Þjóðólfur - 24.02.1899, Blaðsíða 3

35
og tók August þá við verzlun föður síns, er hann
rak síðan rneð miklum dugnaði yfir 40 ár. Mátti
telja hann með merkustu kaupmönnum þessa
lands fyrir ýmsra hluta sakir. Hann var mjög
áreiðanlegur í viðskiptum, orðheldinn, tryggur og
vinfasfur, og reyndist vel í raun, og þótt hann
væri nokkuð örgeðja og kappsfullur, er því var
að skipta, var hann jafnan mikils metinn. Þótt
hann dveldi langvistum í Danmörku unni hann
íslandi og sýndi það í verkinu á ýmsan hátt.
Hann var kvæntur danskri konu og eru 3 böm
þeirra á lífi: Ditlew konsúll og kaupmaður hér í
bænum, Anna gipt presti í Danmörku og Aug-
ust vélfræðingur í Kaupmannahöfn.
Lík Thomseus kaupmanns verður flutt til
Reykjavíkur til greptrunar, samkvæmt ósk hans
á deyjanda degi, og lýsir það meðal annars rækt-
arsemi hins látna við ættjörð sína.
Hinn 19. þ. m, andaðist hér í bænum Arni
Ænarsson, fyr hreppstjóri á Vilborgarstöðum í
Vestmannaeyjum á 76. aldursári (f. 14. júní
1823). Hann sat á alþingi sem þingmaður Vest-
manneyinga 1861, og var varaþingmaður eyjanna
langa hríð. Var kvæntur Guðfinnu dóttur séra
Jóns Austmanns í Vestmaannaeyjum, og eru
tveir synir þeirra hér í bænum: Einar verzlunar-
stjóri við Thomsens verzlun og Jón verzlunar-
maður hjá Bryde. Einn (Lárus stúdent) er f Am-
•eríku. — Árni heit. var dugnaðarmaður og vel
þokkaður. Stutt æfiágrip hans ásamt mynd er
birt í 2. árg. Sunnanfara 1. tölubl. (1892).
Aðfaranóttina 22. þ. m. andaðisthérí bænum Guð-
.brandur Finnbogason konsúll (sonur Teits;dýralækn-
is Finnbogasonar) rúmlega fimmtugur, lengi verzl-
unarstjóri Fishchers verzlunar hér í bæ, ötull og
•og hagsýnn verzlunarmaður. Hann lætur eptir sig
ekkju(Lovísu systur Chr.Zimsenskonsúls) og2 böm.
Jörðin Stóri-Háls í Grafningi fæst
til ábúðar í næstu fardögum. Hún er ágæt
bújörð, og fylgja henni ný hús. Semja skal um
leigumála við eigandann
Guðmund Guðmundsson,
á Auðnum.
2 herfoergiásamt eldhúsi í góðum
og björtum kjallara í miðjum bænum fæst
til leigu frá 1. maí þ. á.
Kristján Þorgrímssou.
Hér með tilkynni eg heiðruðum
vinum og viðskiptamönnum þá
sorgarfregn, a? faðir minn elsku-
legur, H. TH. A. THOMSEN kaup-
maður, andaðist í Kaupmannahöfn
8. þ. m.
Verzlunum þeim, sem um langan
tíma hata verið reknar í Reykja-
vík og á Akranesi undir nafni föð-
ur míns sáluga, verður haldið á-
fram undir sama nafni, og án nokk-
urrar breytingar, og vona eg, að
heiðraðir skiptavinir sýni verzlun-
unum sömu velvild og sama traust,
sem að undanförnu.
Reykjavík 19. febrúar 1899.
D. THOMSEN

bo
C
'C
S 'cn
s-
O
c
oS
s-
Bær með stórum kálgarði fæst til leigu
frá 14. maí þ. á.
Kristján Þorgrímsson
Sj ónleikar nir.
Sunnudaginn 26. febr., kl. 8. e. h.
Varaskeifan
Hermannaglettur.
O
<
U-
<
H
■o
CQ
< QQ
2
g
a cn
'3
L.
o
c
>
ct
A
fl
0
>o
:0
cö
c=
o
£—1
a*:
c:
í I
M
0
'd
cð
0>
æ
u
o
s
S—i
cö
o
.0
co
ro
=3
M—.
=0
co ðá
bJd ^
o
tuO
o
=5
- co
S -C3
=3 -C
«4—
co
CD £3
C3 cö
c c
C3 ro
C~ —
=0
ff c
«4—1
c a>
cj
C ÖJ3
S o
£
o =3
*£ H
c =0
C "03
-5 ^
«o
03
vctJ
ctJ
e
c
C
<D
-C
<L>
H
E
cs
-♦—»
x
:0
>
-03
oS
rO
03
bn
b/3
o
">»
a>
c
ro
03
C
m
5
Cj
4-J
CU
rt
<D
>
bÆ
o
cd
>
Vx
vcJ
bÆ
G
oJ
CO
<D
Cí
u>
<
m
c
bjo
- oö
S
bJD _
o
oJ
bJD
<D
no
C
cö
ro
vO
<
PQ
<
>
w
z
D
N
QC
Ul
>
co
-j
o
U-
UJ
DQ
DC
Kvennúr með festi hefur tapazt
á götum bæjarins. Finnandi skili á afgreiðslu-
stofu Þjóðólfs gegn fundarlaunum.
Otto
s
Margarine ráðleggjum vér öllum að nota. Það er hið bezta og ljúffengasta smjörlíki,
sem mögulegt er að búatil.
Biðjið því ætíð um: OTTO MÖNSTED’S margarine,
er fæst hjá kaupmönnum.
r2
•og sezt við borðið, voru nokkur rjóð börn þar inni, og un^
bóndastúlka, sem einnig var í laglegum en einkennilegum bænda-
búningi kom inn með rjúkandi heitan matinn. Allir gengu til
borðsins, fegnir hinni góðu máltíð, en enginn settist niður og
börnin litu, að því er Arnaldi virtist, kvíðafull til föður síns.
Hann gekk að stól einum, studdi handleggnum á hann og
'horfði dapurlega niður fyrir sig. Var hann að biðjast fyrirf —
Arnaldur sá, að hann kreisti saman varirnar og knýtti knefann á
hægri hendinni.
í þessu yfirbragði lýsti sér ekki bæn heldur miklu fremur
nokkurs konar efablendin þrjózka.
Geirþrúður gekk hægt til hans og lagði höndina á öxlina
á honum, en gamla konan horfði á hann bænaraugum.
»Við skulum fara að borða«, sagði maðurinn byrstur,
»þetta dugar ekki« og um leið og hann ýtti stól sínum til hlið-
ar og hneigði sig fyrir gestinum, settist hann niður, tók hina
stóru súpuskeið og tók að ausa súpunni á diskana.
Arnaldi fannst víðmót mannsins vera óviðfeldið og það
j'ók heldur ekki glaðlyndi hans, að öllu fólkinu virtist vera skap-
þungt. En skólakennarinn var ekki fyrir að borða matinn sinn
þegjandi. Hann barði í borðið og stúlka kom inn með flöskur
•og við hið dýrmæta, æfagamla vín, sem hann hellti á glösin,
breyttist skjótt skap manna.
í gegn um æðar Arnaldi streymdj hinn brennandi drykkur,
eins og fljótandi eldur; hann hafði aldrei bragðað neitt þvílíkt
Geirþrúður og gamla konan drukku einnig, síðan settist hún út
í horn við rokkinn sinn og tók að raula dálitla fjöruga vísu um
hið káta lff f Germelshausen.
Skólakennarinn var sjálfur breyttur. Eins og hann áður
hafði verið dapur og þegjandalegur, var hann nú kátur og glaður.
9
Það var dásamleg tilfinning, sem gagntók hinn lífsglaða
ungling, þegar hann hreyfði þessa litlu, hlýju hönd; hann leitað-
ist við að horfast í augu við þessa stúlku, en hún hélt áfram að
horfa til jarðar, svo að hann að síðustu varð að líta á bænd-
urna, sem gengu hljóðlega fram hjá án þess að heilsa.
Hann undraðist þetta, því að í öðrum þorpum var ávallt
yrt á ókunna menn: «í guðs friði" eða »góðan dag«, en hérna
gengu allir afskiptalaust fram hjá, eins og í stórbæ; gömlu hús-
in með útskurði og uppmjóum göflum litu einnig kynlega út;
þótt sunnudagur væri var enginn gluggi þveginn eða fægður.
Hér og hvar var gluggi opnaður og ungt stúlkuandlit eða
gamalt konuhöfuð kom í ljós, en hvarf skjótt aptur. Búningur
manna fannst honum einn:g hjákátlegur og mjög ólíkur búningi
manna f öðrum nágrannabæjunum, en kynlegust var þó hin
mikla þögn, sem alls staðar bar svo mjög á og Arnaldi þótti
loks svo óþolandi, að hann sneri sér að Geirþrúði og spurði:
»Haldið þér sunnudaginn hér svo stranglega helgan, að þér
heilsizt jafn v( 1 ekki á götunni. Ef maður heyrði ekki við og við hund
gelta eða hana gala mundi maður ímynda sér, að engin lifandi
vera væri í öllum bænum.
»Það er miðdegisverðartíð núna«, sagði Geirþrúður rólega,
„svo að menn eru ekki vel fyrirkallaðir að tala, en ef þú bíður þang-
að til í kvöld, þá færðu að sjá, að þeir geta verið háværir"-
„Guði sé lot“ sagði Arnaldur, „hérna eru þó nokkur börn
að leika sér á götunum. Öðruvísi er sunnudagurinn haldinn helgur
í Bischafrqde,,
»Þarna erhúsiðhans föður míns" sagði Geirþrúður lágt«.
Arnaldur hló.
»Viltu endilega, að eg fari þarna inn með þér sem óboðinn
gestur»? spurði hann, „eg hitti ef til vill illa á og mig langar