Þjóðólfur - 06.05.1892, Blaðsíða 3

83
Ftatey; N. Chr. Grara frá Þing-eyri; L. A. Snorra-
s°n frá ígafirði og J. Thorarensen frá Eeykjarfirði;
enn fremur Þorleifur Bjarnason kandídat í mál-
fræði, stádentarnir Pétur Hjaltesteð og Br. Kuld,
og fröken Álfheiður Helgadðttir (lektors). Prá
I’serej'jum kom Kr. Jóuasarson verzlunarm. og frá
Vestmannaeyjum Jón sýslum. Hagnússon. Syo kom
og danskur dýrafræðingur, Lundbeek, til að rann-
saka sjódýr hér við land.
Verzluuai'fréttir. Öll íslenzk vara enn í lágu
Verði og hin útlenda líkt og fyr, þó heldur að
lsekka. Ekkert útlit fyrir neina ívilnun á saltfisks-
tollinum á Spáni.
Séra Jðn Itjarnason í Winnipeg var á all-
góðum batavegi, er síðast fréttist (snemma f. m.).
„Heimskringla“ og „Öldiuí4. eru orðnar að
einu blaði, sem kemur út tvisvar i viku og er J6n
Ólafsson ritstjóri þess. „Lögherg“ er einnig farið
að koma út tvísvar í viku.
Embættisveiting. Eyjafjarðarsýsla ásamt bæ-
arfógetaembættinu á Akureyri er veitt cand. jur.
Klemens Jótissyni, er þar var settur í fyrra.
Á békmenntafélagsfundi hér í bænum 30.
f, m. var samþykkt, að félagið gæfi út í ár fyrri
hlutann af landfrœðisögu íslands eptir hr. Þorvald
Thoroddsen skólakennara, er hann fékk verðlaun
fyrir af „Gjöf Jóns Sigurðssonar11 1889. Ennfrem-
dr var samþykkt, að félagið gæfi út, þá er efni
leyfðu, Biblíuljóð eptir séra Valdimar Briem, en
frestað að taka fnllnaðar ákvæði um útgáfu þýðing-
arinnar á leikriti Ibsens „Brandi“, eptir séra Hatth.
Jochumsson, enda höfðu nefndarmeun ekki orðið
samdóma og einn þeirra (dr. Gr. Thomsen) dregið
nokkuð í efa skáldlegt gildi rits þessa.
Slysför. Með manni, er kom austan
af' Eyrarbakka í gærmorgun, barst sú
fregn, að séra Jón Björnsson væri látinn.
Hafði hann á mánudaginn (2. þ. m.) kl. 2
e. m. gengið heiman frá sér (af Bakkan-
um) út að Ölfusá (hjá Óseyrarnesi) eins og
liann var stundum vanur að gera. En þá
er menn fór að lengja eptir heimkomu
hans var hans leita farið, og fannst þá
lík hans kl. 2 nóttina eptir, skammt frá
landi á Bakkanum. Er talið sennilegast,
að liann hafi farizt í ánni, og líkið borizt
með straumnum fram úr ármynninu og svo
austur með landi. Séra Jón var fæddur
á Búrfelli í Cfrímsnesi 16. ágúst 1829,
sonur Björns bónda Jónssonar og Ragn-
hildar Jónsdóttur prests í Klausturhólum
Jónssonar; lærði undir skóla hjá Ásmundi
próf. Jónssyni í Odda og P. Gudjohuseu í
Reykjavík, útskrifaður 1853 eptir 6 vetra
dvöl og af prestaskólanum 1855 með 1.
einkunn, vígður sama ár aðstoðarprestur
til séra Jóns Matthíassonar í Arnarbæli,
fékk Bergstaði í Svartárdal 1858 og
Klausturhóla 1866, en fór þangað ekki,
heldur hafði brauðaskipti við séra Jón
Melsteð, er fengið hafði Hítarnesþing og
flutti að Hítarnesi vorið 1867, fékk Stokks-
eyri og Kaldaðarnes 1875 og kom þangað
vorið 1876, bjó þá fyrst á Ásgautsstöðum, en
flutti síðan á Eyrarbakka. Kona hans var
Ingibjörg Hinriksdóttir, bónda í Hákoti á
Álptanesi G-uðmundssonar. Hann var góður
kennimaður og vel metinn af sóknarfólki
sínu. Átti hann mestan og beztan þátt
i því, að kirkjan var reist á Eyrarbakka
og sparaði sér enga fyrirhöfn til að fá
því framgengt. Á síðari árum tók hann
vanheilsu allmikla með nokkurs konar
truflun á geðsinunum, er ekki fékkst bót
á ráðin, unz dauðinn leysti hann nú sve
sviplega frá Jífsius þungu byrði, er mörg-
um veitir svo erfltt að bera.
Skiptjón. Af Eyrarbakka fréttist enn
fremur, að „Louise“, vöruskip til Fischers
verzlunar í Hafnarfjörð, hefði farizt í ofsa-
veðri við Færeyjar. Hafði „Thor“, vöru-
skip Lefolii verzlunar, bjargað 2 mönn-
um af því, en gat ekki meira aðgert sak-
ir ofviðurs.
Fyrirspurnir og svör.
1. Hvað mikið gjald fyrir liverja messu ber
forsöugvara þeim, sem er ekki organisti og er ó-
lærður í söng, og af kverjum á að taka gjald banda
honum ?
64
„Eg ætla að fara með honum. Yekið þér mig, ef
jeg sef yfir migu.
„Viljið þér að eins fá eitt sæti í póstvagninum ?“
„Já, að eins eitt“.
Yeitingamaðurinn sagði, að hann yrði að borga
þegar í stað, þar eð ferðin félli um nóttina, og hers-
höfðinginn varð því að borga þá fáu aura, er hann átti
eptir í eigu sinni.
Hjónin töluðu ekki meira saman, en fóru til her-
bergja sinna. Herforinginn sofnaði skjótt, en kona hans
gætti þess vandlega að sofna ekki.
Svo flýtti liún sér niður undir eins og hún heyrði
til póstvagnsins. í stiganum mætti hún veitingamann-
inum, er spurði hana um, hvort maður liennar væri
kominn á fætur.
„Nei“, svaraði hún, „en þér þurfið ekki að vekja
hann“.
„Bað hann þá um sæti handa yður, frú mín!“
„Já, lianda mér“.
_ „Jæja, þá ætla eg ekki að ónáða manninn yðar.
Gerið þér svo vel og farið þér upp í vagninn; pósturinn
er rétt á förum“.
Frú Fitzconnel settist í vagninn, er ók þaðan á
svipstundu, Hún var nú á leiðinni til New York og Iét
það ráðast, livernig bóndi sinn færi að bjarga sér.
01
sem hafði dvalið svo árum skipti við böðin í Saratoga,
án þess að þau hefðu haft slík áhrif á lieilsu henuar.
„Þetta er einstaklega skrítið“, sagði ung kona, er
í fyrsta sinni var gestur á baðstaðnum.
Nú er það að segja af ungu hjónunum, að þau fóru
til New York og lifðu þar hinu sælasta lífi.
Þannig liðu nokkrir dagar án þess þau minntust á.
eigur sínar, en þá er þau voru komin til Cheiye, sem
er lítii borg nokkrar mílur frá New York, vildi eigin-
maðurinn ekki lengur vanrækja þá skyldu sína að hreyfa.
þessu máli, sem var ekki alveg þýðingarlaust.
Einu sinni þegar kvölda tók, sátu þau við glugg-
ann á herberginu sínu og dáðust að hinu fagra útsýni.
Þá tók sveitarforingiun blíðlega um höudina á konunni
siuni og sagði:
„Hver hefur umráð yfir eigum þínum, elskan.
mín?“
„Auðvitað þú, vinur minn“, svaraði hún.
„Já, auðvitað, en eg ætlaði raunar að spyrja, hver
hefði liingað til haft umráð yfir þeim“.
„Þú“, svaraði hún.
„Þú ert að gera að gamni þínu; þú hefur gefið
mér hönd þína og lijarta og nú er kominn sá tími, að
þú verður að trúa mér fyrir eigum þínum“.