Þjóðólfur - 08.07.1898, Síða 4

128
Xvö herbergi fyrir einn eða tvo
einhleypa menn, fást til leigu innan fárra
daga í nýju byggingunni hans
Rafns Sigurðssonar.
Taða og móahey úr Viðey
verður til sölu í sumar; semja á við
Rafn Sigurðsson.
Yin til Forhandling
anbefales til biliige Priser fra 1. Klasses
Export Firmaer, nemiig fölgende:
Aflagrede röde og hvide Bordeauxvine;
röde og hvide Bourgognevine; Mosel- og
Rhinske Vine; originale, mousserende Rhinsk-
vine; Oportovine, Madeiravine, Samos, Sherry
og Amontiliado; Jamaica-Cnba-, Martmique-
og St. Croix Rom] alle bekendte Champagne-
mærker; hollandske og franske Likörer; ægte
hollandsk Genever; alle bekendte Cognacs-
mœrker, origmale og egen Aftapning; —
Vermouth, Absinth, originale Bittere, Caloric
Punch; alle bekendte skotske og irske Y/hisky-
mœrker, i origmale og i egen Aftapning.
Det bemærkes, at Firmaet i en meget
lang Aarrække har staaet í Forbindelse med
Forretningsetablissementer paa Island, og er
som Fölge der af nöje kendt med de For-
dringer, der stilles til prompte Udförelse af
indlöbende Ordre.
Priskuranter sendes paa Forlangende.
H. B. Fogtmanns Eftf.
Vin- og Spiiituosa-forretning.
[udelukkende en gros]
Fredericiagade 13. Kjöbenhavn K.
Frímerki:
Munið eptir að enginn g’efur meira fyrir
íslenzk frímerki en
Ólafur Sveinsson
gullsmiður, Rvík.
Bókmenníafj elagið
heldur hinn síðari aðalfund sinn á Selju-
mannamessu, föstudaginn 8. júlí, (í dag),
kl. 5 e. m. í alþingishúsinu (sal neðri deild-
ar). Verður þar skírt frá aðgjörðum og hag
fjelagsins, leitað heimildar fundarins til
samninga við Hafnardeildina um að setja
niðurjum nokkurn tiltekinn tíma verð áþeim
bókum fjelagsins, sem óútgengilegastar eru,
rædd þau mái, sem upp kunna að verða
borin, kosnir embættismenn og varaembætt-
ismenn, endurskoðunarmenn og 4 menn í
Tímaritsnefndina, og loks bornir upp níir
fjelagsmenn.
Deild fjelagsins í Reykjavík, 30. júní 1898,
Björn M. Ólsen,
(p.t. forseti).
Ekta anilínlitir
i-’ fást hvergi eins góðir og ódýrir eins m
c og í verzlun X- H-
’E cö Sturlu Jónssonar P 3
* Aðalstræti Nr. 14. 3 r+
■JR!luniul2 *?P13
Reyktur lax fæst í verzlun
Sturlu Jónssonor.
Eg undirskrifuð hef í mörg árveriðsjúk
af taugaveiklun, og hef þjáðst bæði á sál og
líkama. Eptir margar árangurslausar lækna-
tilraunir, reyndi eg fyrir 2 árum „Kína-lífs-
elixír“ frá hr. Waldemar PeterseníFred-
erikshavn, og þá er eg hafði neytt úr fjór-
um flöskum varð eg undir eins miklu hress-
ari. En þá hafði eg ekki föng á að kaupa
meira.
Nú er sjúkleikinn aptur að ágerast, og
má sjá af því, að batinn var hinum ágæta
bitter að þakka.
Litlu Háeyri.
Guðrún Símonardóttir.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum kaup-
mönnum á Islandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn ekta
Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir að líta vel
eptir því, að V'pp standi á flöskunum í grænu
lakki, og eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í hendi, firma-
nafnið Valdemar Petersen, Frederikshavn, Dan-
mark.
Fínasti ,,Sweitzer“ Ostur
fæst keyptur í verzlun
Eyþórs Felixsonar.
Peningsbudda hefur fundizt á götum
bæjarins 3. þ. m. Ritstj. vísar á finnanda.
Borð-og gólfvaxdúkur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
OTTO MÖNSTED’S,
~yB^grgj| ^.ráðleggjum vér öllum að nota. Það er hið bezta og .ljúffeng-
J.JJ.©L J 4m.JL J.J.IL“asta smjörlíki, sem mögulegt er að búa til.
Bíðjið því ætíð um:
OTTO MÖNSTED’® margarine,
er fæst hjá kaupmönnunum.
Eigandi og ábyrgðarmaður: Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.
86
eg held, að Sósía mundi búa til betri miðdegismat handa þér.
Viltu alls ekki segja mér það? Nú jæja þá, eg skal láta þig í
friði. Hérna er rauðberjaklasi handa ástmey þinni. Ef eg sé
hann í hári Sósíu í kveld, þá veit eg, að hún er hin útvalda,
en ef eg sé hann í hári Marysíu, þá er eg hrædd um, að kál-
höfðasúpan verði ekki sérlega lostæt. En þangað til verður þú
að bera þetta sem merki. Réttu mér hattinn þinn".
Ivan rétti henni hatt sinn tafarlaust, og Alexía braut hríslu
með fagurrauðum berjum af tré einu, er þau riðu undir grein-
um þess, og festi hana í hattbandið hlæjandi. Hún var svo
kát yfir þessu öllu saman, að hún tók ekki eptir því, hversu ív-
an hafði hvítnað í framan, en Fédor sá það glöggt, og er þau
höfðu stigið af baki hestum sínum, og látið flytja þá inn í hest-
húsgarðinn, varð Fédor knúinn af ómótstæðilegri forvitni til að
fara í humátt á eptir þessum grunaða félaga, ef vera kynni, að
hann kæmi að honum óvörum, þá er hann hyggði sig einan.
Þá er Fédor kom inn í hesthúsgarðinn, voru tveir menn
þar að sýsla við hestana, en ívan sást hvergi. Fédor skygnd-
ist þá snöggvast inn í hesthúsin og herbergið, sem ívan var
vanur að vera í, en hvorttveggja dyrnar stóðu opnar upp á gátt
og Ivan var á hvorugum staðnum. Loksins er hann stóð úti
fyrir hálfopnum hlöðudyrum nokkrum, heyrði hann þungar, lág-
ar stunur inni fyrir. Hann gægðist inn og sá þar mann liggja
á grúfu, með báðar hendurnar huldar i þykkum hálmbyng, er
hann hafði fleygt sér niður í, og kipptist allur líkami hans við,
hvað eptir annað, eins og maðurinn væri þjáður af krampa.
Fédór þekkti hann af fötum hans. Við hlið hans lágu berin,
er hann hafði borið í hatti sínum, slitin af stönglunum oghnoð-
uð í mauk, er myndaði fagurrauðan blett á gólfinu.
Fédor staðnæmdist að eins nokkrar sekúndur, og gekk svo
87
burtu, án þess að gera vart við sig. Sú sjón, er hann hafði
séð, hafði æsandi áhrif á hinar næmu tilfinningar hans, einmitt
af því hún var svo átakanleg, en hann varð einnig dálítið smeik-
ur við þetta. Honum hafði ekki áður dottið í hug, að svona
áköf hugarhræring gæti átt sér stað. Þetta var leyndardómur,
sem hann hafði ekki orðið var við á ferðum sínum um Frakk-
land og Englaníj. Nú var honum allt ljóst, og upp frá því að
hann komst í samt lag aptur eptir þessa sýn, varð hann þess
var, að hann var tekinn að hata ívan, einmitt á sama hátt, sem
Ivan hataði hann.
Það var alveg spánný varurð hjá hinu blíðlynda úngmenni
að hata nokkurn mann,og að hata vinnudreng var vissulega ekki ómaks-
ins vert, en samt sem áður, virtist það eigi geta öðruvísi verið.
Þrátt fyrir alla*- fortölur skynseminnar, gat hann, göfugmennið.
eigi verið öldungis rólegur í skapi í návist ívans, ef til vill sak-
ir þess, að hann varð þessósjálfrátt áskynja, að þessi bóndadreng-
ur væri gæddur meiri sálargöfgi en hann, Það var eitthvað dá-
lítið einkennilegt við hegðun ívans gagnvart honum, er enginn
nema Fédor sjálfur veitti eptirtekt, og hann kvaldist af því. Sér-
hverri skipun hans var nákvæmlega hlýtt, og engu orði hreytt
tram, er bæri vott um virðingarleysi fyrir honum, og þó var
það stundum svo, að Fédor sá það á svip hins þunglynda, þög-
ula manns, að hann eigi að eins hataði, heidur einnig fyrirleit
hann. Þótt hann hefði fastlega ásett sér, að láta ekki gremju
þá, er hann gat ekki dulið, koma nokkru sinni opinberlega í
ljós, þá fóru svo leikar, að hann gat ekki stillt sig, og það var
einhverju sinni mörgum vikum fyrir brúðkaupið. Það haíði
snjóað og frammi fyrir húsdyrunum stóð sleðinn, sem Fédor átti.
að sitja í með unnustu sinni og föður hennar. Það var fyrsta
sleðaförin á vetrinum. Meðan Fédor var að setjast í sæti sitt„