Þjóðólfur - 04.04.1896, Blaðsíða 3

67
staðar, einkum á Húnaílöa og fyrir Skagaíirði. Af
Reykjarfirði skrifað um miðjan f. m., að eigi hafi
jiar sést út yfir hann af hæstu fjöllum. Hroði kom
á ísafjarðardjúp í f. m„ en var horfinn aptur nú
um mánaðamótin. Bigi hafði ís heldur tálmað
neitt för „Yesta“ til Akureyrar.
Aflabrögð eru yfirleitt harla dauf enn hér
við Plóann. E>ó hafði aflazt vel í netin fyrsta
lagningardaginn á einu fiskimiði (svo nefndum „Set-
um“) í Garðsjónum, en annarsstaðar ekki, og alveg
fiskilaust hér að innanverðu í flóanum, svo að út-
litið er allslæmt enn. Piskiskútur þær, er komu
hingað nú um bænadagana, höfðu aflað misjafnt,
mest 5500 (,,Stjernen“), en að jafnaði 2—3000 á hálf-
Btn mánuði eða lengur, og mest fyrstu dagana. í Þor-
lákshöfn er komiðj 500 i hlut hæst, og mun það
Vera langmestur afli austanfjalls enn sem komið er.
Prestaskólakennari, séra Jón Helga-
son prédikar í dómkirkjunni á morgwn (páska-
daginn) kl. 8 fyrir hádegi.
Alþýðufyrirlestrar
Studeiitafélagsins.
Lektor Þörliattur Bjarnarson heldur
fyrirlestur í Gtood-Templarahúainu 2. páska-
ki. 6 e. h. Umræðuefni: Hvad má
9era til þess að prýða Heykjavík? Að-
göngumiðar fyrir 10 aura fást í dag í búð
Fischers, Ensku verzlaninni og við inn-
ganginn.
Mjög skemmtilegt húsnæði.
í Vesturgötu nr. 12 (Merkisteini) fást
leigð frá 14. maí næstkomandi 2 eða fleiri
skemmtileg herbergi. Lysthafendur snúi
sér ti! Jóh. snikkara Jósepssonar.
Atvinna oskast.
Maður, sem er alvanur verzlunarstörf-
nm, óskar atvinnu. Ritstj. vísar á.
fernisolía, terpentína, kítti,
rúðugler m. m. fæst í
verzlnn Sturlu Jónssonar.
Eg hef lengi þjáðzt af óhægð fyrir
brjóstinu og óreglulegri meltingu, en er
eg hafði tekið inn 2 flöskur af Kína-Lífs-
Elíxír frá hr. Waldœmar Petersen í Frede-
rikshavn, get eg með ánægju vottað, að
upp frá því hef eg ekki kennt fyrgreindra
veikinda. í sambandi við þetta vil eg
geta þess, að gömul kona nokkur hér á
bænum (Sigríður Jónsdóttir) hefur neytt
Kína-lífs-elixírs með bezta árangri gegn
iliri meltiugu, er stafaði af ofmiklum kyr-
setum innanbæjar, en hafði áður vanizt
vinnu undir berum himni. Sömu reynslu
hafa einnig ýmsir fleiri hér um slóðir, er hafa
neytt og enn neyta bittersins gegn ýmiskonar
lasleika. Eg get því með öruggri sannfær-
ingu veitt Kína-Lífs-Elixírnum meðmælimín
sem læknislyfi gegn fyrgreindum sjúkdóm-
um, og því frernur, sem auðvelt er að hafa
hann jafnan við heudina, með því að hann
er ódýr í samanburði við það, sem önnur
læknislyf og læknishjálp kosta.
Grafarbakka 20. júní 1895.
Astríður Jönsdóttir.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá hiuu ekta
Kína-iífs-elixír, eru kaupendur beðnir að
títa vel eptir því, að ~ standi á flöskun-
um í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki á flöskumiðanum: Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið Valdemar
Petersen. FrederikshHvn, Danmark.
Emil V. Abrahamson
Kaupmannahöfn K.
Þær vörur, sem firmaið sérstaklega flytur:
Campechetré, kvistalaust, blátrjárextrakt,
indigó- og aniiínlitir, pakkalitir og önnur
litarefni. Ratechu til veiðineta.
í haust var mér af vangá dregið hvítt gimbr-
I arlamb, sem eg ekki á. Mark: sýlt, hiti fr. h.;
sneitt fr. v. Réttur eigandi geíi sig fram fyrir
næstu fardaga.
Aratungu í Hrófhergshreppi 6. marz 1896.
Guðmundur Jónsson.
32
anfæri virtist lengur mögulegt. Hún kólnaði upp og
svita sló út um hana alla; henni fannst hún ekki geta
hrært sig. Þannig lá hún kyr nokkra stund.
Faðir hennar tók eptir því. — „Hvað ert þú að
hugsa, Anna?“ kallaði hann, „eg held það komi sér ekki
að liggja, þegar svona stendur á“.
Anna fann, að helzt yrði hún að reyna að hlýða, til
^®8a að komast hjá meiri vandræðum; fyrir þeim fann
^ún að hún var ekki maður.
Komumaðurinn var Jón Sunnlendingur. Hann hafði
einhvern tíma verið kaupamaður hjá Þórði og þekkti því
íolk hans. Nú var hann einn af vesturförunum, hafði
gert sér góða daga í leiðinni og „tekið sér neðan í því“.
Hann tók sér nú sæti á bæjarþrepskildinum, og þaðan
kallaði hann ýmist út eða inn: „Ládið þið nú einu sinni
sjá, að þið. séuð ekki sofandi41. — „Enskurinn er ekki
upp á slaepinginn, og 6g ekki heldur“. — „Komið þér
sælar, biessuð dúían“. „Sko, hve hún er nú orðin væn“.
— „Þetta helvídi hjálpar ekki lengur“. — Hvar eru hest-
aruir?“ — Svo stökk hann á fætur og út, og aptur
inn í bæ; rak hann þá ýmist eptir, eða bauð Önnu lijálp
sína.
En Anna iét hvorki hjálpa sér, né hjálpaði öðrum.
Hún var ferðbúin löngu á undan hinu fólkinu. Lædd-
ist hún þá út, gekk ein að húsabaki og settist þar. —
29
ir aðra vesturfara, því við mörgu þurfti að snúast. Það
var eitt, sem einkum var verk hans; það var að heimta
saman smáskuldir, sem ýmsir höfðu að greiða vesturförum,
áður en þeir færu. Allt þurfti auðvitað að greiðast í pen-
ingum, og gekk Haligrímur svo vel fram í því, að hafa
þá saman, að stundum var sent bæ frá bæ til þess að
vita, hvort enginn gæti lánað nokkra skildinga, eða
keypt eitthvað fyrir þá.
Þórður bjó sig líka til farar. Honum datt ekki í
hug að setjast aptur, fyrst hann eitt sinn hafði ráðið
með sér ferðina; en naumast var hægt að sjá eða heyra,
hvort honum líkaði allt þetta vel eða illa. Einungis
mátti taka eptir því, að hann var venju optar nokkuð
kenndur.
Um fardagana varð hann að flytja sig alfarið frá
Seli. En af því að flutningsskipið átti ekki að koma
fyr en um miðjan júnímánuð, þá var svo ráðið, að hann
og fólk hans dveldi að örund dagana, sem eptir voru.
Svo kom 15. júní. ÖIl hjörðin stóð nú í fjörunni
undir gæzlu „agentsins“ og mændi út á hafið. Það liðu
þrír dagar. Menn þorðu naumast að taka sér iivíld eða
sofna um nætur, enda var lítið um húsaskjól. Stund-
um þóttust þeir, sem sjónskarpastir voru, sjá reyk hér
eða þar líða frá hafinu upp í loptið, en hann hvarf og
og enginn vissi, hvaðan hann kom. Loksins voru strák-
l