Þjóðólfur - 05.10.1897, Blaðsíða 3

189
Guð, blessi voru skóla til blessunar þjóð,
þá blessa þú alla’ er hér kenna.
Þíns himneska sannleika heilaga glóð
í hjörtunum sífellt Iát brenna.
Guð, blessi vorn skóla til blessunar þjóð,
þá blessa þú alla’ er hér stýra.
Lát allt, sem þeir bjóða hér, afdrif fá góð
og efla guðs kristnina dýra.
Guð, blessa þú skólann um aldir og ár,
svo eflt fái kristnina þína;
og ljós þinna orða vor lausnari hár,
hér lát þú um aldirnar skína.
Þingrof í vændum?
Frá Kaupmannahöfu er skrifað 19. f. m.
á þessa leið:
„Eg leitað! nýlega lítilsháttar hófanna
hjá ráðaneytinu um þingrofið. Gat eg að
vfsu ekki komizt að því, hvað af yrði eða
væri ráðið skýlaust, en þann skilning fékk
eg, að nær mundi höggva þingrofinu, og
gæti eg trúað, að þess yrði skammt að
bíða. Og það var mér sagt, að Valtýr
rækist mjög í því, að kosningar færu fram
í vor og að haldið yrði aukaþiag í snm-
ar — ekki látið bíða til 1899 að heyja
þingið, sem stjórninni mun hafa dottið í
hug, þó að nýjar kosningar færu fram.
Það frétti eg og þar, að þeir „flugu“-
mennirnir ætluðu að „agitera“ skelfilega
til kosninganna, hafa sinn mann á boð-
stólum alstaðar, þar sem nú væru „contra-
partar“, og náttúrlega að sigra alstaðar.
Annars er stjórnin ergiieg út í klaufa-
skap sinna fylgifiska fyrir það, að þeir
skyldu ekki hafa haft vit á að slaka dá-
lítið til og samþykkja stjórnarskrárbreyt-
inguna, þá hefði verið sjálfleyst upp þing-
ið nú og ekki þurft til neins að taka“.
Af þessu sést, að stjórnin muni eigi
vera ófáanleg til að Ieysa upp þJngið
hvort sem nokkur alvara verður úr því
eða eigi. Hún þarf auðvitað að hugsa sig
vandlega um, því að hún er líklega hálf-
smeik við hrakfarir, þrátt fyrir staðhæf-
ingar Valtýs um glæsilegan sigur og fylgi
þjóðarinnar. Það er svo hætt við, að
annað verði uppi á teninguum, þá er til
kosninganna kemur. En annars væri það
æskilegt og enda nauðsynlegt, að þær
færu fram sem allra fyrst, svo að þetta
Damóklessverð Valtýs-flugan—þurfl ekki
að hanga lengi yfir höfði þjóðarinnar.
Póstskipið „Laura“ kom hingað frá
Höfn 2. þ. m. Með því kom D. Thomsen
farstjóri.
Ný „Heimskringla“. Eptir því sem
auglýst er í „Lögbergi", á blaðið „Heims-
kríngla“ að rísa upp frá dauðum þar vestra
í Winnipeg nú í þessum mánnði. Eigi er
þess getið, hver ritstjórinn eigi að vera.
Verður líklega hinn sami sem fyT (Eggert
Jóhannsson), og er vonandi, að ritstjóri
„Lögbergs" þurfi því ekki lengur að tala
við sjálfan sig, og ausa mold yíir höfuð
sér út af því sem ritað er um Ameríku í
blöðunum hér heima, því að þá þvælu
hans les ekki 1000. hver maður hér á
landi, og enginn virðir slíkan útburð
svara. Það er því skemmtilegra fyrir
hann að fá einhvern heima hjá sér til að
eltast við, svo að hann þurfi ekki jafnan
að senda „tóninn“ í aðra heimsálfu, held- !
ur geti fyllt dálka blaðs síns með ein-
hverri óþokkadellu um heimafengið efui.
Dr. v. Jaden, hinn austuriski aðals-
maður, er var á ferð hér í sumar, hefur
í „Fremden-BIatt" í Vinarborg ritað stutt
ágrip af ferð sinni til Geysis og Þlngvalla.
Hann hefur og haldið fyrirlestur um ís-
land, og gefið ágóðann af honum til klæðn-
aðar fátækum börnum í smábænum Glog-
gnitz, þar sem hann hefur aðsetnr sitt á
summm.
J. C. Poestion í Vínarborg, höfundur
íslenzku bókmenntasögunnar, sem nýlega
var getið hér í blaðinu, ætlar að halda
henni áfram smátt og smátt, og ættu því
íslenzk skáld og rithöfundar að senda
honum til sýnis öll ný rit, er birtast á
á prenti eptir þá í bundnu eða óbundnu
máli, því að það kostar hvern einstakan
alls ekki neitt.
Góð kaup fékk Jón Vídalín stórkaup-
maður norður á Húsavík nú fyrir skömmu,
er hann keypti þar fyrir 300 krónur enska
botnvörpu, er Steingrímur sýslumaður Jóns-
son hafði tekið af botnverplinum, er hann
handsamaði þar nyrðra í sumar. Hafði
Benedikt Sveinsson skólapiltur og annar
maður keypt hana þar á uppboði fyrir
12 krónur (!!) og græddu því drjúgum á
sölunni. En kunnugir menn segja, að
botnvörpnr þessar séu afardýrar í Eng-
Iandi, sjálfsagt 1000—2000 kr. eða jafn-
vel meira, svo að kaupin hafa verið vild-
arkaup. Talið er víst, að Vídalín ætli sér
að kaupa gufuskip til botnvörpuveiða hér
við land.
Heiðursmerki dannehrogsmanna hef-
ur fengið Hallgrimur hreppstjóri Jónsson
á Staðarfelli.
Strandferðaskipið „Thyra“, kom
hingað í gær norðan og vestan um land,
og með henni fjöldi farþega.
Mannalát. Hinn 9. ágúst næstl. andaðiat
að Þórnnúpi í Hvolhreppi yngismaðnr Sighvatur
Sigurðsson, (Sighvatssonar alþingism. Árnasonar), á
23. aldursári, eptir miklar og langvinnar þjáning-
ar af innvortis Bjúkdómi. Hann var álitinn fram-
úrskarandi efnilegur maður á allan hátt að síð-
ferði, greind og dugnaði.
Af Eyrarhakka er skritkð 27. f. m:
„Enn á ný hafa heiðurshjönin Jón Eiríksson og
Guðrún Filippusdóttir á Bjóluhjáleigu, misst einn
af hinum mannvænlegu sonum aínum, Sigurð að
nafni; hann kenndi tér einskis meias í gærdag
kl. 2, en í morgun lá hanu liðið lík, eptir óum-
ræðilegar kvalir í 16 klukkutima, af garnaflækju.
Hinn ötuli læknir, Ólafur iruðmnndsson á Hvoli,
sem svo að segja var við hendina, var tafarlaust
sóttur, en gat ekker að gert.
Sigurður sál. var einkar efnilegur piltur, að
eins tæpra 26 ára, stilltur vel og gætinn og hug-
ljúfi hvers manns, er hann þekktu; hans er því
sárt saknað að maklegleikum af mörgum, og for-
eldrarnir hata enn reynt, hvað það er að missa upp-
kominn, mannvænlegan son og þes» sárari er þeim
söknuðurinn, þar sem þau fyrlr fáum árum misstu
annan efniiegan son sinn á hans aldri (Filippus),
af bráðnm og banvænum sjúkdómi“. (J.).
Áskorun.
í 14. nr. „Austra“, bls. 54, er grein
rituð úr Stöðvarfirði. Grelnarhöfundurinn
sakar oss Stöðflrðinga um, að vér kunuum
hvorki að fara með frjálsræðlð eða skyn-
semiua, en leggur kauptúuinn, sem sett
var hér á stof'n í fyrra vor, allt gott til. Það
væri fróðlegt að íá greinarhöf. dreginn
fram í dagsbirtuua, svo að vér sjáum, hver
þessi spekingur er, því að vér Stöðfirð-
ingar viljum heldur vita rétt en hyggja
rangt. Eg vil þvi skora á þennan fregn-
rita að nafngreina sig, svo að vér vltum,
hverjum vér eigum að þakka vinsamleg
og góðgjarnleg ummæli nm oss.
Borgargarði 20. sept. 1897.
Þorsteinn Sigurðsson.
Ekta anilínlitir

•pH fást hvergi eins góðir og ódýrir einis og W «rf- 8=
VH í verzlun 86 t*
Ö ci Sturlu Jónssonar K
ÁðalBtræti Nr. 14. P* K-
M w eV
•.iminjijiiB •