Þjóðólfur - 24.02.1899, Blaðsíða 4

36
Hvar á íslandi cru flest ÚR, margbreyttust og ódýrust, sam-
ankomin á einn stað?
Fyrirlestur.
Um
I*að er hjá Pétri Hjaltested úrsmið í
Reykjavík, sem í vetur hefur farið til útlanda til þess að geta sjálfnr VALIÐ bæði þá
vöru oo AÐRAR handa skiptavinum sínum og boðið þær fyrir bezt verð.
Ú R á boðstólum fyrir margar þús. kröna.
GULLÚR, karla og kvennna 14
og 18 karat. — Gull-Double-ÚR.
14 kar. — Amerikönsk óþekkjan-
leg frá ekta gullúrum. — Silfur-
nikkel- stál- og Emaille-ÚR.
Hin minnstu ÚR á
Eins og úrin eru mismunandi að
verði, þar sem þau eru frá 8 kr.
til 150 kr. eins eru þau líka ó-
lík að útliti, gæðum og
skrauti.
stærð við vestis-hnapp.
Menn geta sent pantanir og sjálfir ákveðið verðið, því heita má, að úrin séu með einnar
krónu verðmun frá átta til hundrað og fimmtíu króna, og eru þó mörg til af hverri gerð.
Ennfremur til sölu:
KLUKKUR, margbreyttar, frá 3—90 kr., þar á meðal hinar ágætu „SKIPKLUKKUR" fyr-
ir að eins ö kr ÚRKEÐJUR af mörgum teg. fyrir samtals fleiri hundruð kr.
mismun. verð. KAPSEL af ýmsri gerð. — Mjög mikið af EKTA SILFUR- munum
fyrir karla og konur, þar á meðal allskonar Brjóstnælur.
Trii, von og kærleik, má kaupa fyrir lítlð verð.
Hljóðfæri: svo sem Guitarar frá 8—36 kr. Violin frá 6—30 kr. — Spiladósir, Líru-
kassar, Harmonikur, Munnhörpur, Ocarinur, Flautur, Flagolettur, Accord-Zitherar, Columbia
Zitherar o. fl.
Loptþyngdarmælar — Hitamælar — Kíkirar.—
Litmyndir — Litografi
Allar pantanir eru fljótt og Kffi afgreiddar.
Pétur Hjaltested.
íslenzkan kvennbúning
að fornu og nýju
heldur
Bríet Bjarnhéðinsdóttir
FYRIRLESTUR
að forfallalausu í Iðnaðarmannahúsinu sunnu-
daginn 26. þ. m. kl. 5 síðd.
Sýndar stúlkur í fornum skrautbúningum.
Húsið opnað kl. 4 síðd.
Inngöngumiðar fást á morgun og sunnu-
daginn hjá kaupmönnunum Ben. S. Þórarinssyni
og Þorkeli Þorkelssyni; sömuleiði* í Þingholts-
stræti 18 og við innganginn.
Ótrdlegt en satt.
„Geri Björn bróðir betur"
Kúttaraskipið „Sleipnir" ágætt sjóskip,
að stærð 25 smálestir með tvennum seglum,
2 akkersfestum góðum, og 3 akkerum. Skip-
ið sjálft og segl,. var endurbætt með nýju í
vetur fyrir 2,200 kr., virt í „Skipaábyrgð-
arfélagið við Faxaflóa" í vetur 4569 kr.
Fæst nú til kaups fyrir 4000 kr., þar af er
borgunarfrestur a 850 kr. með afborgun í 5
ár, og svo á meiri hluta verðsins til hausts-
ins.
Sá sem kaupir „Sleipnir" og borgar
skilvíslega, fær í kaupbætur, eða gefins,
Skonnerten „Agnes“ 30 smálestir að stærð’
með tvennum seglum í góðu standi og ný-
legu þilfari og möstrum, 2 akkersfestum og
3 akkerum. Segl endurbætt í vetur.
Skipið var í ábyrgð erlendis fyrir 3000
kr. næstliðið ár. —
Bæði skipin eru nú albúin að fara til
fiskveiða. Skipstjórar og hásetar ráðnir. —
Ritstjóri vísar á. Alv'órumadur.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.
10
ekki til þess að sjá fýluleg andlit á meðan eg er að borða. —
Vísaðu mér á gistihúsið eða láttu mig sjálfan finna það, því að
Germelshausen líkist líklegast öðrum þorpum í því, að kráin er
ekki langt frá kirkjunni og getur því látið kirkjuturninn vísa sér
leiðina. Er það ekki satt?“
„Jú, það er satt“, sagði Geirþrúður, „en það er beðið eptir
okkur heima, svo að þér þurfið ekki að vera hræddur um að
þér gerið neitt ónæði".
»Beðið eptir okkur? Nú, þú meinar eptir þér og Hinriki
þínum? Jæja, Geirþrúður, ef þú vilt lofa mér að vera í dag í
hans stað, þá verð eg hjá þér, þangað til þú sjálf býður mér að
fara“.
Þessi síðustu orð mælti hann svo innilega og þrýsti um
leið litlu hendinni, sem hann hélt um, svo fast að Geirþrúður
staðnæmdist allt í einu, hvessti augun á hann og spurði:
„Viljið þér það í raun og veru?"
„Já með gleði" kallaði ungi maðurinn upp yfir sig hrifinn
af fegurð hennar.
Geirþrúður svaraði því engu, en hélt gætilega áfram leíðar
sinnar, eins og hún hugsaði um orð samferðamanns síns, þangað til
hún staðnæmdist fyrir utan stórt hús, sem steinþrep og járn-
grindur utan um lágu upp að. Síðan sagði hún hægt og gæti-
lega, eins og áður:
„Hérnabý eg, herra minn! Ef yður langar til, þá fylgið mér upp
t'l föður míns, hann mun verða hreykinn af því að sjá yður við
miðdegisborðið sitt“.
Aður en Arnaldur gat svarað var skólakennarinn kominn
út í dyrnar og gluggi var opnaður og gömul, vingjarnleg
kona gægði«t út um hann og brosti til þeirra.
Faðir stúlkunnar sagði vingjarnlega:
11
. „Nú, jæja, Geirþrúður, þarna komstu þó loksins, þú hefur
verið lengi í burtu í dag og hvaða maður er þetta, sem er með
þér?“
„Herra minn —".
„Ætlið þið að standa þarna lengi fyrir utan? Komið þið'
upp; maturinn er kominn á borðið og bíður eptir því, að hann
verði borðaður.
„En þetta er ekki Hinrik!" kallaði gamla konan út um
gluggann, „hef eg ekki ávallt sagt, að hann myndi ekki koma
aptur ?".
„Jú, jú, það gerir ekkert til, þó hann komi ekki, það er
nóg að þessi er hérna". Síðan sagði hann um leið og tók
innilega í hönd hins ókunnuga manns:
„Verið þér velkominn á heimili mitt, ungi maður, hvernig
svo sem stúlkan hefur náð í yður. Komið þér nú; þegar búið’
er að borða getum við talað meira saman“.
Hann veitti ekki hinum unga málara tíma til þess að segja
neitt, en tók hann vingjarnlega við hönd sér og leiddi hana
upp eptir gamla steinriðinu.
Inni í húsinu var molluleg, jarðkennd lykt og þótt Arnald-
ur vissi, að bændur væru vanir við innibyrgt lopt, þá var þessi
lykt næstum því kynleg. Þar að auki voru hin mjóu göngt
sem hann gekk um inn í stofuna, mjög hrörleg og vegglímið,
sem dottið hafði úr veggnum, lá niðri á gólfinu, en hann hafðí
ekki tíma til þess að hugsa um það, því að skólakennarinn
opnaði í því bili dyrnar að stofunni, sem var lágt og fremur
stórt herbergi og var þar inni gott lopt og hvítum sandi stráð
á gólfið, en snjóhvítur borðdúkur var á borðinu og var allt
þetta mjög ólíkt hrörlegu göngunum fyrir utan.
Auk gömlu konunnar, sem nú hafði lokað glugganum