Þjóðólfur - 06.08.1897, Blaðsíða 3

153
enginn efi er á því, að hitíðarhald þetta
nær hér íestu.
Eitthvað á 3. þúsund rnanns sótti
hátíðina, þar á meðal fjölda margir úr
nærsveitunum, allmargir úr Árnessýslu og
nokkrir úr Borgarfirði og af Mýrum.
Ný lög afgreidd frá þinginu, auk þeirra,
sem áður er getið: 9. Lög um að stjbrn-
inni veitist heimild til ad hafa skipti á
jörðinni Nesi í Norðfirði og kirkjujörðinni
Grænanesi samastaðar. 10. Lög um þókn-
un handa forstjórum og sgslunarmönnum
söfnunarsjóðsins. 11. Lög um bólusetning
ar. 12. Lög um að stofna byggingarnefnd
í SeyðisfjarÖarkaupstað.
Dáinn er 22. f. m. úr lungnabólgu
Þórður Ögmundsson skólapiltur, sonur Ög-
mundar bónda Ögmundssonar á Yxnalæk
í Ölfusi, 22 ára gamall, efnilegur piitur
til náms og kominn í 3. bekk lærða skól-
aus.
fleiðurssamsætið, er haidið var 31. f. m.
fyrir þá dr. P. Beyer og Thurén, erindreka
Odd-Fellow-reglunnar, var allfjölskipað
(um 60—70 manns), þar á meðal flestallir
alþingismenn. Biskupinn hélt ræðu fyrir
minni heiðursgestanna, en dr. Beyer fyrir
minni íslands, og þótti honum mælast vel
og vingjarnlega.
„Yesta“ fór héðan til útlanda aðfara-
nóttina 3. þ. m. og með henni um 30 far-
þegar, þar á meðal dr. P. Beyer og Thurén,
Þorieifnr Bjarnasou skólakennari með eins
árs fararleyfi frá embætti sínu, ungfrú
Ólafía Jóhannsdóttir kynnisför til Ameríku,
stúdentarnir Jóu Þorláksson og Páll Sæ-
mundsson til háskólaus o. fl.
kom norðan og vestan um
land í gær. Með henni komu: Páll Ein-
arsson eýslumaömf Barðstrendinga, Tómas
Helgason héraðslæknir frá Patreksfirði,
Eggert Claesen stúdent og ungfrú Soffía
Jónassen o. fl.
Um þjóðmiimingardagiim.
Hinn austurríski aðalsmaður og íslands-
vinur, dr. jur. Krticzka v. Jaden frá Vín-
arborg, er áður hefur verið minnzt á hér
í blaðinu 0g nú dvelur hér í bænum, var
staddur við hátíðina 2. þ. m., og hefur
hann mælzt til, að Þjóðólfur flytti lcsend-
um sínum eptirfarandi grein, er hér birt-
ist því í lauslegri þýðingu. Greiniu er
svolátandi:
„Forvitnin er ein meðal hinna mörgu,
mi8jöfnu eiginleika Vínarbúa. Og þá er
hamingjan hafði hagað því svo, að eg var
til íslands kominn, var eðlilegt, að eg vildi
forvitnast um, hvernig hátíðahaldið þjóð-
minningardaginn 2. ágúst færi fram. Til
að afla sér þekkingar á einhverri þjóð,
verður maður að kynnast henni bæði á
hryggðar- og gleðidögum. Eg vildi óska,
að. Íslendíngar færu á mis við dimma,
dapra daga! Þeirri þjóð, sem eg lengi
hef virt og elskað, kynntist eg nú á hátíð-
isdegi hennar. Samkvæmt vonum mínum
komn þar í ljós hinir hispurslausu, ástúð-
legu og góðu eiginleikar ísleudinga. Eg
fékk þar hinar sömu viugjarnlegu viðtök-
ur, sem eg ókunnur maður hef alstaðar
orðið aðnjótandi, síðan eg steig hér fæti
á l8nd, og get eg ekki þakkað það nóg-
samlega.
Eg vík mér þá að hátíðinni sjálfri.
Við hinar skemmtilegu kappreiðar um
morguninn var kalsarigning, en síðar birti
í lopti og ágústsólin rauf um stund skýja-
flókana og skein yfir landið. Hljóðfæra-
slátturinn og leikfimissýningin tókust lof-
samlega, þá er tekið er tillit til þess, að
öll byrjun er erfið. Mesta eptirtekt og
aðdáun vakti auðvitað glímurnar, söngur-
inn og dansinn. Söngiögin voru mjög lag-
leg. í dansinum tóku þátt stórir og smá-
ir, ungir og gamlir, með fjöri og ánægju,
en eg vil leyfa mér að gera þá athuga-
semd, að eg sem Vínarbúi þekkti ekki
dansinn „Wiener Kreuz“. Hann er eigi
dansaður í Wien. Ef til vill er það sami
dansinn, sem nefndur er „Kreuz Polka“
og kenndur er í dansskóium. En eg
hef, eins og margir Vínarbúar, eigi lært
að dansa. Maður á að getað dansað án
þess að hafa lært það sérstaklega. Það
liggur einhvernveginn í eðli manns. Eg
hef í fyrsta skipti á æfi minni séð hér
svonefnt „Vínarbrauð“, sem neytt er með
kaffi. Þessi brauðtegund þekkist ekki I
Vínarborg, en hins vegar höfum vér „ís-
lenzkan mosa“ („Islándisches Moos“), en
„Moos“ (mosi) merkir á þýzka stúdenta-
málinu „peninga“, og þann mosa varð eg
að taka með mér að heiman). íslenzkir
ullarsokkar eru einnig kunnir í Wien, en
eiga samt ef til vill eigi rót sína að rekja
bingað til lands. — Við hátíð þessa gafst
mér kostur á að dást að yndisþokka ís-
lenzku stúlknanna. Yflrleitt hlaut hátíðin
að hafa mjög þægileg og skemmtileg á-
hrif á útlendinga, og ef eg ætti að setja
eitthvað út á hátíðahaldið, þá væri það
einkum, að veitingunum virtist mér nokk-
uð ábótavant, matur lítt eða ekki fáan-
legur, bjórinn fremur af skornum skammti
meðal svo inargra munna, og kaffið eitt-
hvað viðvaningslega á borð borið. En
samt sem áður var hátíðisdagurinu hinn
skemmtilegasti".
Dr. v. Jaden ferðaðist til Þingvalla
og Geysis í næstl. viku, en hreppti rign-
ingu mikla mestaila leiðina. Ætlaði til
Heklu, en varð að hverfa frá því sakir
óveðurs. Ei að síður Iét haun hið bezta
yfir förinni. Þótti honum Gullfoss mjög
tignarlegur og Brúará mjög einkennileg.
Hann sá og brýrnar á Þjórsá og Ölfusa, og
þótti veglegt mannvirki hér á landi. Mest
þótti honum koma til náttúrnfegurðarinn-
ar í Laugardalnum, og hefði þó notið þess
betur, ef veður hefði verið þurt og bjart.
Dr. v. Jaden er skáldmæltur og hefur
meðal annars ort kvæði urn Geysi og
Brúará.
Afbakaðar þingmálafundargerðir.
Herra ritstjóri „Þjóðólfs"! Eg ætla að biðja
yður að gera svo vel og birta í blaði yðar eptir-
fylgjandi leiðréttingar við piugmálafundarfréttir
Húnvetninga, sem eru prentaðar í „ísafold" 30.
júni þ. á., 45. tbl.:
1. Tillaga sú i stjórnarskrármálinu, sem þar segir
að hafi verið felld „með 13 atkv. móti 4“, var
felld með 13 atkv. móti 11.
2. Tillaga sú í sama máli, sem þar segir, að hafi
verið samþykkt „með 22 atkv. móti 1“, var
samþykkt með 11 atkv. móti 8, og viðbót sú
við þá tillögu, sem ísafold segir, að hafi verið
samþykkt „með 13 atkv. móti 8“, var borin
upp í sambandi við hana og því samþykkt með
sömu atkvæðum.
3. Vantar í fundargerðina álit fundarins um nauð-
syn þess, að varnarþing gufuskipafélags þess,
sem samið yrði við um strandferðir hér við
land, væri hér á landi í íslenzkum málum.
Pundargerðin er rétt skráð í „Fjallk.“, en þar
er ekkert um atkvæðafjölda. —Eg var á þessum
fundi og tók eptir því sem þar gerðist. Eg hef
enga ástæðu til að segja ósatt um fundinn, og það
mun „ísaf." ekki heldur hafa. Hún ætti því að
[ taka þessum leiðréttingum með þökkum. En sæmi-
legast hefði verið, að þingmenn Húnvetninga hefðu
leiðrétt „Isaf.“ í þessu efni; því þó þetta skipti
ekki miklu máli, þá mættu þeir ætla, að kjósend-
urnir — einkum þeir, sem á fundi voru — vildu
gjarnan, að fundargerðin væri óafbökuð. Það hef-
ur reyndar verið grunur á því, að fundargerðín
héðan hafi ekki verið alveg rétt hermd 1895, en
ekki var eg þar og skal ekki um það segja, en
skrítið er, ef þetta kemur fyrir hvað ofan í annað,
Eg vona, að enginn stökkvi upp á nef sér út úr
þessu, enda má hér gjarnan vera „amen“ eptir
efninu. — Og nú syng eg á eptir:
„Hrafni og Svini hugnast gor
hráann rakkar meta,
þrátt og úldið ísnslor
íslendingar jeta“.
Ritað 20. júlí 1897.
Arni Arnason.