Þjóðólfur - 19.04.1894, Blaðsíða 4

76
Til vesturfara.
Eptir bréfum og skýrslum frá agentum
mínum nú með „Thyra“ og póstum síðast,
er engin útsjón til að beinn flutningur
geti orðið í ár til Ameríku héðan, þar eð
sárfáir hafa skrifað sig enn þá og útlit
fyrir, að fáir fari i ár. Því læt eg hér
með alla þá vita, er ætla að flytja til
Ameríku héðan af landi í ár, og ætla sér
að flytja með Allan-línunni, að þeir verða
fluttir með dönsku póstskipunum til Skot-
lands og þaðan beina leið til þeirra staða,
er þeir ætla til. Með „Thyra“ í júní ættu
allir að kosta kapps um að geta farið,
því með þeim, er þá fara, verður Sigurður
Jóhannesson leiðsögumaður alla leið til
Winnipeg, og er vesturförum það mjóg
mikill hagur, að geta notið leiðsagnar hans
vestur. Einnig er betra fyrir þá, er þá
fara, að fá góða vinnu, þegar vestur kem-
ur, heldur en fyrir þá, er síðar fara.
t>eir sem einhverra orsaka vegDa ekki
geta komizt með „Thyra“ í júní, verða
teknir með „Laura“ í júlí. Vesturfarar
verða að gæta þess vel, að vera komnir
nógu tímanlega á þann stað eða höfn, er
þeir vilja fara á skip frá, og skipin sam-
kvæmt ferðaáætlun þeirra eiga að koma
við á í júní og júlí, svo þeir ekki missi
af farinu. — Með „Thyra“ í júní fer eg
að líkindum sjálfur með til Skotlands. —
Ef einhver breyting skyldi koma fyrir,
þegar „Laura“ kemur næst, þá auglýsi
eg það undir eins í Reykjavíkur-blöðunum.
Einnig læt eg umboðsmenn mína þá vita
um það.
Reykjavík, 14. apríl 1894.
Sigfús Eymundsson,
aðalumboðsmaður Allan-línunnar á, íslandi.
Allt maskínuprjón fæst fljótt og vel
af hendi leyst í Þingholtsstræti 3.
Vilborg Jónsd'ottir.
Kína-lífs-elixír.
Fyrir uokkrum árum var eg orðin
mjög innanveik af magasjúkleik með sár-
um þrýstingi fyrir brjóstinu, svo að eg
gat að eins endur og sinnum gengið að
vinnu. Eptir að eg hafði árangurslaust
reynt ýms allopathisk og homöopathisk
meðul eptir ráðum lækna, var mér ráðið
til að reyna „Kína-lífs-elixír“ frá herra
Waldemar Petersen í Friðrikshöfn, og
undir eins og eg hafði brúkað eina flösku
af honum, fann eg að þar var meðalið,
sem átti við sjúkdóm minn, og hef eg
ávallt fundið, að mér hefur batnað og
þjáningarnar hafa horfið, er eg hef brúkað
elixírinn, en sökum fátæktar hef eg ekki
ætíð getað verið birg af þessu ágæta
heilsumeðali. Eigi að síður er eg orðin
miklu hressari, og er sannfærð um, að eg
verð alheil, ef eg held áfram að brúka
þetta ágæta meðal. Eg ræð því öllum,
sem þjást af líkum sjúkdómi, að brúka
þetta blessaða meðal.
Litla-Dunhaga, 30. júní 1893.
Sigurbjörg Magnúsdóttir.
Vitundarvottar: •
Ólafur Jónsson.
Jón Arnfinnsson.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum kaupmönn-
um á Islandi.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn ekta
Kína-lífs-elixir eru kaupendur beðnir að líta vel
V. P.
eptir því, að —standi á flöskunum'í grænu lakki,
og eins eptir hinu skrásetta vörumerki á flösku-
miðanum: Kínverji með glas í hendi, og firma-
nafnið Valdemar Petersen, Frederikshavn, Danmark.
pW Haíi einhverjir kanpendur „Þjöðólfs“
fengið ofsend blöð af þessum árgangi, eru
þeir beðnir að endursenda þau sem allrafyrst,
einkum 7., 8., 9. og 10. tölubl.
Eigandi og ábyrgðarmaðnr:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
F élagsprentsmiðjan.
‘26
hann mátti. Fæturnir skulfu undir honum og honum
sortnaði fyrir augum, en hann hlaut þó að halda áfram,
áfram gegnum þokuna, því að þetta þarna inn í þok-
unni gekk ávallt á eptir honum. Það færðist nær og
nær. Hann var að missa þróttinn og hann skjögraði
sitt á hvora hliðina, undarlegum ljóssíum brá fyrir augu
honum, en snörp og hvell hljóð ómuðu í eyrum hans,
og kaldur svitinn draup af enninu; liann opnaði varirn-
ar í dauðans ofboði og hné niður á sandinn. Og svo
kom þetta út úr þokunni, myndlaust og þó þekkjanlegt
og laumaðist yfir hann hægt og þunglamalega. Hann
leitaðist við að standa upp, en þá var þrifið fyrir kverk-
ar honum með stömum, hvítum fingrum.............
Þá er Agata var jörðuð daginn eptir, beið líkfylgd-
in dálitla stund, en þó kom enginn frá Stavnede til að
fylgja henni til grafar.
Hatturinn hans Franz II.
Eptir Charles Expilly.
Ef til vill hafði hans hátign Franz II. Austurríkis-
keisari aldrei verið eins hýr og ánægjulegur á svipinn,
eins og morgun einn árið 1821.
27
Um þær mundir voru baðhús næsta fátíð í Vínar-
borg og var því svo dýrt að lauga sig í þeim, að al-
menningur hafði eigi efni á því. Franz II.. sem kom
þetta fyrirkomulag mjög illa, lét því búa til tvo bað-
staði við l’Augarten, annan fyrir karla og hinn fyrir
konur, svo að almenningi gæfist þar kostur á að lauga
sig kostnaðarlaust. Hinn 14. júni 1821 kom yfirsmið-
urinn. sem fyrir verkinu hafði staðið, á fund keisarans
og tilkynnti honum, að riú væri smíðínni lokið, svo að
hinir fátækustu meðal þegna hans þyrftu eigi framvegis
að fara á mis við hin heilsusamlegu áhrif vatnsins úr
Dónárfljótinu. Það var þessi fregn, sem uú uppljómaði
andlit Austurríkiskeisara, sem að eðlisfari var alvarlegt,
og framleiddi það ánægjubros, er lék um varir honum.
Hans hátign var umkringdur af æztu embættismönnum
rikisins, þegar yfirsmiðurinn, Weissberg að nafni, kom
inn til hans.
„Herra Weissberg!“ tók keisarinn til orða. „Til
forna var það venja, að sæma þá einhverri gjöf, er
höfðu frá góðum og gleðilegum tíðindum að segja. Þessi
venja er nú lögð niður, og er það vissulega rangt. Eg
ætla því að koma henni á aptur til hagnaðar fyrir yður.
Þér skuluð nú, áður en þér farið aptur til l’Augarten,
þiggja af oss lítinn þakklætisvott, svo sem ytra merki
þeirrar alveg sérstöku virðingar, er vér berum fyrir yður“.