Þjóðólfur - 20.07.1891, Blaðsíða 1

Kemur út 4 föetudög-
um — Verö &rg. (60 arka)
4 kr. Brlendis 5 kr. —
Borgist fyrir 15. júli.
ÞJÓÐÓLFUR.
Dppsögn skrifleg, bundin
viö áramót, ógild nema
komi til útgefanda fyrir 1.
október.
XLIII. árg.
Reykjayík, máiiudaginn 20. júlí 1891.
Nr. 33.
Útlendar frjettir.
Khöfn 11. júlí 1891.
Áflog. Þrenningarsamkandið. Eerða-
keisarinn. Um langan aldur hefur ekki
gengið annað eins á, á nokkru þingi í
Evrópu, og á ítaiaþingi 28. júní. Einn af
stjórnarsinnum hafði tilkynnt forseta, að
hann ætlaði að gera fyrirspurn um með-
ferð stjórnarinnar á utanríkismálum. En
einn af mótstöðumönnum hennar, Oavallotti,
vildi gera fyrirspurn um annað og reidd-
ist mjög, er það var eigi leyft. Þegar stjórn-
armaðurinn fór að tala, lieyrðist svo sem
ekkert til hans fyrir ópum og óhijóðum.
Síðan reis Rudini æðsti ráðgjafl upp og
kvað hnút þrenningarsambandsins vera
rambyggilega hnýttan á ný og friðinum
borgið um langan aldur. England væri
auk þess aldavinur Ítalíu og mundi ekki
leyfa, að neinu jafnvægi væri raskað frá
því sem nú er í Miðjarðarhafinu. Þingmenn
heyrðu að eins búta af þessari merkisræðu,
því flokkarnir köstuðust á óbótaskömmum:
„ræningi, letingi, landráðsmaður11 o fl.
Cavailotti gaf manni kjaptshögg og þá fór
að grána gamanið. Um 200 manns lentu
í áflogum, rifu og tættu skegg hverjir á
öðrum, börðust með hnefum og fótum á
gólfinu. Var nú tjaldað öllu, sem til var
og mátti þar sjá margan mann hníga fyr-
ir blekbyttu og þingskjala skæðadrífu. Að
leikslokum var bæði vígvöllurinn og veg-
endur ófrýnilegt útlitum. Þingi var slitið
og gengu þingmenn burtu sveita-stokknir
og svörtu blóði drifnir. En þrenningar-
sambandið er framlengt til 1897 og mátti
ekki mirma vera en að ítaiir sýndu lit á,
hversu mikið þeim fannst um þennan merk-
isatburð. Frökkum líkar þetta afarilla.
Næsta dag ritaði Vilhjálmur Þýskalands-
keisari undir þrenningarsáttmálann á gufu-
skipi á Saxeifi. Um sama leyti lýsti Fergus-
son sem gengur næst Salisbury í stjórn
utanríkismála, yfir á Englaþingi, að Eng-
land væri ekki bundið öðrum samningum,
en þeim, sem þingið þekkti, en vinátta þess
■og Ítalíu stæði nú á föstum fæti. Ráða
menn af þessu, að Salisbury hafi lofað að
verja Ítalíustrendur gegn flota Frakka, ef
á lægi.
Þýskalandskeisari fór um mánaðamótin
síðustu til Englands með drottningu sinni,
og er hann þó ekki vanur að hafa hana
með í langferðum sínum. Komu þau við
hjá Hollandsdrottningu á leiðinni og var
vel fagnað. Keisari var gerður að heið-
ursborgara i Lundúnum og býr nú hjá
ömmu sinni, Viktoríu, í Windsor. Frá
Englandi ætlar hann til Skotlands og það-
an til Noregs.
England. Prinsinn af Wales hefur ver-
ið kallaður fyrir rjett og yfirheyrður. Einn
af góðkunningjum hans, G-ordon ('umming,
var í heimboði með honum hjá Wilson
nokkrum, ríkum gufuskipaeiganda. Var
þar spilað hátt, um peninga, spil, sem bann-
að er í öllum siðuðum löndum. Wilson,
kona hans og synir tóku eptir því, að Gordon
Cumming hafði brögð í tafli og vann með
því móti hálfu meira en hann hefði ella
unnið. Hann þverneitaði, seinna, er geng-
ið var á hann, en ritaði þó undir skjal um
að öllu skyldi haldið leyndu. Þegar þetta
barst út, samt þá höfðað mál gegn þeim
Wilsonum. Prinsinn af Wales bar lionum
vel söguna fyrir rjetti, en þó fjell málið á
liann. Nokkru síðar kvongaðist hann ríkri
ameríkanskri stúlku og fór til Skotlands.
En prinsinn ljet hermálaráðgjafann afsaka
sig á þingi fyrir það, að hann hefði ekki
tilkynnt jdirmönnum Gordon Cummings —
sem er eða var:|: foringi í Englandsher —
yfirsjón hans þegar í stað. Varð nú megn
kurr út um landið. Blöðin voru ótrúlega
berorð og jafnvel Times sagði, að honum
værí best, að snerta aldrei framar spii.
Menn lýstu yfir óánægju sinni á fundum
og sendu honum skjöl og ávörp þaraðlút-
andi. Prestar báðu guð í prjedikunarstóln-
um, um að bæta ráð hans. Nú er þetta
uppþot allt fallið í dá og prinsinn keikur
aptur.
Af frumvörpum þeim, sem þingið er að
ræða, eru tvö, mikil og merkileg, komin
gegnum neðrideild: frumvarp Balfours um
að gera írskum landsetum hægt fyrir að
eignast jarðir sínar, og frumvarp stjórnar-
innar um kauplausa kennslu í skólum.
Verða þau innan skamms að lögum. Glad-
stone hefur verið lasinn í meir enn mán-
uð af kvefsótt (Influenza) sem hefur leitt
*) Nú er hann rekinn úr hernum.
margan mann til dauða. Elsti sonur hans
er nýdáinn.
Verkmenn við sporvagna í Lundúnum
hættu vinnu og heimtuðu styttri vinnutíma
og hærri laun. Húsbændur þeirra þrjósk-
uðust við í rúma viku, en urðu þá að
ganga að kröfum þeirra. Verkmenn við
sporvagna í París, Lyon og víðar liafa far-
ið að dæmi þeirra og haft sitt fram. Jafn-
vel í Höfn er kurr í þeim.
Kornekla. Þjóðverjar kvarta sáran yfir,
hversu dýr öll kornvara er. En Rússar
kveina ekki. Eða að minnsta kosti heyr-
ast engir kveinstafir frá þeim út í Evrópu.
og þó lifa þeir við sult og seyru. Því ofsa-
liitar (allt að 50 stig Celsius) hafa sviðið
fyrir þeim korn og rúg og annan jarðar-
gróða. Liggur nú við hallæri og hungurs-
neyð. Stjórnin hefur engri kornvöru safn-
að í forðabúr þau, sem til þess eru reist
í hverju fylki. En hún hefur látið sjer
annt um að heimta inn skatta. Nú hittir
hún sjálfa sig fyrir. Því bændur taka til
örþrifaráða.
Þjúðverjaland. Caprivi hefur komið
fram á þingi nokkrum sinnum og andæft
framfaraflokknum, og hnýtt í blöð Bis-
marcks. Frumvarpið um að skila aptur
kaþólsku kirkjunni fje því, er var gert upp-
tækt fyrir henni af Bismarck (Sperrgeld)
er orðið að lögum. Sömuleiðis frumvörp um
sveitastjórn og sveitaskatta o. fl. Rjett á
eptir að þingi var slitið hjelt keisari veislu
á ey við Potsdam og ljet þá í ljósi ánægju
sína með löggjöf þingsins og óánægju sína
með ýmsa apturhaldsmenn, sem höfðu reynt
að tálma þessurn frumvörpum.
Ritstjóri nokkur Fussangel að nafni, bar
upp á forstjóra liins mikla járnsmíðafjelags
í Bocham, vestantil á Þýskalandi, að hann
hefði selt ríkinu ónýtt járn í járnbrautir;
menn eru skipaðir til þess af hendi ríkis-
ins að merkja það járn, sem gott er; nú
hefði hann látið setja það merki á vonda
járnið og taka af góða járninu. Öllum,
sem fara á járnbrautum, varð bilt við.
Fussangel var dæmdur í fimm mánaða fang-
elsi fyrir ýms meiðyrði, en málið er ekki
enn rannsakað til fulls. Er þetta mikil-
vægt mál.
Erakkland. Dóniur fallinn í Melinit-