Þjóðólfur - 26.05.1893, Blaðsíða 4

90
Þingmálafundur
verður haldinn að Ásgarði í Dalasýsiu
fimmtudaginn 22. júní, og liefst á hádegi.
Útskálum 18. maí 1893.
193 Jens Pálsson.
íslenzk liestajárn fást
ódýrust í verzlun
194 Sturlu Jbnssonar.
Tuskur úr ull. Tuskur úr hvítu lérepti.
Hrosshár. Gamall kaðali. Gamall segl-
dúkur. Kopar. Eir. Látún. Zink. Biý.
Gamalt járn. Hvaiskíði. Álptafjaðrir.
Álptarharnir. Kattarskinn. Folaldaskinn
og lambskinn eru keypt í
3. Aðalstræti 3. 195
Þeir sem ætla að kaupa ný úr, ættu
að kaupa þau hjá Gruðjóni Sigurðssyni,
úrsmið á Eyrarbakka, því þar hafa menn
vissu fyrir að fá góð úr (og vel ,,aftrekt“)
fyrir lægsta verð. Komið og sjáið þau,
áður en þér kaupið úr aunarsstaðar. U96
Smáar blikkdósir kaupir
167 Rafn Sigurðsson.
Sunnlendingar!
Með gufuskipinu ,Ernst‘, sem fer héðan
7. júní næstk., er fargjaldið til Austfjarða
nú lækkað niður í 12 kr. Hafið hug-
fast, að ,Ernstl er betra farþegaship, en
þér áður hafið vanizt. Að öðru leyti vís-
ast til auglýsingar minnar 18. þ. m. í 23.
töiubl. .Þjóðóifs'.
Reykjayik 25. maí 1893.
198 Ól. Runólfsson.
„SOLIDE“ fer austur á Austfirði
8. júní og 24.-26. júni eins og auglýst
hefur verið. Sækir fólk anstur um 14. sept.
Skipið er sterkt járnskip með nýrri vél.
Tjald verður breitt yfir þilfarið, svo að
menn ekki hrekist, lestin upphækkuð með
plankagólfi, og rúmstæði gerð til beggja
hliða.
Af því svo margir áskrifendur eru
komnir, verður fargjald austur á Aust-
fjörðu 12 kr., fram og til baka 22 kr.
12 kr. greiðist nú, 10 kr. í haust. Þetta
verð gildir að eins fyrir áskrifendur,
sem skrifa sig á hjá raér eða umboðsmönn-
um mínum.
Skipið er til sýnis hverjum sem vill.
Reykjavík 25. maí 1893.
199 Björn Kristjánsson.
Nýr magazinofn er tii söiu með
mjög g'oðu verði. Ritstjórinn vísar á selj-
andann. 200
Sjöl af ýmsum tegundum ný-
komin í verzlun
201 Sturlu Jbnssonar.
Barna-skófatnaöur og unglinga
keniur með „Laura“ næst. óvanalega lágt
verð eptir gæðum.
Karlmanns-sumarskór koma þá.
Brókarskinn komiu og skóleður.
Karlmannsföt og fataefnin góðu enn
til. Þeir, sem senda nákvæmt brjóstvíddar-
mál, tekið undir höndunum, geta fengið
mátulega stóran al-fatnað á kr. 12.75,13.50
13,65. Borgun frá fjarlægum stöðum greið-
ist fyrir fram.
202 Björn Kristjánsson.
JEdLér með fyrirbjóðum við undirskrifaðir bændur
öllum ferðamönnum að æja eða liggja með heata
eða annan fénað í Selfoss-landareign án okkar leyfis.
Brjðti nokkur bann jietta, munum við leita rétt-
ar okkar, eptir því sem lög leyfa.
Selfossi 23. maí 1893.
Arnbjörn Þórarinsson. Uunnar Einarsson.
Eigandi og ábyrgðarmaöur:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Félagsprentsmiöjan
54
líksins, 0g langur hárlokkur með; var það hvorttveggja
hálftroðið ofau í grjótið, svuntan lá undir fótunum í
einni þvættu, og hafði hún verið slitin frá. Treyjan og
skyrtan voru mjög hert að hálsinum að framan, en göptu
frá að aptan. Allt var andlitið og hálsinn þrútið, blátt
og bólgið, en aðra áverka gátu þeir ekki fundið; hvorki
var líkið beinbrotið eða blóðmerki á því að sjá.
Stóðu menn nú þarna og horfðu ýmist á líkið, eða
hver á annan. Ræddu menn fram og aptur um það,
hvernig þetta hefði til komið.
„Og það kunni nú ekki góðri lukku að stýra",
sagði Helga í Hólsgerði, „hvernig hún hafði það, þessi
aumingi, þá hún lifði — þetta hefur ekki verið smáræðis-
drykkjuskapur á henni í sumar, hafi hún sent þessa
tunnu einum sex sinnum ofan á Eyri í sumar; hún fékk
hana seinast fulla á föstudagskveldið, og — sótti hana
út til okkar með þvílíkri fart — það held eg — og svo
hefur hún drukkið þetta í fyrri nótt, 0g ranglað svo
þetta í ráðleysu, þessi garmur, 0g orðið svo þarna til í
ánni — og hana nú — svona hefur það nú gengíð til,
segi eg ykkur satt, og vitið þið til“.
Svona lagði hver sitt til, en enginn komst næst
sannleikanum — nema Þorlákur í Hólakoti hefði getað
það, en hann þagði. — Hann spurði að eius eptir síð-
hempu sinni, en ekkert gaf hanu út á það, hvernig hún
55
væri þangað komin — sagði það kæmi seinna á gang,
hvernig í því lægi.
Hann sótti heim síðhempuna — en síðan fluttu
þessir menn líkið út að Hólum um kveldið, og rituðu
presti, séra Þorsteini Ólafssyni, skýrslu sína um lát
þetta, og vitnuðu, að þeir ætluðu, að hún hefði af manna-
völdum farizt, en ei fargað sér sjálfviljandi.
Magnús í Hólum var hinn rólegasti, og var að leiða
ýmsar getur að því, hver mundi vera valdur að þessu,
en gat ekki komið því vel heim. En eigi gat hann við
það ráðið, að Jón hafði sézt í síðhempunni kveldið áður,
— og að grunur var á, að þeir hefðu ekki verið heima
um nóttina. En það var ennþá á fárra manna vitorði,
því að enginn hafði orðið var við þá.
— Á laugardaginn næstan eptir var Guðrún jarð-
sungin. Hélt prestur yfir henni ræðustúf, og var í hon-
um allharðorður um afdrif hennar. Magnús og Jón
fylgdu henni til grafar.
Hún var grafin í leiði móður sinnar.
Á því leiði rann upp ógæfa hennar, þegar Magnús
fann hana þar grátna og örvinglaða um veturinn. —
í því leiði skildi ógæfan við hana, þegar Magnús
sneri frá því með söngmönnunum.
Hann var hinn rólegasti, eins og þetta ætti ekkert
skylt við hann. —