Þjóðólfur - 05.10.1897, Blaðsíða 2

188
hermálaráðgjafi orðinn ráðaneytisforseti á
Spáni.
Balkanskaginn. 18. ágúst var kastað
sprengikúlu inn í byggingu lögreglustjórn-
arinnar í Pera — undirborg Konstantínó-
pels — on sprakk þó ekki. í porti milli
ríkisráðsbyggingarinnar og annarar ríkis-
byggingar sprakk dynamitkúla, sem braut
töluvert af rúðum og öðru smávegis; sagt
er að fáeinir hafi særst. 2 Armenum er
kennt um tilræðin og þeir teknir fastir.
Ótta miklum sló yfir borgarbúa, en lög-
reglan sefaði. — Lengi hefur dregizt frið-
arsamningurinn milli Grikkja og Tyrkja,
og mnn það ekki síður að kenna
stórveldunum, sérstaklega Pjóðverjum
— en Tyrkjum, en nú er þó loks
bráðabirgðarfriðurinn undirskrifaður, og
eru aðalatriðin þau, að örikkir borgi 4
miljónir punda í herkostnað, og standi
fjármál þeirra að nokkru leyti undir um-
sjón stórveldanna, og þar að auki færist
landamæri Tyrkja lítið eitt suður á bóg-
inn í Þessalíu. Smátt og smátt eiga
Tyrkir að flytja her sinn úr Þessalíu, en
þó ekki algerlega fyr en herkostnaðurinn
er fullgoldinn.
Yesturheimur. í Alaska hafa fund-
izt miklar gullnámur, en örðugar kváðu
þær vera sakir kulda og ísa, ekki hægt
að vinna þær nema blá-sumartímann, og
allar nauðsynjar seldar ránverði; samt
hefur gullsóttin gripið æðimarga, og búizt
við óhemju mannflutningum þangað að
sumri. — í Pensylvaníufylki i Bandaríkj-
unum lét lögreglustjóri einn nýlega skjóta
á verkmannaflokk, sem hætt höfðu vinnu
við námur þar; 22 voru drepnir, 36 særð-
ir hættulega, en 40 fengu svöðusár; mæl-
ist illa fyrir verki þessu, og er lögreglu-
stjórinn settur undir lög og dóm fyrir. —
í Manitoba fundust 3 holdsveikir meðal
íslenzkra vesturfara; voru þeir settir á
holdsveikraspítala í Ny-Brunswick.
Yiðauki 21. sept. Dúfuskeytið frá
Andreé, sem eg gat um í sumar, að væri
með íshafsduggunni, er nú komið, og hljóð-
ar svo: „13. júlí kl. 12,30 á hádegi, 82°
2' breiddarstig, 15° 5' austlægt lengdarstig.
Góð ferð í austurátt — 10° í suður. Öllu
líður vel. Þetta er 3. dúfuskeytið. Andreé.“
Skeytið er þá skrifað 46 timum eptir að
hann lagði af stað, og er hann þá að eins
kominn 2 stigum norðar, og farinn að
reka suður og austur á bóginn; er því
lítið útlit fyrir, að honum hafi tekizt að
komast norður á pól.
Fimmtíu ára afmæli prestaskólans.
Eins og lanslega var getið um í síð-
asta blaði, var afmæli þetta haldið hátíð-
Iegt í prestaskólahúsinu 1. þ. m. kl. 11 f. h.
Vorn þar samankomnir flestir æztu em-
bættismennirnir: landshöfðingi, biskup,
amtmaður, landlæknir, rektor lærða skól-
ans, flestir kennarar læknaskólans og lærða
skólans o. fl. auk prestaskólakennaranna.
Þar voru og ýmsir eldri og yngri læri-
sveinar skólans, þar á meðal nokkrir að-
komandi prestar. Að eins einn maðnr, er
staddur var við fýrstu setning skólans fyr-
ir 50 árum, sótti nú einnig þessa minn-
ingarhátíð, en það var Páll Melsteð fyrv.
sögukennari, sem nú er hartnær hálfníræð-
að aldri. Hinn eini, sem nú er á lífi af
fyrstu lærisveinum skólans, séra Benedikt
próf. Kristjánsson í Reykjavík, gat eigi
komið sakir lasleika.
Hátíðahaldið hófst með því, að sang-
inn var fyrsti kafll úr fjórskiptum minn-
ingarljóðum, er Valdimar prófastur Briem
hafði ort. Að því búnu steig biskup upp
í ræðupallinn og hélt alllanga ræðu um
skólann og starfsemi hans. Þá flutti
landlæknir dr. J. Jónassen ávarp frá lækna-
skólanum og rektor dr. B. Ólsen annað frá
lærða skólanum, en formaður Stúdentafé-
lagsins cand. mag. Bjarni Jónsson örstutta
hamingjuósk frá Stúdentafélaginu, skraut-
ritaða af mikilli snilld af skáldinu Ben.
Gröndal. Því næst talaði lektor Þórhall-
ur Bjarnarson, þakkaði fyrir heillaóskirn-
ar og fór viðkvæmum orðum um tilgang
skólans, og hve æskilegt það væri, að náið
kærleiks- og bróðursamband gæti verið
milli kennaranna og lærisveinanna. — ÖIl
afhöfnín fór virðulega fram.
Sérstöku minningarriti um skólann var
útbýtt meðal nokkurrn manna daginn áð-
ur. Eru þar myndlr af prestaskólahúsinu
og kennurum skólans á þessu 50 ára tíma-
bili (dr. Pétri biskupi Péturssyni, lektor
Sigurði Melsteð, lektor Helga Hálfdánar-
syni, lektor Þórhalli, Hannesi Árnasyni,
Eiríki Briem og Jóni Helgasyni) ásamt
stuttum æfisögum þeirra og nokkurra
aukakennara við skólann (Péturs Gudjohn-
sen, Jóns Péturssonar, Jónasar Guðmunds-
sonar, Steingríms Johnsen og Kristjáns
Jónssonar). Þá er kandídatatal samið af
séra Jóni Helgasyni. Samkvæmt því hafa
238 kandídatar útskrifazt frá skólanum
þessi 50 ár, og 213 þeirra tekið prest-
vígslu.
Að lokum birtist hér til sýnis fyrsti
og síðasti kaflinn úr hinum fyrgieindu
hátíðaljóðum séra Valdimars Briems.
I.
(Sbr. Sálm. 119, 7—17).
Ó guð vors fólks, vér þökkum þér,
er þínn birtir dóma.
Þitt lífsins orð um landið hér
þú lézt um aldir hljóma;
þinn lögmáls Iúðurhljóm,
þinn líknar mildan óm
hér lézt þú öld af öld
í ótal hjartna fjöld
þeim mátt og miskunn róma.
Vér þráum framför lýðs og lands
og Ijós í öllum greinum,
en fast við orðin frelsarans
vér fremst þó halda reynum.
Vor unga kynslóð ör
með allt sitt líf og fjör
því ljósi mætu má
ei missa sjónir á,
svo vegi haldi hreinum.
Vor þjóð af flestu fátæk er;
sú fátækt sakar eigi.
Það Ijós, er mest af Ijósum ber,
þó lýsir oss á vegi.
Vor auðlegð er það mest,
vort athvarf það er bezt,
vort yndi og unaðsemd,
vor æzta sæmd og fremd,
vort hrós á hverjum degi.
Nú höfum vér í hálfa öld
þann hlotið dýran sóma
að eiga hæli, hlíf og skjöld
guðs hárra leyndardóma.
Guðs helgur eldur er
á arni geymdur hér,
en ljós og líf og yl
alls landins ber hann til,
til blessunar og blóma.
Vér prestaskólann þökkum þér,
er þú oss gafst, vor faðir,
og alla þá, sem unnu hér
á akri þínum glaðir.
En orðið Krists um kross
það kærast þó er oss;
vér einkum þökkum það.
Gef það sé óhaggað
nm ótal alda raðir.
IV.
Guð, blessa vorn skóla til blessunar þjóð,
þá blessa þú alla’ er hér iæra.
Þá himnesku gulli lát safna í sjóð
og síðan það bræðrunum færa.