Þjóðólfur - 28.11.1892, Blaðsíða 2

218
að sagan mundi seljast betur, ef hann
laumaði sínu nafni á titilblaðið í stað liins
rétta höfundar? Ef svo liefur verið skjátl-
ast lionum stórum. Nafn hans sem höf-
undar sögunnar getur ekki orðið henni
nein meðmæli, þá er það verður bert, hver
hinn rétti höfundur er. Það stendur að
eins á titilblaðinu sem bersýnilegur óráð-
vendnis-stimpill, afritaranum til mestu van-
virðu. Það hefur reyndar borið áður við,
að menn hafi eignað sér sögur, er Gísli og
Daði fróði hafa ritað, og gætum vér sýnt
fram á það með rökum. En þeir hafa
samt haft vit á því að víkja orðfæri frum-
ritsins dálítið við til að biekkja náungann,
en það hefur Sighvatur þessi ekki talið
ómaksins vert, því að kalla má, að setn-
ingaskipunin sé öldungis hin sama í hand-
riti Gísla, sem í þessari Sighvats-sögu.
Hinar einu breytingar, sem afritarinn virð-
ist hafa gert, eru þær, að ljóðabréf Eósu
til Natans og fáeinum öðrum stökum er
sleppt. Svo er og þátturinn um Rósu dá-
lítið styttur í þessari prentuðu sögu, en
engu aukið við, nema ofurlitlu um ætt-
erni hennar ásamt þeirri mikilvægu at-
hugasemd, að afritarinn hafi séð hana og
skuldalið hennar í Kalmannstungu, er hann
var á 12. ári. En í þessum litla viðauka
tekst lionum ekki betur en svo, að hann
gerir séra Jakob á Sauðafelli að systur-
syni Rósu(!). Þá vitleysu mundi Gísli
aldrei ritað hafa. Séra Jakob var alls
ekki náskyldur Rósu, að því er oss er
framast kunnugt. Móðir hans hét Ahua
Ólafsdóttir, systir Jóns á Helgavatni í
Vatnsdal, en ekki Guðrún Guðmundsdóttir,
eins og afritarinn telur. Honum hefði
verið snjallast að hleypa ekki þessutn við-
auka inn í sögu Gísla. Ólaf biskup Gísla-
son, föður Þorkels stiptprófasts, ffytur hann
norður að Hólum og setur hann þar á
biskupsstól, en Gísli hefur látið hann vera
í Skálholti. Hún var ekki heppileg þessi
breyting afritarans. Engar leiðréttingar á
prentvillum fylgja kverinu, og erum vér
því nauðbeygðir til að eigna fáfræði af-
ritarans villu þessa.
Að svo mæltu viljum vér ráða Borg-
firðingnum, er þykist hafa samið þessa
sögu, að lofa Gísla Konráðssyni að njóta
í gröfinni þess heiðurs, er hann á skilið
fyrir rit sín, og skreyta sig heldur með
fjöðrum annara óþekktari höfunda, ef hon-
um skyldi koma aptur til hugar að eigna
sér eitthvað þess kyns, sem vér reyndar
ímyndum oss, að hann láti ógert hér
eptir.
Fjársalan á Englandi. í enska blað-
inu „Newcastle Daily Chronicle“ 9. þ. m.
stendur grein nokkur, sem á íslenzku er
svo látandi:
„ísland er, nú sem stendur, liið eina
land í heiminum, sem er undanþegið inn-
fiutningsbanni á lifandi fénaði og stór-
gripum til Stóra-Bretlands. En frá þess-
um ísgirta hluta Evrópu verða samt ekki
fieiri farmar hingað fluttir en nú eru
komnir, þangað til í september næsta ár.
Hihn mikli uppskerubrestur, sem kemur
afarhart niður á enskum bændum, verður
og jafn óheillaríkur hinum fátæku íslend-
ingum, með því að sauðfé og hestar eru
einn meginþáttur í afurðum landsins og
skiptir því landsbúa miklu, hvernig salan
gengur. Að þessu sinni hefur verð á ís-
lenzku fé verið frámunalega lágt, vænir
sauðir ckki selzt meira en 14—15 krónur
[að meðtöldum kostnaði], þ. e. hér um bil
40 % lægra verð, eu verið kefur að undan-
förnu. Flutuingur fjárins hefur í þetta
sinn íekizt betur en nokkru sinni fyr, því
að að eins 22 kindur hafa farizt á leið-
inni af 38,000, er kingað hafa verið flutt
frá íslandi. Verður af þessu ljóst, hversu
mikla umhyggju og alúð menn hafa sýnt
í öllum útbúnaði gufuskipanna, bæði með
því að hlaða þau hæfilega, hleypa inn
nægu lopti o. s. frv. Herra Louis Zöllner
í Newcastle hefur þetta ár verið hinn eini
fjárflytjandi frá íslandi, því að sakir liins
lága verðs hefur enginn annar orðið til þess.
Hér um bil helmingur fjárins hefur verið
fluttur til Newcastle, en hinn helmingur-
iun til Liverpool. Herra Zöllner hefur
flutt inn rúm 900 kesta, einkum til Leith,
og hefur enginn þeirra farizt á leiðinni".
Grein þessi er fróðleg að ýmsu leyti.
Hún sýnir, hve mikið hefur verið flutt út
héðan af sauðfé og hestum þetta ár,
hvernig flutningurinn hefur tekizt og hvers
vegna salan hefur gengið svo óvenjulega
tregt á Englandi. Það eru líkindi til, að
hún verði betri næsta ár. Að minnsta kosti
er bezt að vænta þess.
Nú með póstskipinu fengum vér skýrslu
um, hversu mikið kaupfélögin, er Zöllner
hafði umboð fyrir, hafa fengið fyrir féð,
að frádregnum kostnaði. Er kaupfélag
Þingeyinga þar efst á blaði með 11 kr.
72 a. fyrir hvern sauð (tvævetran og eldri)
og 8 kr. 20 a. fyrir veturgamlar kindur.
Þar næst hefur kaupfélag Dalamanna
fengið tiltölulega 11 kr. 36 a. og 7 kr. 34 a.
Þá kemur kaupfélag Skagfirðinga með 11
kr. 30 a. fyrir sauði og 7 kr. 28 a. fyrir
veturgamlar kindur, þá Svalbarðseyrar-
félag með 11 kr. 25. a. og 7 kr. 45., þá
kaupfélag Fljótsdalshéraðs með 11 kr. 11 a.
og 7 ki\, þá kaupfélag Eyfirðinga með
10 kr. 64 a. og 7 kr. Minnst hefur kaup-
félag Árnesinga fengið fyrir sauði sina,
nfl. 9 kr. 79 a. deildin í Reykjavík, en
Stokkseyrarfélagið ekki nema 8 kr. 87 a.
Árnesingar sendu engar veturgl. kindur.
Hún er allöglæsileg þessi sala. Meðal-
verð sauðanna frá öllum þessum 8 kaup-
félögum er að eins 10 kr. 75 a. og verðið
á veturgömlum kindum frá 6 þeirra að
eins 7 kr. 38 a., auðvitað að frádregnum
öllum kostnaði, sem er raunar æði mikill
á hverri kind, frá því hún er rekin úr
heimahögum og þangað til hún er komin
í hendur seljanda á Englandi.
Torfi skólastjóri í Ólafsdal, er sigldi
fyrir hönd kaupfélags Dalamanna, var við-
staddur, þá er þeir Zöllner og Jón Vída-
iín seldu nokkurn hluta fjárins, og lauk
hann lofsorði á framgöngu þeirra í því.
Verzlunarfréttir (eptir skýrelu frá Kaup-
mannahöfn 6. ]). m.):
Ull. Hér (í Khöfn) hafa nú upp á síðkastið
verið seldir 25,000 „ballar“ af ull, helzt norðlenzkri,
en nokkuð af vestfirzkri, 61—62 a. pd. nr. 1., 58
—58V2 a. nr. 2 (af norðlenzkri ull) og 56—57V2 a.
(af vestfirzkri). Mislit ull hefur verið seld á 37 a
pd. og svört ull á 46—47 a. Óþvegin hvit haust-
ull selst á 42 a. pd. Hér liggur óselt enn um
1500—2000 „ballar" af ull, einkum sunnlenzkri.
Á Englandi hefur selzt dálítið af vestfirzkri og
sunnlenzkri hvítri ull á hér um bil 53 a. pd. að
jafnaði.
Lýsi. Ljóst, gufubrætt hákarlslýsi hefur selzt
á 30 kr. 50 a. — 31 kr., og Ijóst, pottbrætt á 29
kr. 50 a. — 30 kr. 25 a. hver 210 pd. Ljóst þorska-
lýsi hefur selzt á 27—30 kr. og dökkt á 22—27
kr, eptir gæðum.
Saltfiskur. Hnakkakýldur vestfirzkur fiskur hef-
ur selzt á 52—55 kr. og óhnakkakýldur á 43 kr., en
austfirzkur og norðlenzkur óhnakkakýldur fiskur ekki
nema á 34—37 kr. skpd. Fyrir smáfisk er gefið 38,42,
46 og 46 kr. eptir gæðum, löngur 42 og 45 kr.
Rarðfiskur allur, er komið hefur verkaður í
lakara lagi, liggur enn óseldur, en hið • litla, sem
komið hefur af góðum fiski, hefur selzt á 85, 100,
107 og 110 kr. eptir gæðum.
Æðardúnn er seldur á 7 kr. 50 a. — 9 kr. pd.
eptir gæðum.
Sauðakjöt það, sem kom með „Thyra“ og „Laura“
síðast (um 2600 tunnur) hefnr selzt á 33—35 kr.
tunnan (224 pd.) eptir gæðum.
Sáltaöar gœrur, er komu með „Thyra og „Laura"
og seglskipum (um 12,000 vöndlar) liggja enn ó-
seldar.
Tólg hefur selzt á 21 eyri pd.
Heybruni, 29. f. m. brunnu 300 hest-
ar af lieyi á Húsabakka í Skagafirði. Var
heyið áfast við fjósið og kafnaði þar inni
1 kýr.