það sjeu sömu
fjöllin, sem Arabar kölluðu fyrrurn Mánafjöll og sögðu,
að Níl liefði þar upptök sín. Þetta [hefur nú reynst
rjett, að því er snertir jjvesturkvíslina af „livítu Níl“.
Stanley ljet Stairs kanna þennan mikla fjallgarð. Neðst
er almennur skógur allt upp að 6000—7000 feta hæð,
þar fyrir ofan tekur við bambusskógur, sem nær allt
að 9000—10,000 feta hæð; þar fyrir ofan kemur um
1500 feta breitt belti vaxið lyngi, þá taka við steinar
og mold og efst er snjór eða jökull, sem aldrei þiðnar.
í fjallgarði þessum renna ár í afardjúpum gljúfrum,
sem sumstaðar eru 6000 feta djúp eða jafnvel dýpri.
Hæsti tindurinn á fjallgarði þessum er um 18,000 fet á
hæð, þar af 2000—3000 fet fyrir ofan snjólínuna. Opt-
ast eru tindarnir huldir þoku, en þá sjaldan þeir sjást
i björtu veðri litlu eptir sólaruppkomu eða rjett fyrir
sólarlag, er það stórkostleg sjón að líta Ruvensori,
skýjakonuuginn, sem hann er kallaður af íbúunum, í
allri sinni fegurð uppljómaðan af morgun- eða kveld-