Þjóðólfur - 19.04.1894, Blaðsíða 3

76
segja um ritsiníðar hans, Jiessa sem aðrar, að það
sé „ekki betur farið en heima setið“.
Skinnastað, 1. des. 1893.
Þorleifur Jónsson.
Dánarminning.
Úr Stöðvarfirði hefur oss verið send skýrsla um
fráfall Antoníusar á Löndum, sem minnst er á í
17. tbl. Þjóððlfs, og er líklega réttara skýrt frá
því, eins og hér segir:
„Sunnudaginn að morgni hins 11. febr. andað-
ist sviplega að Löndum í Stöðvarfirði Antoníus
Þorsteinsson, ðkvæntur, 31 árs að aldri. í hinni
skæðu kvefsótt (Influenza), er geisaði hér eystra
um miðjan veturinn, hafði hann nokkra daga áður
þjáðzt af svefnleysi, og er hvergi var mann að fá
Bökum hinna almennu veikinda, hafði hann svona
veikur og í slæmri tíð brotizt austur á Eskifjörð
til að leita læknisráða við svefnleysinu og var nú
nýkominn heim úr þessari ferð. Daginn fyrir og
eins snemma að sunnudagsmorgninum kvaðst hann
vera hressari, en treystist þó eigi þennan morgun
til að klæða sig, því að bæði var hann þreyttur
eptir ferðina og hafði þegar á heimleiðinni og ept-
ir að heim kom neytt nokkurs af svefnmeðalinu,
sem læknirinn hafði fengið honum. Náði hann nú
að festa svefn, en svo vildi til, að enginn var um
stund hjá honurn inni í baðstofuhúsinu, nema faðir
hans, er svaf þar veikur í öðru rúmi. Litlusíðar,
er að var gætt, var hann liðið lík. Tvær flöskur
stóðu á borði við höfðalagið, önnur með svefnmeð-
alinu i, en hin með styrkjandi meðali. Hafði hann
vaknað í millitíð og auðsjáanlega í óráði gripið
svefnmeðalsflöskuna og tæmt hana.
Antonius sál. var einn meðal hinna menntaðri
alþýðumanna hér um slóðir, dugnaðarmaður bæði
á sjó og landi, ráðsettur, og græddist mikið fé
þann stutta tíma, er hann átti með sjálfan sig;
skilríkur og hreinskiptinn og að öllu vandaðisti
maður og vel látinn. Sérstaklega er hann harm-
dauði sínum aldraða föður, er hann var bæði gleði
hans og aðstoð í elli hans. Faðir hans Þorsteinn
Sigurðsson er sá hinn sami, er fyrrum bjó ríku
búi á Heyklifl i Stöðvarfirði, og flutti til Ameríku
1879, en kom heim aptur að ári liðnu áBamt allri
familíu sinni. Hinir 2 eptirlifandi synir hans:
Kristján á Löndum og Erlendur á Kirkjubóli (í
Stöðvarfirði) eru báðir dugnaðar- og fyrirmyndar-
bændur. — Móðurinnar Guðbjargar Jónsdóttur, sem
dó fyrir 3 árum, hefur áður verið minnzt í Djóð-
ólfi“.
Misprentad er i 17. tölubl..: 650 Q faðmar
í stað 6,500 □ faðma, þar sem getið er um stærð
á því landi, er selt var með hverunum Geysi og
Strokk.
T^nriíliiTi * stúdentafélaginu laugar-
H 11T111111 dagskveldið 21. þ. ra.fkl. 9 e. m.
1 U.11U.U1 á hótel ísland. Blaða-uppboð.*
Frímerkja-blað fæst ókeypis hjá Gunnlaugi
Jónssyni á Seyðisfirði.
ZE3g undirskrifuð tek að mér að sauma allskon-
ar fatnað og leysi það vel af hendi, verð frá 7—9
kr. á alfatnað; lika veiti eg stúlkum tilsögn í saum-
um mót vægri borgun.
Þingholtstræti 3.
Guðríður Gunnarsdóttir.
Nýtt Atelier!
í Bankastræti Nr. 7 (norðanvert við
íbúðarhúsið) hef eg byggt fullgerva mynda-
verkstofu eptir enskri teikningu.
Þar fást teknar: Aristo-myndir, Platin-
myndir, Argentotyp-myndir og hinar al-
kunnu Albumin-myndir.
Myndavélar mínar eru áreiðanlega góð-
ar, og allur frágangur eptir nýustu tízku.
Reykjavík 17. apríl 1894.
August Guömundsson
ljósmyndari.
Athygli heiðraðs almennings
skal hér með vakið á því, að undirskrif-
aður hefur komið sér upp verkstæði og
tekur að sér allt, sem að skraddaraiðn
lýtur. Fyrir vandaðasta jakka-alfatnað
tek eg i saumalaun 10 kr., fyrir óvand-
aðan jakkafatnað 8 kr., fyrir vandaða yfir-
frakka 10 kr., fyrir óvandaða 8 kr., iyrir
vandaðasta frakka-alfatnað 12—14 kr.,
fyrir jakka og vesti til samans 6 kr. 50 a.
og fyrir buxur 2 kr. 50 a. — Allt fljótt og
vel af hendi leyst.
Carl Wickström.
(Þiugholtsstræti 4).
28
Við þessi orð keisarans varð öllum embættismönn-
unum, er við voru staddir, litið öfundaraugum til yfir-
smiðsins, er átti næsta erfitt með að dylja fögnuð hjarta
síns.
„Hver skyldi vera hin mikla umbun, er keisarinn
ætlar honum? Með hverju skyldi hann ætla að launa
honum ?“
Á meðan þeir, sem til heyrðu, lögðu þessar og því-
líkar spurningar fyrir sjálfa sig í huganum, var Franz
keisari að búa sig til ferðar til að heiðra baðstaðina
með nærveru sinni.
Hann var þegar kominn í bláu klæðisfötin, sem hann
var vanur að vera í, þegar hann vildi eigi láta þekkja
sig, eða þegar hann, eins og hans hátign Jósep keisari
II. afi hans, var á gangi um borgina og fór úr einkennis-
búningi sínum, svo að sér gæfist því betri kostur á að
kynna sér óskir og þarfir þegna sinna. Allt var hljótt
og kyrt umhverfis hann; hann sneri sér að yfirsmiðnum
og tók svo til orða:
„Herra Weissberg! Oss er kunnugt um hina miklu
°g fölskvalausu hollustu yðar oss til handa; þiggið því
oss þennan menjagrip sem verðskuldaða viðurkenn-
ingu fyrir verk það, er vér höfum falið yður umsjón
yfir. Eg gef yður hann sem vinur en eigi sem
keisari".
25
í brjósti hans sló svo seint, svo ákaflega hægt, og þó
barðist það enn. En hvað var það, sem hann heyrði?
Það líktist byssuskoti! og því næst annað skot tií!
Hann hristi höfuðið, brosti og mælti í hálfurn hljóðum:
„Nei, þau voru ekki tvö, ekki nema eitt, að eins eitt“.
Hann var svo sárþreyttur, en hann hafði enga þreyju
til þess að hvíla sig. Hann nam staðar ofurlitla stund
og leit í kringum sig, en útsýnið var harla lítið: þokan
stóð sem múrveggur umhverfis hann, það var þoka yfir
höfði hans, þoka allt í kring og sandur undir fótum
hans; spor hans lágu í beinni línu í sandinum, og náðu
inn í miðjan þokuhringinn en ekki lengra; hann gekk
spölkorn áfram, en sporin náðu ekki lengra en á miðj-
una, en á bak við hann, þar sem hann hafði gengið,
var traðk mikið eptir för hans. Hann var lafþreyttur.
Það var svo erfitt að ganga í sandinum, og við hvert
fótmál varð hann að leggja fram nýja krapta; það var
eins og margar samanhangandi grafir sylgju hið þrotna
fjör hans — og þar fyrir handan lá sandurinn jafn og
sléttur og beið. Það fór hrollur um hann og hann
hugsaði með sér: „Það er einhver, sem gengur á gröf
minni, það er einhver, sem gengur á eptir mér, það
skrjáfar í einhverju þarna inn í þokunni á bak við mig,
svo sem í kvennmaunsfötum, það er eitthvað hvítt þarna
inn í hvítu þokunni“. Hann hélt áfram svo hratt, sem