Þjóðólfur - 25.05.1894, Qupperneq 1

Árg. (CO arkir) kostar 4 kr.
Erlendia 5 kr. — Borgist
fyrir 15. Júll.
Uppsögn, bundin við áramót,
ógild nema komi til útgefanda
fyrir 1. október.
ÞJÖÐÓLFUR.
XLYI. árg.
IJtlendar fréttir.
Kaupmannahöfn 28. april 1894.
Ekkert gerist nú fréttnæmt; það þykja
engin tíðindi lengur, þó að stjórnleysingj-
ar beiti heljartóium sínum; þó kom það
flatt upp á menn, að einn embættismaður
í hermálaráði Frakka var rammur stjórn-
fjandi; hann heitir Fenéon og situr nú í
dýflizu.
pað er nú samþykkt af neðri deild
Englaþings, að stofna skuli fasta nefnd
manna fjölmenna til þess að fjalla um mál
Skotlands; þykir sýnt, að það verði upp-
haf að þingi þeirra. Frumvarpið um 8
stunda vinnudag var í gær látið ganga til
2. umræðu með miklum mun atkvæða.
Samkv. því eiga námumenn ekki að vinna
lengur en 8 st. á dag, til annara nær það
ekki. Eins og kunnugt er var í vetur
byrjað á 8 st. vinnudegi á skipasmíða-
stöðvum ríkisins, og gafst vel.
Á sléttunni við Theissfljótið, fögru hér-
aði og einkar frjósömu, búa harðir menn
og frelsisgjarnir; héraðið eiga nokkrir auð-
kýflngar, sem hafa þar ráðsmenn til þess
að kúga fé af landsetum sínum, sjálfir
komu þeir þar aldrei, en lifðu í sukki og
svalli vestur í Vín; ganga ljótar sögur af
þrautum og raunum uppreistarmanna. Her-
lið skarst í leikinn og mun nú hafa bælt
uppreistina.
Frá Norðurameríku ganga sögur um
vinnuföll og hungur, og sumar ærið ótrú-
legar.
Alþingi Dana verður slítið 2. maí; má
það réttilega kallast þingið magra. — Ekk-
ert er víst um það, hvenær Estrup fer.
í þessari viku var fyrsti skipsfarmur
af saitfiski sendur til Spánar frá Noregi;
er það óvanalega snemmt. Eptir síðustu
akýrsium hafa 50 miljónir fiska verið
dregnir þar á land. Það er kallað í með-
allagi.
Jafnaðarmenn hyggja á stórkostleg
fundahöld og aðrar aðgerðir hinn 1. maí,
eins og vant er; fylgja því allir með mesta
áhuga og forvitni.
Dáin i Khöfn frú Julie Sðdring nafn-
kennd leikkona, dóttir leikarans C. N.
Rosenskilde, rúml. sjötug.
Reykjavík, fðstudaginn 25. maí 1894.
t Jóhann Guðmundsson
frá Hól í Reykjavík.
(f. al/6 1860 — d. ie/is 1893).
Stóð á foldu fríður hlynur
fagra sumar morgunstund.
Allir, sem um grundu gengu,
glöddu sig við þennan lund.
Hátt hann lypti grænum greinum,
gnæfði prúður himni mót.
Sýndist standa fastur fyrir
fagur stofn á sinni rót.
Skreið í dupti illur ormur,
upp sig Iæsti rótum frá;
festi sig í ljósum lundi
leynt og hægt svo bar ei á.
Og hinn fagri aldinviður
eigi staðizt fjekk við því;
varð að fólna, falla’ og deyja
fögrum blóma sínum í.
Stóð á foldu mætur maður
manndóms síns í blómatíð,
hjartaprúður, hreinn og tryggur,
hylli naut af öllum lýð;
beíndi sifellt hug til hæða, —
hátt var lífsins takmark sett;
fróðleik unni’ og fögrum listum,
fremst þó hugði’ á gott og rétt.
Dauðinn kaldur lá í leyni,
læddist hægt og sat um hann,
eins og þyrði’ hann ei að ráðast
ört á þennan vaska mann.
Þótt hann læddist, loks hann náði
lífi þessa sterka manns.
Fósturjörðu átti eigi
auðnast það að njóta hans.
Dróst til þess, sem verða vildi,
vissi’ hann sjálfur glöggt af því,
að hann mundi líf sitt láta
lífsins blóma fögrum í.
En á móti heljar hjörvi
horfði glöð og róleg önd.
Mælti hann ei æðru-yrði,
allt hann fól í drottins hönd.
Eptir lifir eikin veika,
ekkja þessa prúða manns.
Eptir lifa ótal vinir,
ótalmargir sakna hans.
Eptir lifir endurminning,
Nr. 24.
ágætt mannorð vinum hjá.
Eptir lifir einnig vonin
aptur hann í blóma’ að sjá.
V. B.
Áheit á háskólasjóðinn.
Fyrir skömmu barst ritstjóra þessa
blaðs bréf frá ónefndri sveitakonu með
innlögðum 5 kr. seðli, sem áheit til há-
skólasjóðsins og þökkum vér fyrir þá send-
ingu i nafni sjóðsins. Jafnvel þótt vér
naumast getum vænst þess, að sjóður þessi
eflist til muna beinlínis með áheitum, þá
virðist oss samt eiga miklu betur við að
heita á eitthvert þarflegt fyrirtæki, ein-
hverja framtíðarstofnun t. d. háskólasjóð-
inn, heldur en á Strandarkirkju, sem ekk-
ert hefur við peningana að gera, auk þess,
sem það er hlægileg pápiska allur þessi
átrúnaður á helgi þeirrar kirkju, en hitt
er hvorki hlægilegt né pápiskt að styðja
eitthvert gott málefni með áheiti, sem auð-
vitað er sama sem gjöf.
Lesendum vorum til athugunar setjum
vér hér aðalefni bréfsins frá sveitakon-
unni, og látum orðfæri þess halda sér ó-
breytt:
Háttvirti herra ritstjóri „t>jóðólfs“!
Svo er mál með vexti, að nokknð lá mér pungt
á hjarta nm fyrirfarandi daga og var eg lengi að
velta því fyrir mér, hvað eg ætti að reyna því til
framgangs og datt mér þá í hug, að reyna að heita
á einhvern, en eptir langa umhugsun komst eg að
þeirri niðurstöðu, að heita á „Háskólasjóðinn“ og
þá vildi svo vel til, að ósk mín uppfylltist á svo und-
arlegan hátt, og því sendi eg yður nú hérinnlagð-
ar 5 krónur, handa þessum stofnsjóði. Eg leyfi
mér nú í einfeldni að spyrja yður, hvort það er
ekki mest innlend lagakennsla, sem þið eigið við,
þó þið nefnið þetta háskóla. Eg býst nú við að
yður þyki þetta undarlegt og máske hjátrúarfullt
og einfaldlegt, en eg hef nóg dæmi mér til varnar,
þó ekki sé nema það, að um svo mörg undanfarin
ár hefur verið heitið á Strandarkirkju; það hef eg
séð í blöðunum; þó eg hafi heitið á hana, þá hefur
henni aldrei viljað til, en nú vildi þessum sjóði ein-
mitt til ogþví vildi eg óska, að fleiri vildu fylgja
mínu dæmi og heita á hann. f sambandi við þetta,
vil eg segja yður það, að fyrir mörgum árum þótti
mér vænt um fallegan og gáfaðan pilt, sem eg gerði
mér mikla von um, að mundi verða mikill maður;
svo fór hann i skóla og gekk vel, og nú var eg
svo fjarska glöð, og vildi nú helzt að hann færi 4
prestaskólann, en það vildi hann með engu móti,