Þjóðólfur - 22.11.1895, Blaðsíða 4

220
rifnum fataræflum og lifir eins og bein-
ingamaður. Hann kom allslaus til Chicago
1861 og fékk vinnu í verksmiðju nokk-
nrri, en hefur nælt svo síðan, að eignir
hans eru nú metnar 2 miljónir dollara eða
um 7x/2 miljón króna.
Stærsti demant í heimi kvað nýlega
vera fundinn í gimsteinanámum í Bahía í
Brasilíu. Hann er um 3100 „karat“ að
þyngd, eða 2129 „karat“ meira en hinn
stærsti, er menn hafa áður þekkt og að
eins er 971 „karat“. Þessi feiknastóri
demant er eign írakknesks félags nokkurs
í Bahía, og er Brasilíustjórn tekin að
semja við það um kaup á þessum dýrind-
issteini handa gripasafninu í Rio Janeiro.
Kand. theol. Geir Sæmundsson pré-
dikar í dómkirkjunni á sunnudaginn kemur kl. 12.
Tímaritið „Kringsjaa“
gefið út af Olaf Norli í Kristjaníu kemur
út tvrnvar í hverjum mánuði, eða alls 24
hepti um árið, og kostar 12 krónur. Hvert
hepti 80 bls.
Fjölskrítðugasta og skemmtilegasta tíma-
rit á Norðurlöndum. Ómissandi fyrir hvern
menntaðan mann, er vill fylgja með tím-
anum.
Tímaritið má panta hjá flestum bóksöl-
um á íslandi eða beint frá útgefandanum.
ÞJÓÐÓLFUR
1896.
Hlunnindi fyrir nýja kaupendur að
næsta (48.) árgangi:
Sögusafn Þjóðólfs
fjflgur bindi (5., 6., 7. og 8.), 1892, 93,
94, og 95. AIls um 500 bls. Mjög
skemmtilegt safn. Þar á meðal íslenzkar
sögur t. d. „Magnúsar þáttur og Quðrúnar“
og „Hungurvofan“ eptir séra Jónas Jónas-
son.
Með því að búast má við, að sumir
nýir kaupendur vilji eignast það, sem út
er komið af hinni frbðlegu sögu af Þuríði
formanni og Kamhsránsmönnum, geta þeir
fengið keypt þessi þrjú fyrstu hepti, sem
þegar eru prentuð, fyrir 1 kr. 75 a. öll.
(þ. e. 1. hepti 75 a., 2. h. 50 a., 3. h. 50 a.).
Það eru síðustu forvöð fyrir þá, sem vilja
eignast alla þessa sögu, því að sárlítið er
eptir af 1. heptinu. Þessi hepti verða
ekki send neinum fyr en um leið og þau
eru borguð, en vissara er að panta þau
með blaðinu, ef menn ætla að kaupa þau,
því að þá verða þau geymd. Engir aðrir
en nyir kaupendur Þjbðolfs geta átt kost
á að fá sögu þessa keypta.
Fjbrða hepti sögunnar, er kemur út
næsta ár, fá allir kaupendur blaðsins,
gamlir og nýir, ókeypis.
Þessi ofangreindu kjör standa nýjum
kaupendum til boða obreytt til 1. marz 1896.
WfT" Eptir nýár hefst í Uaðinu frum-
samin íslenzk skáldsaga, byggð á sannsögu■
legum atvikum úr þjbðlífi voru.
Hús til sölu, lítið en nýtt og vand-
að, með háum og góðum kjallara, á skemmti-
Iegum stað í bænum. Ritstj. vísar á.
Hvíthyrnd ær hefur mér yerið dregin í
haust með mínu marki, 4—5 vetra gömul, með
undanfæringamarki: tvístýft fr. hægra, gert í hálft
af fjöður eða stig apt. (þó fallinn broddur); stúfrifað
og gagnbitað vinstra; hornamark óglöggt; brenni-
mark máð svo, að ekki er hægt að lesa úr. Þessi
kind hefur ekki verið hjá mér næstl. vetur, og get
því ekki sagt hana mína eign. Sá, sem getur
sannað eign sína á kind þessari, og borgað þessa
auglýsingu, getur vitjað andvirðisinB til mín.
Miðhúsum í Garði 28/10 ’9ð.
Magnús Þórarinsson.
Sítrónolía, eggjapúlver, gerpúlver,
sukkat, kardemommer, lárberjalauf
o. fl. fæst í
verzlun Sturlu Jónssonar.
Eigandi og ábyrgðarmaðnr:
Hannes Þorsteinsson, cand. thcol.
FélagsprentsmiSjan.
70
hefði eg verið ein, hefði eg eflaust fallið í ómegin, en
eg mátti ekki láta hugfallast vegna barnsins míns.
Þá mundi eg allt í einu eptir því, að rétt hjá her-
bergi mínu var klefi nokkur, þar sem geymdur var
sængurfatnaður og ýmislegt rusl. Á klefanum var lítill
gluggi, sem vissi út á þakið á hesthúsinu, og datt mér
í hug, að þaðan kynni að takast að komast brott.
Eg vafði löngu og breiðu silkibandi utan um barnið
mitt og batt það svo við mig, fór því næst út um glugg-
ann og renndi mér fyrst, en lét svo fallast niður á hest-
húsþakið. Umhverfis mig var allt hulið þykkum reyk;
en þá víldi svo vel til, að snöggur vindblær dreifði hon-
um, svo að eg gat glöggt séð, hvað eg hafðist að. Mér
tókst þá að renna mér dálítinn spöl ofan af þakinu og
hoppa þaðan niður. Annar fóturinn á mér fór úr liði
um öklann og við byltuna meiddist eg á höfðinu, en
drenginn minn sakaði alls ekki neitt.
Eg hljóp kippkorn frá húsinu yfir strætið og fleygði
mér niður bak við lágan múrvegg, sem ekki var á al-
mannafæri, en þá féll eg í ómegin.
Þegar eg raknaði við aptur var heimilið okkar
skemmtilega ekkert annað en rjúkandi rústir, er slökkvi-
vélarnar helltu án afláts vatni yfir.
Þar var saman kominn mesti sægur af mönnum til
71
að svala forvitni sinni, og vildi ekki frá hverfa fyr en
eldurinn væri gersamlega búinn að vinna hryðjuverk
sitt. Þá þekkti eg álengdar manninn minn, er stóð þar
í hóp vina sinna.
Hann var fölur sem nár og augu hans voru sem
brostin af harmi. Eg sá, að hann tók upp logandi spýtu^
eldibrand úr því húsi, þar sem hann hugði, allt,
er honum var kærast og hjartfólgnast, hefði látið lífið.
Hann rétti eldibrandinn að vini sínum til Þess hann
gæti kveykt í vindli, og sagði: „Þetta er hin eina
gestrisni, er eg get sýnt“.
Eg varð hrædd, er eg heyrði rödd hans; í henni
lýsti sér ógurieg örvænting, og eS að varir hans
titruðu, er hann talsði.
Eg þoldi ekki að sjá hann kveljast lengur, og kall-
aði því til hans:
„Syni þínum er borgið!“
Hann leit við, en feldurinn minn, sem var orðinn
bæði rifinn og óhreinn, huldi mig, og eg sat í skugga,
svo hann þekkti mig ekki. Röddin hefur einnig eflaust
verið annarleg, Því eptir allar þær geðshræringar og
þrautir, er eg hafði þolað, gat eg ekki haft vald yfir
henni. Hann kom samt auga á barnið, er eg hélt eins
hátt á lopti og eg gat, og gekk nær okkur.